Witte kerst?

Het sneeuwt in Hongarije! Misschien een voorbode voor een witte kerst? In ieder geval ligt er al een laagje van ruim 15 cm in mijn tuin.

Het afdakje voor de voordeur heeft een mooie sneeuwparaplu gevormd.

Welness weekend

Als verjaardag kado had ik Gabi een weekendje met overnachting in het Welness hotel Gellért gedaan.

Bijgevoegd wat foto's van dit fantastische hotel

Pince and bathroom pictures

Als de server hier in China werkt, ga ik nu wat badkamer foto's op Mories da House plaatsen.

Zoals je op onderstaande foto kan zien, ben ik ook bezig met een wijnkelder te bouwen

Bathroom design

Onderstaand het design op basis waarvan de badkamer is geproduceerd. Spoedig foto's van de voltooide badkamer op Mories da House

Belgische gast / sneeuwstorm

Afgelopen Maandag had ik een Belgische collega op bezoek. Ik moest op Dinsdag om half zes s'ochtends op het vliegveld zijn voor een dagje Brugge en hij had iets later de vlucht naar Nederland.

Om dit te combineren had ik hem uitgenodigd om in het gastenverblijf plaats te nemen met de mededeling dat het wel even zou duren om het op te warmen. De werkdag was behoorlijk lang en we verlieten pas om negen uur het werk, om om half tien thuis te arriveren.
Het vroor inmiddels buiten al een graad of vijf en het was behoorlijk koud in het gastenhuis. In de slaapkamer installeerden we het elektrisch kacheltje en in de woonkamer stookten we de open haard op. We begonnen de avond zittend in onze jas, voor de open haard, die langzaam wat warmte in het huisje bracht, onderwijl genietend van een goed glas wijn.

Om elf uur zaten we zonder jas en openden we de tweede fles en om half een gingen we naar bed, met een ontbijt afspraak om half vier s'ochtends.

Om half vier stond Willy aan de voordeur te kloppen voor ontbijt. Ik lag nog in bed en moest nog met een ferme douche een hoop slaap verwijderen. De rit naar het vliegveld in anderhalf uur is rond deze tijd meestal niet een hele grote uitdaging, maar toen ik uit de ramen keek zag ik dat er een sneeuwstorm gaande was, waardoor de normale sneldheid niet haalbaar was.

Het resultaat was dat ik net voor sluiting van de loketten op het vliegveld arriveerde

Badroom

Er zijn nieuwe foto op Mories da house gepubliceerd met betrekking tot de renovatie van de badkamer.

Wortelkanaalbehandeling

Na al drie dagen met een geweldige tandpijn te hebben rondgelopen, besloot ik gisteren dat het genoeg was geweest. Ik benaderde onze secretaresse met de vraag om een afspraak bij een tandarts te regelen.

Na tien minuten kwam ze me vertellen dat ik terecht kon bij de tandarts in Sárbogárd. Hier ging ik naar toe en nam ik plaats in de wachtkamer. Hier moest ik drie kwartier wachten alvorens aan de beurt te zijn. Het was een ultra moderne praktijk, met zelfs een aparte ruimte voor röntgen opnamen. Halverwege het wachten kwam er een vrouw in doktorsjas op me af met de vraag of ik enigszins hongaars sprak, toen ik hierop antwoorde een beetje, was het OK.

Toen ik de praktijk ruimte in kwam, werd de indruk van een moderne praktijk bevestigd door een aanblik op de apparatuur. Ook de tandarts was een jonge vrouw van begin dertig en haar assistente was nog een beetje jonger.

Ze vroeg me wat het probleem was en ik wees op het pijnlijke gebied en zei: itt fai (hier pijn). Ze opende mijn mond en hield het spiegeltje erbij en zei: Aj ez a bai, nagyon fontos. Vrij vertaald betekent dit, dit is behoorlijk ernstig.

Nadat ik haar opvolgende opmerking niet verstond, probeerde ze me in kinderlijk hongaars aan te spreken. De boodschap was, ik had twee keuzes: de tand trekken of een wortelkanaal behandeling. Ik koos optie twee, omdat ik een masochist ben.
Ze had daarvoor vandaag geen tijd dus ik moest volgende week terug komen. Hierop maakte ik haar duidelijk dat ik echt geen week met deze pijn rond ging lopen en voordat ze een weerwoord zei had ik al een verdovingspuit in mijn mond staan. Nadat de vloeistof was ingespoten zei ze, OK dan doen we het nu.

Ik werd weer naar de wachtkamer gestuurd om de verdoving te laten inwerken en daarna werd ik weer terug in de praktijk gehaald. Ze boorde mijn kies nagenoeg geheel weg en begon met gekleurde sprietjes in mijn wortel te vroeten. Terwijl ze bezig was, werd mijn blik door haar wondermooie kijkers aangetrokken, totdat ik een gruwelijke pijnscheut voelde. Na mijn derde pijnscheut had ze hed ook door en zette er nog een spuitje bij. Na nog wat wroetwerk was de klus geklaard en werd er een tijdelijk vulling ingezet, die morgen wordt vervangen door een permanente.

Hierna ging ik weer naar het werk, alwaar ik een meeting moest voorzitten, terwijl de helft van mijn gezicht verdoofd was. Het spreken ging moeizaam en mijn collega's hadden lol. Nu is de tandpijn weg, maar voelt het alsof ik een vuistslag in mijn gezicht heb gehad.

Diner

Het was weer zover het jaarlijkse jaardienst weekend familie etentje.


Op donderdag kwamen we aan in Eindhoven, alwaar we eerst boodschappen deden in de lokale AH XL. Gabi is nog steeds gefascineerd van alle verschillende soorten brood en beleg die we in Nederland hebben. Omdat we honger hadden van de vlucht liepen we enkele malen langs de proef standjes om Kaas en Beenham te proeven.

Op vrijdag zijn we helemaal verregend in Antwerpen en nadien hebben we een vanoudse avond Berlage gehad met Gerry, de Sje, DSI en Pierre. Ook hier wist Gabi behoorlijk te genieten. We begonnen zoals gebruikelijk met eerst een beetje indrinken en daarna ons naar de dansvloer te begeven, vervolgens de Kram en afsluiten in de Gyros tent.

Zaterdag op naar het Zuiden, alwaar we wat gerelaxed hebben, kennis gemaakt hebben met de nieuwe vlam van Kiek en vervolgens naar de kerk gingen. We moesten het gezelschap in tweeen splitsen omdat door slechte planning van kerks zijde we de twee diensten tegelijkertijd hadden. Na de mis stond het taxibusje op ons te wachten en reden we naar de kerk in Obbicht om de rest op te halen. Deze pastoor had er zin an, want we moesten hier maar liefst een kwartier voor de deur van de kerk wachten. De volgende bestemming met het de uitgebreide familie, maar liefst drie toevoegingen, was het restaurant, alwaar we allemaal een ontzettend heerlijk vijf gangen verrassings menu kregen voorgeschoteld.

Na vier uurtjes in dit etablissement vertoefd te hebben, gingen we allen licht rozig weer terug naar huis om hier nog een slaapmutsje te nuttigen of ons in het warme nest te begeven.

Verblijf

Het is officieel,

Ik ben nu ge-emigreerd. En wel op twee vlakken:

Ten eerste heb ik gedurende mijn functioneringsgesprek de vraag gekregen in Hongarije te blijven en op een lokaal contract over te gaan. Hierop heb ik bevestigend geantwoord. Dus ik blijf hier nog wel een tijdje zitten.

Ten tweede kreeg ik een vraag van de gemeente Eindhoven of ik nog wel daar woonde. Ze hadden vernomen dat ik permanent in Hongarije verbleef (wie heeft ze de link naar deze website gegeven??). Ik ben per gisteren dus uitgeschreven als inwoner van Eindhoven en daarmee officieel geen inwoner van Nederland meer.

Dit betekent:

• geen nachtelijk verlichte straten door brandende auto's;
• geen snelheidsbekeuringen;
• geen post van het CJIB;
• echte zomers;
• echte winters;
• een halve liter bier voor een euro;
• geen directe buren;
• geen betutteling;
• geen accijnsverhoging op benzine;
• geen accijnsverhoging op alcohol;
• etc etc

Voor de liefhebbers zijn er weer wat foto's op de Mories da House site geplaatst.

Wees niet bezorgd

Om jullie te laten weten dat jullie niet bezorgd hoeven te zijn, geef ik jullie even een beschrijving van de bowlingavond die we afgelopen vrijdag met het bedrijf hadden.

Ter gelegenheid van een rekord omzet was de hele indirecte populatie uitgenodigd voor een bowlingfestijn, met gratis food en drank. We hadden vijf banen gehuurd en op elke baan deed een deelnemer van een van de vijf teams mee, hierdoor hadden we vijf mini competities, maar het team result telde.

Ik zat in het commercieel / purchasing team en was de speler op baan drie. Alvorens de wedstrijd begon, werden de eerste plaagstootjes al uitgedeeld. Kwaliteit hield zich op de vlakte, Administratie, aangevoerd door onze General Manager kwam ons team al direct uitdagen. Engineering was strijdvaardig en hetzelfde gold voor productie.

Na twee van de vijf ronden ging ons team aan kop, op de voet gevolgd door engineering. Ik had al enkele pilsjes op en kon mijn irritante ik ben aan het winnen gedrag nog maar met moeite inhouden.

Na ronde drie, begon de Engineering Manager (Arpad) whiskey uit te delen aan mij en aan de Purchasing Manager (Zsolt) die ook in mijn team zat om ons dronken te voeren en het spel te beinvloeden. Dit voedde ons fanatisme en we begonnen voor onze team maten te juichen als er weer een strike werd gegooid. Ik heb er nog even een doei ingegooid toen Arpad de goot wist te bewerken, maar jammergenoeg werd dit door niemand gesnapt.

Het einde was dat ons team gewonnen had en ik s'avonds gezellig dronken een romantisch diner met mijn lief had om vervolgens in een hotelletje in bed te ploffen.

Zsolt en ik aan het bier

Mories in Action

Groepsfoto

Liggende politiemannen

Soms moet je je principes een beetje opzij zetten en ik schaam me dan ook een beetje voor hetgene wat ik hieronder ga beschrijven.

In het idyllische Dunafoldvar, ligt mijn straat vlak bij de donau en de laatste tijd wordt het regelmatig als sluipweg gebruikt door mensen die niet voor stoplichten willen stoppen. Ze scheuren dan in een godsgruwelijke vaart de berg op, zorgend voor lawaai overlast en ze kunnen de voetgangers ook niet echt zien.

Ik maak me iedere ochtend ook schuldig aan dit fenomeen. Ik rij de berg af, maak daar een 180 graden turn, om de stoplichten te vermijden en dan vervolgens de berg op te scheuren.

Ruim een week geleden had ik een brief onder de ruitenwisser liggen. Deze heb ik op mijn werk laten vertalen en het was van een tegenover buurvrouw die met me over de verkeerssituatie in de straat wilde praten. Toen ik vorig weekend in de tuin de nieuwe aanbouw van de keuken in mekaar aan het zetten was, kwam ze langs en begon tegen me te praten. Gabi nam het gesprek over en de samenvatting is dat men verkeersdrempels in de straat wil gaan aanleggen om de overlast te beperken.

Hiervoor moet een bedrag van 290.000 Huf opgehoest worden door de inwoners die dit willen. Dit komt neer op 25.000 Huf per persoon. Om me een beetje ingeslijmd te houden in de straat besloot ik hieraan mee te doen, maar nu ben ik dus wel een van die hypocriete hufters die de straat ontsiert met deze rijplezier ontzeggers

Irritante klote beesten!

De juigstemming was er. Gedurende de gehele zomer geen noemenswaardige aantallen muggen gezien. De winter was warm geweest, waardoor er voldoende wespen waren overgebleven om de larven van deze bloedzuigers te verwijderen. Hiermee was de start van de zomer geweldig.
Geen mug te zien!

De zomer was extreem warm en vrij droog. Dit weerhield de muggen ervan zich voort te planten aangezien er geen plassen met stilstaand water waren. Deze waren allen opgedroogt. Het resultaat was dat er tot en met September geen mug te zien was.

Maar eind September begon het te regenen. En het bleef warm tijdens de middagen. We hebben nog steeds temperaturen boven de twintig graden en s'nachts regent het. Vorig weekend heb ik vrij veel in de tuin gewerkt en kwam ik nog een her en der verdwaalde mug tegen. Maar dit weekend terwijl ik de keuken wederom een stapje aan het upgraden was, moest ik het meeste timmer- en zaagwerk buiten verrichten. Voor het huis was het nog OK. Ik moest iedere vijf minuten een verdwaalde mug doodslaan, maar zodra ik me richting gastenveblijf begaf, nam de hoeveelheid muggen toe en moest ik echte veldslagen uitvoeren.

Bij daglicht is de achtertuin nog steeds onder mijn controle, maar door deze ordinaire klotebeesten hebben zij de tuin bij nacht wederom veroverd.

Super investering

Tijdens de vakantie met de Sje in de States, werd ik geattendeerd op het bestaan van de Nintendo DS. Sje leende me zijn nintendo voor even met als resultaat dat de batterij op was vlak voor landing in Philly.

Ik had direct in de gaten wat een prachtig ding dit was. Ideaal om verre vliegreizen een beetje minder saai te maken. Ook tijdens de lange ritten speelden we om beurten uren op dit plezierapparaat. Tijdens de aankomsten bij de verscheidene motels had de nintendo altijd de hoogste prioriteit op de oplaadladder. In Chicago hakte ik de knoop door en kocht er ook een. Als spel kocht ik age of empires.

De gehele terugvlucht hadden we beiden ons eigen spel om te spelen. Nu komt hij wederom van pas. Als ik de kids van Gabi ophaal gooi ik gewoon de nintendo achterin en ze zijn stil.
Als we wat prive tijd will gedurende een kids weekend, geef ik de ene mijn nintendo en de andere mijn laptop, waar inmiddels "battlefield Vietnam" op is geinstalleerd en we hebben alle tijd voor onszelf. Al met al een superinvestering

Dutch party in Chicago

Speciaal ter ere van ondergetekende en de Sje, hadden Joris en Pammie fideel als ze zijn een party georganiseerd met het illustere reisgezelschap als hoofdgasten.

Hiervoor hadden ze hartgrondig hun best gedaan om hun huis te voorzien van Nederlandse impressies en invloeden. Minutieus hadden ze de Nederlandse supermarkten afgestruind tijdens hun bezoek een week eerder. Het resultaat mocht er zijn. bitterballen, jonge jenever, drop, bokkepootjes, erwtensoep, rookworst, en wat nog niet meer zij.

De Sje en ik arriveerden ruim op tijd in Chicago om te helpen met het doen van drankinkopen. We wisten een overeenkomst te bereiken dat we in ieder geval als hoofddrank de Grolsch moesten hebben. Maar we moesten ook een beetje poldermodellen met Joris, waardoor er ook Heineken en Heineken light (:0) moest worden ingekocht.

Het resultaat was een ontzettend gezellig feestje, met vele politieke en/of bier getinte discussies, waarbij Sje en ik als echte Grolsch promoters optraden. Enkele Amerikanen met een verbrand gehemelte vanwege de bitterballen en een koelkast die na het feestje geen enkele Grolsch meer bevatte, slechts nog een ekele Heineken en een grote hoeveelheid schlemielig ogende Heineken lights

Auto's in de US of A

Tijdens onze vakantie in de US of A hebben de Sje en ik in totaal drie auto's weten te verslijten.


Het begon bij aankomst in Philadelphia. Hier moesten we bij aankomst nog een huurauto weten te regelen. Het derde bureau dat we belden was de Avis en hier hadden ze nog auto's voorradig. Met een shuttle bus werden we naar het kantoor gebracht en hier waren in totaal vier deskmedewerkers paraat. Allevier waren zwarte medemensen die niet keken op een Big Mac meer of minder.


Toen onze beurt daar was, werden we vriendelijk geholpen door een jongedame, die er enigszins aantrekkelijk uit had kunnen zien als er 80 kg minder in haar lijf gezeten had. Ze had direct een oogje op Roger laten vallen en probeerde ons dan ook in een leuke auto te stoppen. Na een conversatie, waarbij ze ook nog eens redelijk vulgair aan haar kruis zat te krabben, kwamen we uiteindelijk op de eindconclusie dat we in een cabrio zouden gaan rondtoeren; een Mitsubitsu nogwat.


Met de sleutels begaven we ons naar de auto en toen we hem zagen hadden we vrees voor de kofferbakruimte. Deze vrees bleek terecht. Niet eens een koffer paste in deze auto. Dus dan maar op de achterbank met deze koffers. Dit nam wat meten en passen in beslag. Maar door met name de passagierstoel in een oncomfortabele stand te zetten, wisten we te slagen voor deze missie. Toen we wegreden gaf deze auto echter een zeer irritant geluid, wat ons probeerde te vertellen dat de softtop niet goed dichtgegrendeld zat. Na een tijdje rijden kwamen we erachter dat dit geluid iedere keer als we stil gestaan hadden weer opnieuw oplaaide. In een met stoplichten vervuilde stad als Pdphia, was dit zeer irritant. Zeker omdat we net een lange reis achter de rug hadden. We besloten de auto de daaropvolgende dag te gaan ruilen.


Op het Avis kantoor meldden we dat de bagageruimte niet voldeed en dus zonder al te veel problemen kregen we dit kleine sportcabriolet autotje ingeruild voor een prachtige Amerikaanse slee; een Mercury Grand Marquis. Een zee van luxe, speciaal voor de grotere Amerikaan. De zetels waren zo breed dat er 2 personen naast elkaar op konden zitten.


Dit gigantische monster vol rijgenot, wisten we te hanteren to vlak na Savannah, alwaar we een klapband kregen en in de zengende hitte het wiel moesten verwisselen voor een thuisbrengertje. Deze enorme koets had zeeën van ruimte en als reservewiel slechts een thuisbrenger.



Terug naar de dichtsbijzijnde Avis. We hadden nog de hoop dat het wiel verwisseld zou worden, maar de makkelijkste oplossing bleek een ander auto.




Dit werd een Pontiac Grand Prix, waarmee we de vakantie wisten af te sluiten. Een pittig comfortabel, groter sportding, maar niet de loungende luxe van de Grand Marquis.

Foto's

Omdat het gigantisch druk is op het moment, zal ik wat nieuwe verhaaltjes in het weekend schrijven. Om jullie een beetje te blijven informeren, wat foto's van het afgelopen weekend.

Terras gasthuis

Een update over het gastenhuis. Nadat het gastenhuis van binnen compleet afgewerkt is, is nu de buitenkant ook aan de beurt.

Op dit moment wordt er gewerkt aan een terras aan de voorkant van het huisje. De vorderingen zijn op de onderstaande foto te zien.

Terug en levend

Ik begin een beetje een backlog op te lopen op deze blog. Terwijl ik nog bezig ben de vakantie in Nederland te beschrijven zijn er inmiddels al weer een hoop nieuwe dingen gebeurt;
De kids van Gabi;
Enige drankgelagen in de USA;
Culturele impressies in de USA;
Historische impressies in de USA;
Een echte dutch party;
Het bezoek van P & Ega aan Dunafoldvar.
Eens kijken of ik hier deze week tijd voor ga krijgen om al deze ervaringen op te pennen

Aachen, Vaals en Gemmenich

Op woensdag gingen we er een internationale dag van maken. Na een ontbijt zonder mams. Ze was al op haar werk, gingen we eerst naar Stein om afscheid te nemen van mams op haar werk. Hierna reden we verder in onze cabrio richting Aken. Onderweg in Berg aan de Maas maakte Gabi nog een filmpje van de voortuintjes omdat ze enorm onder de indruk was van de manier waarop de Nederlanders hun voortuintjes verzorgden.


In Aken bezochten we het stadhuis en dwaalden we lukraak rond in de pittereske binnenstad tijdens deze vakantie en bezochten vele curiositeiten. Het zou ridicuul zijn om het woord zotteklap in dit verhaal te bewerken, want dit door een clowneske onverlaat verzonnen woord past in het geheel niet in de verhaallijn.


Toen we eenmaal Aken gezien hadden en wederom een aantal kado's voor het thuisfront hadden gekocht, gingen we verder naar Vaals om het drielandenpunt te bezoeken. Hier maakten we wederom een hoop foto's en we besloten vanuit hier het Belgische Gemmenich in te rijden, zodat ze in ieder geval thuis kon zeggen dat ze in een dag drie landen had bezocht. Ook in de Belgische grensstreek was de omgeving gewelfd en prachtig en via een bezoekje aan Thorn, sloten we deze dag of met een etentje in de "Javaanse jongens" in Eindhoven.

Dit was haar eerste ervaring met de Indonesische keuken en dit beviel uitstekend aangezien ze een liefhebber van het wat pittigere voedsel is.

Kids

Even een onderbreking van mijn reisverslag in den Nederlande en daarmee een verslag voor kinderminnend Nederland.


Zoals allen inmiddels wel weten heeft Gabi twee kids uit haar vorig huwelijk. Totdat ik Nederland bezocht had ik deze twee kids slechts eenmaal vluchtig ontmoet, maar een weekje na het Nederland bezoek was het zover, ze zouden een weekje in Dunaföldvár gaan doorbrengen met de buitenlandse vriend van hun moeder. Ik was hierover lichtelijk nerveus, omdat het een vreemd idee was om een week lang twee kids in huis te hebben, met wie ik niet eens de taal gemeenschappelijk had. Het enige gemeenschappelijke was dat we hun moeder allemaal leuk vonden.


Op dinsdag avond na het werk, pikte ik eerst Gabi op in haar kleine flatje in SFvar. Vanwege het formaat en vanwege het feit dat ze dit deelt met een roomie, konden ze hier geen tijd met de kids doorbrengen. Daardoor is het zeldzaam dat ze quality time met de kids kan doorbrengen zonder geconfronteerd te worden met haar ex. We arriveerden bij de woning en belden aan. Haar ex deed open en het was de eerste keer dat we mekaar zagen. Neutraal geveinsd vriendelijk liet hij ons binnen. Hij nam me even apart om tot de ontdekking te komen dat ik een zeer verantwoordelijke man ben aan wie hij de kids wel zou kunnen toevertrouwen. De kids gaf ik een onwennig handje en na wat laatste voorbereidingen stapten we in de auto voor de 50 minuten rit naar DFvar.


Tijdens de rit bleek dat de kinderen de engelse taal behoorlijk konden verstaan en het ijs werd dan ook redelijk gebroken. Eenmaal thuis gaf ik ze de keus gasthuis of hoofdhuis en ze wilden op dezelfde kamer als Gabi en ik slapen, maar ze stonden ons wel toe om samen in een bed te slapen. Dus installeerde ik aan beids kanten een bed en vervolgens gingen we dineren in het kasteel.


De dag erna werd doorgebracht met vissen in de morgen en toen ik vroeg thuiskwam van het werk, werd er gezwommen in het zwembad. S'avonds bereidde ik samen met de kids op de ketel op het open vuur in de tuin een echte Hongaarse vissoep van de vis die ze s'ochtends hadden gevangen. De volgende dag stond ook in het teken van vissen en zwemmen en de laatste dag werd met name besteed aan het bezoek van een attractiepark in Budapest.





Al met al was het hen goed bevalllen en alhoewel enigszins vermoeiend kon ik er de charmes ook wel van inzien.


Deze zondag was het weer zover. Op zaterdag belde Gabi de kids en ze wilden weer op bezoek komen voordat ik voor het bachenaal in Amerika zou vertrekken. Dus op zondag avond haalde we ze op. We maakten dezelfde set up in de slaapkamer. Gisteren had ik een business diner en toen ik om half twaalf thuiskwam, lagen ze gedrieen in het grote bed naar een film op TV te kijken. Ze hadden inmiddels mijn computerspelletjes ontdekt en daardoor was ik een grote held geworden.


Het bevalt ze uitstekend en ze hebben Gabi al gevraagd wanneer ze werk in DFvar gaat zoeken zodat we kunnen gaan samenwonen en ze vroegen al of we gaan trouwen. Al met al is de situatie door hun volledig geaccepteerd en genieten ze in ieder geval ook van de mogelijkheid om quality time met hun mams door te brengen in een kalme en plezante omgeving. Het feit dat de Donau en het zwembad op kruipafstand zijn helpt hier natuurlijk ook aan mee.

Grotten

Op dinsdag zagen we tijdens het ontbijt dat het wederom regende. Ons geplande dagje Maastricht kwam hiermee enigszins in gevaar. Om de regen te slim af te zijn, besloten we eerst naar de fluweelgrot in Valkenburg te gaan, om zodoende op een leuke manier de tijd door te komen totdat de zon ging schijnen.



We hadden een leuke gids en ik kon continue online vertalen. De tour was leuk en de grot was best wel interessant en onderhoudend. Toen we na een tocht van een klein uur buiten kwamen, scheen de zon. We liepen nog even door de kasteelruines, alvorens we ons naar Maastricht begaven.


Jammergenoeg waren de weergoden ons niet gunstig gezind en regende het weer. Maar ondanks dat wisten we alle grote attracties te bezoeken. Ook de Sint Servaas werd een langdurig bezoek gegund. In de Jamin werd er een snoepzak voor de kids gekocht en helaas werden ook de V&D en de Bijenkorf ontdekt.

Wederom thuis, had mams de thuisgrill voorbereidt voor een gezellig diner. Dit concept was Gabi volkomen onbekend. En enigszins onwenning begon ze mee te doen aan dit concept van zelf koken. Maar toen ze de smaak eenmaal te pakken had, vond ze het toch wel erg geweldig

Stukje varen

Op maandag werden we rond elven bij broederlief verwacht, maar doordat we lekker hadden uitgeslapen en te laat waren vertrokken arriveerden we hier te laat. Na een rondleiding door het huis en een lunch, gingen we op weg naar Mams om haar op te halen en samen naar de haven te rijden.

Eenmaal gearriveerd in de haven stonden Jos en Tilly op ons te wachten. Terwijl Jos met Peter de auto op het eindpunt afzetten, deden wij de boot al een beetje verkennen. Het was een klein jacht met al enkele riviermijlen op de teller. Na aankomst van Peter en Jos, was het tijd voor vertrek. Jammergenoeg was het weer niet al te best en regende het de helft van de tijd. In de spaarzame droge momenten gingen we naar buiten om van de zonnestralen te genieten. Door het Limburgse landschap voeren we de maas af in Noordelijke richting, met als startpunt Maasbracht.

Halverwege werden de toostjes gesmeerd en werd de fles wijn op tafel gezet. Ondanks het druilerige weer gaf dit toch wel een brok gezelligheid. Nadat we wat sluizen waren gepasseerd, kwamen we aan op de bestemming, alwaar we in een net restaurant nog een uitstekende maaltijd naar binnen werkten en daarna was het op naar huis, waar een nieuwe ontmoeting Gabi te wachten stond.

Kinder / vrienden festijn

Op zondag had Miranda een dagje georganiseerd om in een klap alle vrienden en hun kids te zien. Ondanks het feit dat een enkeling verhinderd was, was de opkomst behoorlijk groot.

Ter voorbereiding bleven we tot een uur of tien in bed liggen en daarna werden de sandwiches gesmeerd en het huis werd lichtelijk voorbereid op de komst van de vele kids. Om drie uur kwamen de eerste gasten binnendruppelen en binnen no time was het huis gevuld met volwassenen en kids. Jammergenoeg zat de organisator met een zieke Lisa thuis

In het begin zaten de kinderkes een beetje schuchter en verlegen om zich heen te kijken maar toen Bono en Syd eenmaal binnen waren, was die ban nogal snel gebroken. Het werd drukker en drukker en daarmee ook tijd om het huis te verlaten en ruimere gelegenheden. Een van de grote kinderen konden we daarmee ook tevreden stellen aangezien er geen bier aanwezig was in casa Brugmanstraat.

In het Philips park, werd het standaard rollen patroon een beetje bevestigd, toen de meeste mannen neerstreken op het terras, terwijl de vrouwen zich bezighielden met de kinders. Twee van mijn vaste stapmaatjes probeerden me nog angst in te boezemen door aan te geven welk een fonkelingen er te vinden waren in de ogen van Gabi toen ze met de kinders aan de gang waren. Maar ik ben hier totaal ongevoelig voor.

Extrema

Op zaterdag werden we redelijk vroeg wakker en nadat we wat ontbijtspullen van Hania hadden gejat, en ik de cabrio mogelijkheden van de auto had getest, gingen we op weg naar de markt om inkopen te doen. Na het culinaire hoogtepunt van de frikandel speciaal wilde ik haar nu trakteren op een maatje. Hier was ze echter niet voor in. Ze vondt de manier waarop ik deze lekkernij verorberde echter wel uitermate interessant.

Na een hoop proeven kochten we kaas, vis en groenten om elke dag een heerlijk ontbijt te hebben. Het Nederlandse brood vond ze geweldig. Na de boodschappen vertrokken we naar Pierre en Marlou. Hier hadden we koffie met vlaai en daarna gingen we naar extrema, wij waren met de auto en de anderen met de fiets. In het elite getto van Best parkeerden we de auto en werden we door de fietsers opgepikt. Gabi moest bij mij achterop en dit was haar eerste ervaring met transport achter op een fiets.

Bij het stoplicht wist Marlou met wat flirt acties twee scooter agenten te bewegen om de dames naar de ingang te brengen. Na de fiets zat ze dus nu bij een politie agent achter op de scooter. Bij de ingang van extrema was haar eerste indruk de hoeveelheid troep op de grond en de hoeveelheid extreem extravagante mensen. De dames in het gezelschap schoten elkaar continu aan om weer te wijzen op een nieuw extreem kledinggeval.

Onder leiding van Pierre trokken we van podium naar podium om de beste muziek te ontdekken. Dit vonden we uiteindelijk bij het laatste podium, waar op dat moment Junkie XL optrad. Het weer dat de hele dag prachtig was geweest sloeg om en uiteindelijk waren we in de regen aan het dansen. Maar de sfeer was hier uitstekend.

Moe van de eerste indrukken vertrokken we rond een uur of negen huiswaarts en wisten we net een droog slot te kiezen om naar de auto te lopen.

Tour de Holland

Nou het weekje holiday zit er weer op.

Bij deze wil ik even iedereen die we ontmoet hebben deze week laten weten dat het kort maar gezellig en leuk was en iedereen die we niet hebben kunnen ontmoeten sorry hiervoor, maar we hadden een druk programma.

Op donderdag avond haalde ik Gabi op in Székesfehérvár en we reden naar Dfvár, alwaar we een goed diner hadden en ons voorbereiden op de reis van morgen. Doordat het bedrijf de auto nodig had, zouden we door een chauffeur naar het vliegveld gereden worden. Op vrijdagochtend eerst nog wat werken van huis uit en vervolgens wat laatste administratieve zaken afhandelen. Om 11.00 stond Tamás voor de deur om ons op te halen. Na een ritje van anderhalf uur, waarin Gabi erachter kwam dat ik toch al behoorlijk wat woordjes Hongaars kon volgen gedurende haar gesprek met Tamás. Aangezien ze pas een keer had gevlogen was ze een beetje zenuwachtig.

Door mijn frequent flyer pas, konden we aan de business class balie inchecken, wat ons ook uitstekende plaatsen opleverde met een zee aan beenruimte. Nadat we door de douane waren gegaan deden we nog een tour de shops in het vliegveld. Het was ontieglijk warm; 42 graden. En ik was blij dat we op weg naar wat koelte gingen. De vlucht voorliep erg voorspoedig alhoewel we wel geregeld last hadden van uthibák.

Eenmaal geland was de bagage er in een zucht vanwege de priority status. Op naar de auto rental. Hier hadden we een volkswagen Polo geregeld, maar de man achter de balie vroeg ons of we voor slechts tien euro geïnteresseerd waren in een upgrade. Voor dat bedrag werd het een volkswagen EOS. Hier had ik nog nooit van gehoord, maar na een blik op een plaatje van deze auto zei ik meteen OK. Waarschijnlijk een actie van VW om deze auto's beter te verkopen door ze goedkoop in de verhuur aan de doelgroep aan te bieden.

In de parkeergarage stond dit juweeltje van een auto naast de oorspronkelijk gehuurde Polo en we konden ons geluk niet op. Dit was een goede start van de vakantie. Jammergenoeg stortregende het buiten en konden we het dak nog niet omlaag halen.

Na een relaxte rit arriveerden we in Eindhoven, alwaar we na ons geïnstalleerd te hebben en kennis gemaakt te hebben met Hania ons naar frituur "de Edison" begaven. Hier bestelde ik een Nederlandse snack banket voor de eerste culinaire ervaring met echte Nederlandse kost;

• een sito stick;
• een frikandel speciaal;
• een kroket;
• een kaassouffle;
• een frietje sate.

Alle gerechten waren nieuw voor haar, maar haar favoriet was toch de frikandel speciaal. Na de frituur nog een tour door Eindhoven by car en daarna werd het bed op zolder uitgeprobeerd.

Veertig graden

Ik ben niet iemand die snel over het weer klaagt, maar nu mijn muren hun isolerende taak hebben opgegeven begin ik toch wel ernstig de balen te krijgen van dit weer.
Met enkele negatieve uitschieters naar de 25 graden is het hier nu al vier weken meer dan dertig graden.

De afgelopen twee dagen hebben we de 40 grens overschreden. Mijn 80 cm dikke muren konden tot afgelopen weekend de temperatuur in het huis nog beneden de 25 houden, maar toen ik gisteren thuis kwam, was het in huis 32! graden. Ik zweet me de hele nacht een ei uit en moet continu aan het vocht infuus.

Ik zie er naar uit om volgende week in ons kikkerlandje door te brengen waar de temperatuur in ieder geval normale waarden heeft

Uthibák

Tijdens het laatste weekend van de Sje en DSI in Hongarije en tijdens de wintersport hebben we iedereen gek gemaakt, door op stel en sprong uthibák te roepen. Tijdens een van de ritten door het Hongaarse landschap hadden we gededuceerd dat dit woord opgepast moest betekenen. Aangezien het iedere keer bij slecht wegdek werd weergegeven.

We hebben hier veel lol aan beleefd. Tijdens het skien uthibák roepen als je met ontzaglijke snelheid naar beneden rostte. Tijdens het stappen uthibák roepen als je een extreem lelijke vrouw tegenkomt.

Nu bleek tijdens de BBQ op vrijdag dat dit woord niet oppassen betekent maar slecht wegdek. Dus tijdens de wintersport konden we deze uitspraken nog wel verdedigen, maar tijdens uitgaan moet het erg raar geklonken hebben: Slecht wegdek, lelijke trol!

Slaap deprivatie

Spoedig komt er een verslag van de besteding van een weekend met de Sje en de slechte invloed, alhoewel er discussies hebben plaatsgevonden of de slechte invloed daadwerkelijk de slechte invloed is.

Een van de resultaten van het weekend is in ieder geval dat ik half slapend achter mijn bureau zit. Elke dag hebben de opkomende zon mogen bewonderen alvorens het bed te kiezen. In ieder geval hebben we twee interessante tour de bars gehad en hebben we weer een juweeltje van een kroeg aan onze referentielijst kunnen toevoegen.

Later meer

Werklui (2)

Vanochtend liep zoals elke dag om 06.30 de wekker af. Gabi stapte uit bed en kwam terug met de mededeling dat de werklui al aan het werk waren! Ik vertelde haar, dat kan niet, dat is ridicuul!
Half aangekleed stapte ik naar buiten en inderdaad ze waren aan het werk. Ze vroegen zelf permissie om op mijn grondgebied aan het werk te gaan. Ik denk dat ze op hun flikker hadden gekregen dat ze teveel naar de halfnaakte vrouwen hadden gekeken en te weinig hadden gewerkt.

Ik ben nu dan ook een beetje bang voor de nachtrust van de aankomende gasten. Vanacht rond een uur of twee zullen we thuis arriveren. Dan zullen er ongetwijfeld een aantal pilsjes worden weggehakt en vervolgens zullen de werklui hun nachtrust kapot maken.

Rijke taal

Roy, ik kan je niet vertellen hoe te vragen om de verrekijker te lenen, maar ik kan je wel een aantal andere mooie uitdrukking en woorden vertellen, die van pas kunnen komen:
Fos, letterlijke vertaling: diarree, te gebruiken voor mensen die snel van mening veranderen
Hátvágánygáz: lv: het gas van de onderkant van je achterkant, oftewel scheet
Húgyagyú: lv: iemand met pis in zijn hoofd in plaats van hersens, oftewel dommerik
Puhapöcs: lv: zachte penis, oftewel pushover
Szarfaszú: lv: shit-dicked, oftewel irritant persoon.

Later volgen nog meer mooie uitdrukkingen van deze rijke taal

Werklui

De werklui zijn nog steeds bezig aan de muur, maar het schiet niet echt op. Dit weekend ben ik in opdracht van Roy eens gaan kijken of ze op zaterdag ook kabaal maken. Maar s'ochtends waren ze om 8 uur wel al aanwezig, maar van hard werken kunnen deze onverlaten niet beschuldigd worden.

Toen ik terugkwam van de Obi en in de tuin was aan het werken, zag ik waarom het niet opschiet. De ene had namelijk een verrekijker in de hand en riep zijn maatje om eens te kijken naar dat prachtige uitzicht. Vanaf de muur heb je namelijk ongestoord zicht op het zwembad en aangezien het hier al weken boven de 30 graden is, heb je daar een prachtig uitzicht op een grote hoeveelheid schaars gekleedde dames.

Dit soort baantje zou ik ook wel graag willen hebben.

Kasteelmuur

Dinsdag toen ik door het raam moest klimmen om de vuilnis buiten te zetten, zag ik ook dat er een aantal onverlaten bezig waren mijn erfafscheiding, oftewel mijn kasteelmuur af te breken.

Nu was de staat van de muur niet al te forisant, en ben ik blij dat ze eindelijk gestart zijn met het opknappen van deze muur. Maar iedere ochtend beginnen ze om zeven uur, maken snelle vorderingen, maar als ik dan s'avonds thuis kom is er verder niets gebeurt. In ieder geval is nu het bovenste gedeelte van de muur verwijderd, het deel dat aan de bovenkant als straatafscheiding diende en hebben ze de struiken uit de muur verwijderd.

Ik heb goede hoop dat als ze over een aantal maanden klaar zijn, dat dan de muur er weer prachtig uit ziet

Kijkwijzer

Op speciaal verzoek van een van de meer gevoeligere lezers heb ik de mensen van kijkwijzer gevraagd om een nieuw symbool te ontwikkelen voor een overdaat aan romantiek.

Bij verhalen waarin romantiek een belangrijke rol vervuld zal dit symbool voortaan toegevoegd worden om de tedere maagjes van "de slechte invloed" en de Sje te ontzien.

U vraagt, wij draaien.

Raampje klimmen

Op maandag kwamen we (mams, Willy en ik) van Étterem Centrál vandaan, toen ik met mijn vriendinnetje ging bellen. Ik gaf de huissleutels af aan Willy, zodat zij alvast vooruit konden lopen en het huis konden binnen lopen.

Na nog wat TV kijken, gingen Willy en mams naar hun huisje en sloten ze de deur af. Om 6.30 in de ochtend liep de wekker af en zoals gewoonlijk was ik nog een beetje met de snooze functie aan het spelen totdat ik in de verte de vuilniswagen hoorde. Ik besloot de vuilnis even snel buiten te zetten, maar ik kon het huis niet uit. De gasten hadden het huis afgesloten en ik wist niet waar ze mijn sleutels neer hadden gelegd. Ik keek op de voor mij gebruikelijke plaatsen, maar kon de sleutel niet vinden.

Vanwege het feit dat hij vorige week ook al niet geleegd was door mijn Singapore reis en vanwege het feit dat het hier al weken warmer dan 30 graden is, was het tijd om hem te legen. Ik besloot door het raampje aan de voorkant van mijn huis naar buiten te springen en ik wist al dat naar buiten makkelijker zou zijn dan naar binnen.

Ik was net op tijd en stond toen terwijl de vuilnismannen, de vuilnis in de truck gooiden in mijn boxershort aan de voorkant van het huis in mijn raam te springen om vervolgens in een absoluut niet elegante wijze naar binnen te klimmen.

De sleutel bleek op een zeer zichtbare en achteraf logische plaats te zijn gesitueerd

Totdat ik jou zag

Met het risico om braakneigingen op te wekken bij enige niet romantische geesten in dit gezelschap is dit toch een verhaaltje dat ik de moeite waard vind om te vermelden.

Aangezien Gabi en ik een andere taal als moedertaal beschouwen. Ik het Limburgs en zij het Hongaars, zijn we geinteresseerd om een beetje van elkaars taal te leren. Af en toe zetten we wat mooie muziek op in onze moederstaal, of in mijn geval in het Nederlands en dit liedje, tenminste als de teksten een beetje de moeite waard zijn, doen we dan synchroon vertalen voor de ander.

Zo ben ik al vrij ver op de hoogte van toptalenten als Matte Péter en heb ik haar al mogen verblijden met topartiesten als Raymond van het Groenewoud en Frank Boeien. Recentelijk kwam ik de single CD van Hero (Antonie Kamerling) tegen. Hierop staan twee nummers. Het oorspronkelijke "totdat ik jou zag" en de instrumentele variant hiervan. Dit nummer vond ze fantastisch en toen ik het nummer in haar oor meefluisterde werd ze helemaal week. Ze vond het alleen jammer dat ze het niet geheel kon volgen vanwege het taalverschil.

Toen ze s'avonds onder de douche stond loste ik dit op door snel een vertaling in het Engels voor haar te schrijven. Vlak voor het slapengaan droeg ik de engelse versie voor en de beloning voor deze romantische daad was de moeite meer dan waard.

Toen ik mijn tripje naar Singapore had, heeft ze de engelse tekst ook van buiten geleerd, waardoor ik na thuiskomst op mijn beurt werd verrast door een kleine serenade.

Tour de Nederland

Gedag vrienden,

Omdat ik via deze weg waarschijnlijk geen dozijn aan telefoontjes hoef te plegen, doe ik het zo. In de week van 20 - 27 July, doe ik een toer de Nederland met Gabi. Ik arriveer op vrijdag laat en op zaterdag bezoeken we Extrema in Best.

Nu hebben we net een grof programma gemaakt en hierin is de Zondag ingeruimd voor Eindhoven. Nou lijkt me deze Zondag ideaal om een maximaal aantal van jullie te ontmoeten. Indien jullie niet op vakantie zijn natuurlijk. Graag wil ik van jullie creativiteit gebruik maken om iets te verzinnen hoe elkaar te ontmoeten. Hieronder geef ik een aantal voorbeelden, maar graag enige input van jullie kant.
- Turtelen in Casa Sje;
- Wijkspeurtocht met DSI;
- Watertrappelen in de vijver van Gerrie;
- Poppenhuis spelen met Isis;
- Bioskoopje bij de Coons;
- Kachel bij de Dino's.

Het zou leuk zijn het merendeel van jullie te ontmoeten.

Meubelspeurtocht

Omdat het gastenhuis nog steeds karig voorzien is van meubels en er steeds meer mensen aankondigen om op bezoek te komen, wordt de druk om de binnenhuis architectuur te vervolmaken alleen maar opgevoerd. Om geen clowneske indruk te creëeren, moeten de meubels wel allemaal een beetje in dezelfde stijl thuishoren.

De stijl van het huisje is uitgevoerd in traditioneel hongaarse landstijl.

Op zaterdag begon de tocht met een bezoek aan een meubelzaak in Paks, echter hier waren alleen wat accesoires te vinden. Via Paks op naar Simontornya, alwaar een zaak lag die me door de aannemer was getipt. Ondanks het feit dat de meubels mooi waren en kwa stijl wel zouden passen, waren ze veel te woest en groot. Na Paks terug naar Dfvár om daar alle meubelzaken af te struinen zonder resultaat. De Donau overgestoken en de quest beeindigd in Kecskemét, alwaar een Holland Bútor zaak werd gevonden. In deze zaak met gebruikte meubelen in oud hollandse stijl (althans volgens de Hongaren) vond ik een prachtige stoel met een bijbehorende wanddecoratie. Ik werd geholpen door een lieftallige Hongaarse schone, zonder enige talenkennis.

Om enkele vragen te beantwoorden had ze haar baas al een keer moeten bellen. Toen ik de meubels had uitgezocht wilde ik over de prijs onderhandelen, maar hier was ze niet toe gemachtigd, dus vertelde ik haar dat ze haar baas nog maar een keertje moest bellen. Omdat hij direct accoord ging met mijn voorstel had ik ondanks een korting van 15% nog steeds het gevoel dat ik teveel had betaald.

Een uurtje later was ik thuis aan het klussen en door de spiegel in de badkamer, de lamp in de woonkamer en de stoel en de wanddecoratie wordt het huisje mooier en mooier.

De aannemer is op dit moment de buitenmuren aan het schilderen en dan kan het huisje officieel af verklaard worden.

Bezorgdheid

Even een flashback naar de ziekenhuistijd van Gabi.

Ik was op bezoek tijdens een van de doordeweekse avonden en de lucht werd donker. In de haar ziekenhuiskamer, bevonden zich op dat moment vier hoogbejaarde vrouwen, met wie ze al een goede band had opgebouwd. Ondanks de taalbarriere had ik deze dames ook al op mijn hand, door iedere keer als ik binnenkwam ze vrolijk en vriendelijk te begroeten en door mijn rol als Cliniclown. Toen de lucht donkerder werd besloot ik dat het tijd werd om naar huis te gaan.

De lucht in Dunaújváros was al zwart, maar in de richting van Dfvár was de lucht nog blauw. Tijdens het rijden gaf dit een aparte ervaring. Opgejaagd door de zwarte lucht racend om in de blauwe zone te blijven. Toen ik eenmaal thuis arriveerde zag ik dat ik enkele seconden voorsprong had en nadat de auto stilstond sprinte ik naar binnen om net voor de eerste druppels binnen te zijn.

Ik heb de natuur uitgedaagd en gewonnen. Binnen no-time kwam de hemel naar beneden en was mijn straat omgetoverd in een snelstromende rivier. Toen kwam er een telefoontje en het was mijn lief, die door haar roommates werd gedwongen om me op te bellen om te checken of ik veilig was thuisgekomen

Singapore

Afgelopen dagen ben ik even naar Singapore afgereisd voor een technische bespreking van een aantal uren. Het hield in dat ik op Zondag morgen mijn lief moest wegleiden uit het pittoreske Dunaföldvár naar het evenees aantrekkelijke Székesfehérvár. Ik moest namelijk s'avonds de vlucht naar Parijs nemen, alwaar rond middernacht de vlucht naar Singapore zou vertrekken.

De vlucht was jammergenoeg overvol en zoals altijd bestaat er dan de hoop dat er een aantrekkelijke jongedame naast me gaat zitten, maar in dit geval was het een kale Franse homo met een clownesk uiterlijk en wiens vriend het waarschijnlijk had uitgemaakt, want hij was sjagrijnig als hel. Ik besloot deze vlucht te gebruiken om wat briefjes naar mijn lief te schrijven die ze tijdens haar vakantie kon lezen om de herinnering aan mij warm te houden (ja ik kan een echte romantiekus zijn). Tijdens het schrijven zat deze slakkenvreter continu over mijn schouder heen te lezen en dit was behoorlijk irritant. Om hem een beetje te shockeren werd mijn taal gebruik steeds extremer.

Na een lange vlucht landde ik in Singapore op maandag avond. Hier had ik een bezoekje aan de kapper ( dat is makkelijker hier, omdat ik hier in ieder geval geheel duidelijk kan maken wat ik wil). Daarna bij de "Black Angus" nog even een medium rare prime rib naar binnen gewerkt, terwijl ik hem lekker liet rondzwemmen in enkele tijgertjes. Daarna nog even afgetankt in de Irish pub om voldoende slaap te creëeren.

S'ochtends had ik vrij en deed ik wat fitness, had een massage en kocht een klein cadeau om het effect van mijn afwezigheid te verzachten. Voor lunch nam ik een heerlijk Japans menu in een van de vele etablissementen. Daarna tot in de avond een technische discussie, waarna ik me door een praatgrage taxichauffeur die daadwerkelijk een paar woorden Hongaars sprak me weer naar het vliegveld liet brengen. Hier nog wat lekkernijen naar binnen gewerkt en weer terug via Parijs naar Budapest.

Het eindresultaat in 62 uur, op en neer naar Singapore, waarvan 36 uur daadwerkelijk reizen was. Niet echt de meest efficiente tijdsbesteding. Dit doen we dan ook nooit meer!

Klini clown

Na vanochtend was het dan eindelijk zover na een onwelvoeglijk verblijf van een week, mocht mijn hercegnö eindelijk het ziekenhuis verlaten. Vanwege het feit dat ik bij mijn dagelijkse bezoeken voor een overmaat aan glimlachen kon zorgen heb ik inmiddels de bijnaam "de healing clown" mogen ontvangen.

Vanochtend stond ik naast het bed van het hospitaal toen rond 8 uur zoals iedere dag het doktorsbezoek plaatsvond met het verlossende oordeel. Dit houdt in dat er een groep van zes doktoren en vier verpleegsters elke kamer afgaat om per bed te beoordelen wat de situatie is. Bij het bed van Gabi meldden ze dat ze na de verbandwissel het hospitaal mocht verlaten.
Maar eerst moest er betaald worden. Dus gingen we met haar armbandje en haar vrijlaatpapieren naar de kassa vier verdiepingen lager. Hier moesten we het duizelingwekkende bedrag van 2100 huf (€ 8,40) betalen voor een verblijf van een week in dit prachtige resort.

Met het betalingsbewijs moesten we vervolgens weer terug naar de dokter, die vervolgens dit aftekende, zodat we twee verdiepingen hoger het vrijlatingsbewijs konden halen.

Ziekenhuis update

We proberen de tijd zo optimaal mogelijk door te komen. Iedere ochtend ga ik langs met een lekker ontbijt en iedere avond kom ik langs voor een nachtzoen.

De genezing is bijna geheel voltooid, maar omdat in het Hongaarse systeem het ziekenhuis wordt betaald per bed, zie ik zelfs mensen met een fikse jaap in hun duim gedwongen worden langer te verblijven. Nu moet ze vandaag nog de gehele dag daarblijven omdat morgen haar verband moet worden verschoond.

We hebben al charme offensief en omkoping geprobeerd, maar niets werkt. De nooduitgang zit permanent op slot dus privacy is ook al ver te zoeken. Ook de douche en de WC kunnen niet op slot.

En als we ons dan in de anonieme hal terugtrekken is er altijd de zygy vrouw, die om sigaretten komt vragen, of de lift lady, die de gehele dag doorbrengt in de lift en enkel en alleen op de knopjes dient te drukken.

Morgen mag ze eindelijk naar huis

Ziekenhuis

Op vrijdag haalde ik Gabi op van haar huis voor een romantisch weekend Dunaföldvár. Ze liep een beetje moeilijk vanwege een opgezwollen enkel, maar dat zou wel overgaan. Na een nachtje slapen, stond ik op en zij kon bijna niet meer bewegen. Na wat rondbellen in mijn Hongaarse kennissenkring, vond ik eindelijk de eerste hulp in Dfv om te checken wat er aan de hand was. Het doel was even wat medicijnen op te halen en vervolgens weer terug te keren naar mijn casa.

De realiteit was anders, we werden doorverwezen naar het ziekenhuis in Dunaújváros, alwaar we op de emergency op onze beurt moesten wachten, tussen mensen wiens ledematen nog maar half aan hun lichaam hingen. Eenmaal bij de dokter, die eruit zag alsof hij de dag ervoor flink had doorgezakt, kregen we te horen dat ze diezelfde dag geopereerd diende te worden. Balend installeerden we haar in de kamer met drie vrouwen die elk ouder waren dan Gabi en ik tezamen. We probeerden wat lol te hebben en toch nog iets van het weekend te maken.
Na drie uurtjes ging ik naar huis om wat spullen voor haar te halen. Dit hield ook in serviesgoed en bestek, want dit werd door het ziekenhuis niet verstrekt. Ook het eten was heel karig, dus sindsdien heb ik iedere dag een geweldige maaltijd voor haar gekookt.

Inmiddels ligt ze nog steeds in het ziekenhuis zich dood te vervelen. Haar voet is bijna beter, en ondanks mijn pogingen om de zusters om te kopen mag ze nog niet naar huis. Door de aanwezigheid van de oudere en zeer nieuwsgierige mensen in de kamer hebben we ook niet echt de privacy om de dingen te doen die verliefde mensen horen te doen.

Gelukkig heb ik inmiddels wel de sleutel van de nooduitgang bemachtigd, alwaar we ons sporadisch stiekem kunnen terug trekken

Kindernamen

Ik heb net een presentatie gehad van het systeem van kindernamen in Hongarije, door mijn collega, wiens vrouw zwanger is. En ik ben een beetje gebrouilleerd! Ga nu niet denken dat er al kids in de pijplijn zitten, nee!

Het systeem in Hongarije is gekoppeld aan het systeem van de naamdagen. Iedere naam die hier gebruikt wordt heeft een naamdag. En deze naamdag wordt gevierd als een verjaardag bij ons. En het is verboden om een naam te gebruiken die niet geregistreerd staat als een naamdag naam. Dit betekent dat er een lijst van namen is waaruit de ouders kunnen kiezen. Nu is het wel zo dat deze lijst regelmatig uitgebreid wordt met namen die populair zouden kunnen worden. Ze werd vlak na de bevrijding de roep voor de naam Jennifer groter, vanwege de Amerikaanse TV-series. Echter deze wordt hier wel volgens hongaarse (is fonetische) spelling geschreven; Dzsenifer.

In deze lijst komt mijn naam echter niet voor. Dit betekent dat er geen enkel kind in Hongarije wordt geboren met de naam Maurice. En dit is toch wel jammer voor dit land

Bezorgdheid

Gisterenavond terwijl ik bij mijn lief thuis stond te wachten totdat ze haar schoonheidsvergrotende werkzaamheden had afgerond ging mijn telefoon. Het was een van mijn rondreizende vrienden, lid van het voormalige Feif.

Er was bezorgdheid in zijn stem te horen. Hij had al de conclusie getrokken dat de laatste letter van het theorema inmiddels was bereikt. De laatste der Mohikanen, de laatste vrijgezel in de club van vrienden dreigt zijn status te verliezen.

Wat gaat er nu worden van al die vrijgezel gerelateerde avonturen, waarover met andere vrienden geroddeld kan worden. Staat deze blog straks vol van verhalen over romantische wandelingen langs een meer, of over de wandeling achter de kinderwagen door het centrum van een stad op zoek naar babyspulletjes? Dat is voor jullie een vraag en voor mij ook.

In ieder geval is de eerste vakantie een feit en deze zal in Nederland plaatsvinden. Hierover volgen nog meer details, zodat we elkaar in ieder geval weer eens een keer kunnen treffen

E-bidding

Gisteren was ik voor een kort bezoek aan mijn vrienden van de lampenfabriek in Brugge. Ik moest een handtekening scoren en dat was het hoofddoel van mijn bezoek. Om vier uur had ik een e-bidding voor een productenpakket ter waarde van enkele miljoenen. Maar hiervoor moest ik een aan internet aangesloten PC hebben. Dus toen ik om half twee uit Brugge vertrok moest ik op zoek naar een internet cafe. Ik racete naar Brussel omdat ik verwachte dat de kans daar het grootst was.

Op mijn intuitie en de fantastische bewegwijzering in Brussel wist ik in no time het centrum te bereiken. Daar begon de speurtocht naar het internetcafe. Om half vier had ik er een gevonden en wist ik voor de fooi van € 1,50 per uur een computer in te nemen. De redelijk grote ruimte met 16 computers was gevuld met Nerds en Studenten die allemaal dood en verderf spelletjes zaten te spelen.

Toen ik probeerde de internet bid site te bereiken merkte ik dat niet de letters die ik intoetste op het beeld verschenen, maar volledig andere. Het was een Frans toetsenbord. Dat met die letters, daar kon ik me nog enigszins snel overheen zetten, echter alle leestekens waren ook verstopt. Het was een vet probleem om de internet site die vol stond met _, @, = en andere tekens, in te typen. Toen dit eindelijk gelukt was, had ik verbinding. Via de telefoon met Tibor besprak ik de details en terwijl wij over gigantische bedragen aan het praten waren, waren op de achtergrond juichende, grommende en andere verbale uitingen van gamers te horen. Ik kreeg dan ook de vraag in welk Soddom en Gomora ik mijn tentje had opgeslagen.

Weekend met mams

Vrijdagavond was het zover, Gabi zou mams ontmoeten. Toen ik haar in Székesfehérvár ophaalde na mijn werk, gierden de zenuwen uit haar lijf. Met allerlei vertragingstaktieken probeerde ze het moment van de ontmoeting uit te stellen. Op het laatste moment kocht ze in Dunaföldvár nog een boeketje bloemen voor mams om een goede indruk te maken en toen was het zover. Na enige verwarring over het aantal zoenen was de eerste ontmoeting daar. Uit eten in Dfldvár en daarna naar bedje toe. Het bed van mams was voor de gelegenheid naar de woonkamer verplaatst.

De volgende ochtend op naar Budapest met zijn vijfen en daar hebben we een relaxte tijd doorgebracht. Bij het nationaal theater nog even een kleine fotosessie gemaakt (Miranda je vraag wordt beantwoord) en vervolgens een afsluitend diner in Székesfehérvár genuttigd alvorens mijn liefje weer thuis af te zetten.

Al met al een geslaagd weekend

Inspiratieloos

Het gaat even niet zo goed met de inspiratie om deze blog met interessante verhalen te vullen.

Nou kan ik misschien vertellen over de aankomst van mijn gasten gisteren en wat ze van de vorderingen van het huisje vonden. Dat het mijn moeder opviel dat er een vrouwenhand in het huis haar sporen had achtergelaten.

Misschien kan ik vertellen over de nachtelijke shoppartij op Woensdag die ik deed nadat ik Gabi thuis had gebracht om er op de valreep voor te zorgen dat er voldoende kwaliteitswijn, een radio en wat meubilair in het gasthuis voorhanden was.

Maar ik kan hier op dit moment geen interessant verhaal van in mekaar zetten. Misschien volgende week beter, als ik weer een reisje naar Brugge achter de rug heb, middels een vlucht op het middeleeuwse Charleroi

Ziekenhuis

Na een gezellig weekend waarin gewerkt werd om het huis op orde maken zijn er slachtoffers gevallen. Gabriella had op maandag een vrije dag, omdat de klassen met examenkandidaten geen lessen meer behoeven. Vanwege de gezelligheid besloten we dat ze nog een dagje extra bij mij thuis zou vertoeven.

Dus op maandag ochtend op naar het werk, haar in mijn casa achterlatend. Na een dagje werken op naar huis om te kijken of het huis niet was leeggeroofd. In tegendeel. In plaats van een leeg huis stond het eten op het vuur toen ik thuiskwam en werd ik hartstochtelijk verwelkomd bij thuiskomst. Ik moet heel lang in mijn geheugen graven om dit soort thuiskomsten te herinneren. Echter na het eten voelde ze zich een beetje ziek, zwak en misselijk afgemaakt met een toefje koorts, wat voldoende reden was om zich ziek te melden voor de volgende schooldag.

Gisteren bij thuiskomst dus voor verpleger gespeeld. Tijdens haar dagprogramma had ze al vergeefs al mijn 1200 satelietzenders afgescand op zoek naar een Hongaarse zender, maar helaas pindakaas. Dus toen ik thuis kwam, stond een eighties muziekzender op, waar op dat moment een clip van modern talking werd getoond. Ik kreeg plaatsvervangende schaamte toen ik de outift van deze mensen zag, gecombineerd met hun heel slecht playbacken gaf het een soort cultgevoel. Ik denk dat de leden van Modern Talking zelfmoord plegen na het wederzien van deze beschamende vertoning. De aversie van hun jeugdig enthousiasme zal groot zijn.

Na het preparen van een gezondheidsdiner, werd de deken naar de woonkamer gehaald en heb ik mijn hongaarse kennis nog vergroot door een DVD in het hongaars met engelse ondertiteling op te zetten. Daarna heb ik gedurende de gehele warme zomernacht een kacheltje naast me in bed gehad.

Mama bezoek voorbereidingen

Komede donderdag komt moeders weer op bezoek en door de vele reizen de laatste tijd, de regenstormen en de overvloed aan zonneschijn. Was mijn tuin een groot oerwoud geworden.

Ook het huis kon wel een stofbeurt gebruiken. Het resultaat hiervan was dat het gehele weekend in het teken stond van poetsen, schoonmaken en tuinieren.

Het begon met het moment dat we op vrijdagnacht ons naar bed wilden begeven. We hoorden een hele hoop subtiele tikjes uit de buurt van de slaapkamerlamp komen. Toen we het bed bekeken dat hieronder stond, zagen we enkele insecten, vliegende mieren rondkruipen. Deze kwamen op de lamp af en door de warmte vielen ze naar beneden, waar ze een beetje verdoofd rondkropen. Nadat we dit ontdekten, ging ik op zoek naar de bron van dit kwaad en ik zag vlak bij de muur dat een aantal mieren zich door de vloer heen hadden gevreten en dat het een krioelende kakafonie van kleine insecten was. Gabi was niet erg gelukkig met deze beestenboel in de slaapkamer en dreigde in het gastenverblijf te gaan slapen als de situatie niet werd opgelost. Na een massamoord gepleegd te hebben, stond ik dus om drie uur s'nachts het woonverblijf van een insectenkolonie dicht te kitten. Om bezig te blijven was zij de slaapkamer aan het stoffen en vegen. Daarmee was een kwart van het huis al in orde.

Door de regen hebben we de zaterdag hoofdzakelijk binnen doorgebracht, waar nu alles glimt en schijnt en de zondag werd gebruikt om ons in de tuin te amuseren.

Mams zal trots zijn.

Huwelijk

Op vrijdag na het werk, haalde ik mijn liefje van thuis op om de vrijdagavond samen door te brengen door eerst in het beroemde Halászcsarda van Dunaföldvár te eten om ons daarna nog een beetje thuis te amuseren.

Door de kakafonie van enerverende en entertainende verhalen die we elkaar te vertellen hadden en door de taallessen die we elkaar gaven werd het al licht toen we op het idee kwamen dat we misschien toch eens keer moesten gaan slapen. Drie uur later liep de wekker af, omdat ik me op tijd op de bruiloft moest melden. Gabi had de avond van te voren mijn kleren uitgezocht en terwijl ik het ontbijt zat voor te bereiden, deed zij mijn kleren strijken. Met wallen onder mijn ogen die groter waren dan gepland, dropte ik haar wederom thuis af, terwijl ik me naar de bruiloft begaf.

Tijdens de kerkdienst, kon ik nagenoeg niets van de speech van de pastoor volgen. Na de dienst, kreeg ik van de ceremoniemeesteres een routebeschrijving naar de feestlokatie in mijn handen gedrukt. Ik besloot gewoon de auto van de ouders van de bruidegom te volgen en we kwamen op een prachtige lokatie aan. Hier kreeg ik te horen dat er een kamer voor me was gereserveerd en dat ik plaats zou nemen aan de Duits sprekende tafel. Mijn tafeldame, was de ceremoniemeesteres alias de zus van Miklos. Gedurende het diner dat rijkelijk was voorzien van wijn en palinka, kreeg ik te horen dat het een gewoonte was dat de baas van de bruidegom een speech zou houden. Ik had dan ook drie minuten om me voor te bereiden.

Na het diner, rijkelijk gedanst met de ceremoniemeesters, die zeer complimenteus naar mijn danstalent was. De vader van Miklos was een liefhebber van Transylvanische palinka, die we samen in grote hoeveelheden hebben genuttigd. Op zondag ochtend rond een uur of elf werd ik wakker in mijn hotelkamer, met kleine gaten in mijn geheugen, vanwege de menagerie van alcoholgebruik, maar ik herinnerde me voldoende om te weten dat het een gezellig feest was geweest.

Pünkösd

Eindelijk weer eens een lang weekend! Jammer genoeg worden we in Hongarije ietwat minder verwend dan in Nederland met betrekking tot lange weekenden, maar dit is er zowaar een.

Nog een uurtje of wat werken en dan met de kocsi op weg naar mijn baratnö om dan samen te füszni. Om daarna te alodni. Dan s'ochtends nog een nagy puszi om vervolgens naar de bruiloft van een van mijn medewerkers te gaan. Hij heeft al een hotelkamer voor me gereserveerd. En aangezien hij bij de organisatie van de bruiloft er nog vanuit ging dat ik vrijgezel zou zijn, heeft zijn toekomstige vrouw een tafelsetting geregeld die een hoop potentie zou moeten bieden. Ik ben benieuwd wat ze voor mij in gedachten hadden. Ik zal me pontificaal in het feestgedruis storten aldaar.

Dan op zondagochtend waarschijnlijk met een lichte kater weer in de kocsi om de baratnö weer op te halen en een beetje in de kert te dolgozunken.

Jó hétvéget!

Auto's

Je hebt het bij honden dat als je het baasje ziet, dat je de hond er dan in herkent. In het merendeel van de gevallen is het een perfecte match tussen het baasje en de hond. Als je dan eens een keer een omatje met een pitbull terrier ziet rondlopen, dan kijk je geschokt en weet je onmiddelijk dat er iets niet klopt.

Hetzelfde is het geval met auto's. De oudere lada's zijn over het algemeen gevuld met complete zigeunerfamilie's. In de trabi's rijden of de arme oudjes, of de jeugd die geen geld heeft voor een echte auto. In de warzburgs rijden de mensen die in het communistisch verleden bij de welgestelden behoorden en in het verleden leven. De golfjes zijn gevuld met dezelfde types als bij ons. In de suzuki swifts en de opel corsa's rijden de jeugdige vrouwen.

Als je dan bij een kruising staat, waar je een voorrangsweg op moet rijden en er rijdt een nieuwe honda civic voor je, dan denk je dat er een sportief persoon in zal rijden en normaliter kan je dan mee anticiperen wanneer je de weg op kan rijden. Echter toen ik het gas al indrukte moest in pontificaal op de rem gaan staan aangezien er een oude man met een petje achter het stuur zat, die geen idee had van het acceleratievermogen van de civic en die geen enkel inschattingsvermogen van het andere verkeer had.

Nadat mijn ongeduld een hoogtepunt had bereikt heb ik hem maar ingehaald en op de kruising achtergelaten. Ik denk dat hij er nog steeds staat.

Ik vind dat autoverkopers ook nee mogen zeggen tegen een potentiele klant. Nee, meneer U past niet bij deze auto. Sorry maar ga het eens bij de Warzburg garage proberen!

Paaltje

Gisteren na het werk op naar Székesfehérvár om samen Gabi een hapje te gaan eten. Na een gezellig diner bij een Chinees restaurant (het was overigens mijn eerste Chinese restaurant ervaring in Hongarije en ik moet zeggen het wijkt behoorlijk af van de Nederlands Chinees. Geen Babi Pangang of Nasi Goreng, maar gerechten die toch iets dichter in de buurt liggen bij de echte Chinese gerechten) werd ik wederom naar een van de romantischere plekken van Székes geleidt. Toen we met de auto bij het meer waren aangekomen, maakten we wandeling langs het meer, totdat we de donkere wolken op zagen komen. Het had al behoorlijk geregend die avond en dit zat er opnieuw aan te komen. We besloten ons in de auto terug te trekken.

Eenmaal in de auto aangekomen werden er een aantal zoentjes uitgewisseld en ontdekte ik een nieuwe goede feature van mijn Suzuki. Toen we eenmaal zo ver waren om naar huis te gaan, hadden de ramen van de auto een behoorlijke gelijkenis met de ramen van de auto in de film Titanic. Het resultaat hiervan was dat de wasem vol op open moest om weer enigszins zicht te krijgen in mijn kocsi. Echter het achterraam was wat moeilijker te ontwasemen, met als gevolg dat ik op de spiegels achteruit van de parkeerplaats af reed.

Door de hoogteinstelling van de spiegels, was het echter onmogelijk om de paaltjes te zien die de oprijlaan van de parkeerplaats markeerden. Met als gevolg dat ik op een gegeven moment toen ik rustig van de oprijlaan afreed enige weerstand voelde aan de linkerkant van mijn auto. Toen ik het raampje omlaag draaide om te zien wat er aan de hand was, zag ik dat er een paaltje pontificaal plat op de grond lag.

Bij nadere inspectie aan de auto, bleek hier gelukkig geen schade te zijn opgelopen. De metalen duwbar die in de bumper is geintegreerd heeft duidelijk zijn nut bewezen

Vuilnis

Zoals als gewoonlijk wordt de vuilnis op dinsdag huis aan huis opgehaald in Dunaföldvár. Normaliter zet ik de vuilnis buiten zo vlak voordat ik naar mijn werk vertrek, wat normaliter rond een uur of half acht is.
Gisteren had ik de wekker al een keertje of drie gesnoozed, toen ik het onmiskenbare geluid van een vuilnistruck buiten op straat hoorde. Het was nog geen zeven uur s'ochtends. Ik besloot in mijn boxershort naar buiten te springen om mijn vuilcontainer aan te bieden aangezien het geen prettige luchtjes zou veroorzaken om dit gedeeltelijk organisch afval nog langer in de open zon te laten staan.
Toen ik in mijn deep sleep verschijning buiten het huis stapte, stond de vuilniswagen pontificaal voor mijn deur en wist ik een behoorlijke glimlach op het gezicht van de vuilnismannen te toveren. Met plezier namen ze mijn container aan en werd deze geleegd

Tuinmodificaties

Vanwege het feit dat het zonnetje hier al weken aan een stuk schijnt, met af en toe een nachtelijk regenbuitje er tussendoor, is het prachtig weer voor de tuin. De afgelopen twee weekenden heb ik dan ook hard gewerkt en het resultaat is een kruidentuintje en een terras.

Dit weekend heb ik voor het eerst op traditioneel Hongaarse wijze pörkölt bereid, in een ketel boven een open vuur. Het koste wat moeite om de hitte van het haardvuur in the schatten en binnen een minuut had ik dan ook een spetterfestijn van olie, niet te zuinig, omdat er nog wat water in de ketel zat van het schoonmaken. En water en olie gaan niet zo goed samen.

Toen we eenmaal het vlees erin gedaan hadden, werd het een gezellig festijn. Terwijl de ketel boven het vuur stond te koken, waren we in het stralende zonnetje bezig met de groenten te snijden. Na een uurtje of twee, was het prachtgerecht klaar en hebben we vergezeld met een lekkere rose een heerlijke pörkölt naar binnen kunnen werken.

Taalarmoede

Nou had ik ooit al eens ergens gelezen dat Engels een van de armere talen in de wereld is, tenminste als je het aantal woorden in hun vocabulair telt. Ik begin dit nu ook aan den lijve te ondervinden.

Nederlands is qua woordenschat een redelijk rijke taal en Hongaars ligt wat dat betreft een stukje hoger. Het scheldwoorden vocabulair is hiervan ook al een leuke indicatie. Waar de engelsen niet verder komen dan fuck ,shit en motherfucker, hebben we in Nederland de mogelijkheid om elk geslachtsdeel of elke ziekte of watever samentrekkingen we kunnen verzinnen als scheldwoord te gebruiken. In het Hongaars zijn ze hierin echter kampioenen.

Als je dan net een vriendin hebt, waarmee je in het engels moet communiceren, dan merk je hier in de alledaagse gesprekken niet al te veel van. De engelse taal is voldoende uitgerust om boeiende alledaagse gesprekken te voeren. Echter als je een bepaald onderwerp een beetje verder wil uitdiepen, dan kom je toch een beetje in een visuele cirkel van woorden terecht. Waarmee je al snel in herhaling valt.

Dit is met name het geval als je je wederzijdse gevoelens met elkaar bespreekt of gedurende de nachtelijke communicatie, alhoewel lichaamstaal hier een behoorlijke vervanger kan zijn.

Het wordt tijd dat Gabriela eens Nederlands gaat leren.

Stroomstoring

Ondanks het feit dat het de afgelopen weken hier al het prachtigste weer is, was er op dinsdag een uitzonderlijk hevige onweersbui in de namiddag. Het voorportaal van de fabriek stond blank omdat we te laat waren met het sluiten van de deuren.

Op dat moment hadden we een aantal slakkenvreters op bezoek en hierdoor kon ik pas rond een uur of zeven naar huis wederkeren. Op de weg naar Dunaföldvár lagen er verschillende woudreuzen omgewaaid over de weg. Maar door mijn nieuwe 4wd kon ik deze met gemak passeren en omzeilen.

Toen ik mijn hometown in reed viel het me op dat de stoplichten niet functioneerden, wat ik een positieve ontwikkeling vond. Even later arriveerde ik thuis. Toen ik de deur open deed en het lichtknopje beroerde, merkte ik dat dit niet in het gewenste effect resulteerde. Ik keek naar de meterkast, maar alles was in orde en ik begon onzeker te worden. Misschien had ik de rekening wel niet betaald en was ik afgesloten. Ik besloot maar even verder af te wachten en een hapje te gaan eten in restaurant central. Dit was gesloten vanwege gebrek aan electriciteit. We hadden dus een black out. Omdat het nog licht was, besloot ik met een borreltje en een boek in de tuin te gaan lezen. En ik merkte dat er een onevenredig groot aantal mensen op de been was.

De black out bracht het sociale leven echt op gang. Toen het begon te schemeren was er nog niets hersteld en ik ging naar binnen om in kaarslicht verder te gaan lezen. Hier kreeg ik ook mijn liefje aan de lijn die het op dat moment jammer vond dat ze geen auto had om me bij te staan in het overwinnen van de duisternis middels kaarslicht omdat algemeen bekend was dat vele mensen bij gebrek aan licht andere plezierige activiteiten ontplooien dan naar de Tv te kijken. Helaas pindakaas.

Ik ging op tijd naar bed omdat de volgende dag de wekker om 4 uur s'ochtends stond afgesteld. Echter om 2 uur werd ik wakker van een geweldige lichtexplosie. Ik had de knopjes op aan laten staan en het netwerk was hersteld.

Charleroi

Gisteren moesten we op bezoek bij onze klant in Brugge en ik had onze GM gevraagd dit te regelen aangezien ik nog in China zat toen bekend werd dat we dit bezoek moesten plegen.
Toen ik op dinsdag Tibor zag, zei hij dat de reis heen zou gaan via Airport Brussel Zaventem en terug via Airport Brussel Charleroi. Gezien mijn traumatische ervaringen in het recente verleden met vliegen op en van Charleroi, resulterend in extreme taxi kosten droop de teleurstelling van mijn gezicht toen Tiboer me dit mededeelde.

Hij merkte dit op en vroeg wat er aan de hand was, ik vertelde hem dat hij er zich op voor moest bereiden dat we vanuit een derde wereld gebied moesten terugvliegen en dat ondanks dat het vliegveld Brussel heet, het rond de spits toch anderhalf uur van Zaventem af ligt.

Ik stelde dan ook voor om een auto te huren. Dit nam hij aan.

Om vier uur ging de wekker en om half zeven zaten we in de lucht, na een lekker ontbijt een hazeslaapje en we landden op Zaventem. Daar in de rij met mensen die een huurauto wensten en die totaal onvoorbereid waren en dus onze kostbare tijd aan het verspillen waren. Daarna op weg naar Brugge, waar we een lange vergadering hadden. Op de weg terug meldde ik aan Tibor dat we een restaurantje onderweg moesten nemen omdat het buffet op Charleroi niet al te indrukwekkend is. Hij geloofde dit niet en zei dat ik me niet moest aan moest stellen.

Echter toen we Charleroi naderden werd het wegdek slechter en slechter en begon Tibor het vertrouwen in een luxe restaurant op het vliegveld te verliezen. Toen we in de kuilen en plassen parkeerplaats van de Hertz onze auto achterlieten vroeg hij me in welk derde wereld land we waren aangeland. Waarop ik antwoordde dit is nu Wallonië. Te voet op weg naar het vliegveld waar we wederom verraderlijke plassen moesten ontwijken.

Toen hij het vliegveld zag was hij oprecht geschokt en toen we in de massa keet, ons voedsel op ons bord geworpen kregen kwam hij niet meer bij. Aangezien we een beetje te vroeg waren moesten we hier heel veel tijd doorbrengen en besloten we ons maar bezig te houden met het nuttigen van het enige lekkere digestief, de Belgische bieren. Nadat we door het lawaai toch echt uit deze baggertent werden weggejaagd besloten we de terminals te bezoeken waar het ook armoe troef was. Om de tijd te doden besloten we het thuisfront te bellen.

Eenmaal in de vertrekhal zaten we op ijzeren rasterstoeltjes met een blikje Jupiler in onze hand en Tibor kondigde aan dat we dus nooit meer via Charleroi zouden reizen

Tank inhoud

Toen ik twee weken geleden op weg was naar het vliegveld, voor mijn trip naar China, reed ik zoals gewoonlijk met een behoorlijke snelheid over de M6. Toen ik vertrok, had ik de indruk dat ik voldoende benzine in mijn tank zou hebben. Maar gedurende de 110 km lange autorit, zag ik de wijzer van de benzine tank in rap tempo van plaats veranderen in de verkeerde richting.
Toen ik de ring van Budapest bereikte had zich al een geel benzinetankje een plek op mijn dashboard veroverd. Maar uit de ervaring met de Fabia, wist ik dat ik hiermee nog wel een kilometer of zestig mee kon rijden en de resterende afstand tot het vliegveld was slechts dertig kilometer.

Dus ik bleef lekker doorgassen, maar al snel klom het wijzertje onder het laatste streepje en enige angst begon me meester te worden. Ook wist ik dat er geen enkel benzinestation meer op de route zou liggen en ik besloot mijn snelheid aan te passen naar tachtig en me achter een vrachtwagen te verstoppen. Dit had een hele positieve invloed op mijn verbruik. Toen ik op een kilometer van het vliegveld kwam, had ik twee keuzes. Naar rechts het vliegveld, met het risico dat ik twee weken later niet meer terug zou kunnen, of naar links naar de benzinepomp die drie kilometer verderop lag, met het risico dat ik dit niet zou halen en de vlucht zou missen.

Ik besloot de zorgen twee weken te verschuiven en rechtstreeks naar het vliegveld te rijden. Deze situatie was verder uit mijn gedachten totdat ik vrijdag in Budapest landde en ik plots zenuwachtig werd of ik het benzinestation wel zou halen en wat te doen als ik stil kwam te staan. Omdat ik me ook enorm op het wederzien met Gabi verheugde wilde ik geen enkele vertraging hebben in het wederzien. Toen ik de auto startte, lukte dit nog, so far so good, maar om de parkeerplaats te verlaten, moest ik nog langs het betaalhokje. Wachtend in de kleine file, voelde ik de motor al af en toe een beetje haperen en de zenuwen stegen behoorlijk. Uiteindelijk kwam ik weg en ging ik op weg naar het benzinestation. Bij het een na laatste stoplicht stond er een enorme slak voor me en doordat hij niet wist wat doorrijden was, moesten we ook weer voor het laatste stoplicht stoppen.

Ik voelde de laatste druppels benzine naar de motor geperst worden en hij sloeg ook af. Gelukkig startte hij weer toen het stoplicht op groen was en ik wist het benzine station te halen. Door het oog van de naald!

Kater

Naast mij is er op dit moment nog een andere Europeaan hier om gereedschappen af te nemen. En blijkbaar zijn wij op dit moment de grootste klanten van deze gereedschapmaker. En dat is natuurlijk reden voor een feestje, dus op zaterdag avond na het werk werden we uitgenodigd voor een luxuees diner, waarbij een groot zeevruchten banket werd opgediend. De krab en de kreeft waren verrukkelijk en ook de andere gerechten vielen in de smaak.

Na dit eten werden we wederom een keer uitgenodigd voor een Karaoke avond, in een luxe ingerichte kamer zaten we met een man of acht en nadat het bier was ingeschonken kwamen de rijen met meisjes voorbij, waaruit je je gezel voor de avond moest kiezen. Ik moet zeggen dat ik dit toch een enigszins beschamend moment vind omdat het een soort koekeuring lijkt. De rest van de avond zit het gekozen schepsel dan ook naast je, om je bier bij te schenken, je hand vast te houden en voor je te klappen als je weer eens uiterst vals een liedje hebt meegezongen. Omdat ze dan na een uurtje een beetje verveeld begint te worden omdat je geen klinker met haar kunt communiceren, komen de dobbelstenen op tafel en wordt er een drankspelletje gespeeld.

De president van de firma heeft zijn vaste meisje en hij was niet de enige. Op het einde van de avond vond er een discussie plaats tussen de president en zijn liefje, waarop ze betraand de locatie verliet. Het lijkt dat zij toch wat meer van hun "relatie" begint te verwachten.

Rond een uur of twaalf was het afgelopen en werden we naar het hotel terug gebracht. Het aanbod van onze gezelschapsdames om mee te komen sloegen we vriendelijk af. Ik had na deze avond wel trek in meer pilsjes gekregen en nadat ik de laptop op mijn kamer had geplaatst ging ik weer terug op zoek naar een kroeg. Toen ik net aan de receptie stond om hierom te vragen zag ik mijn Duitse vriend langskomen. Hij gebaarde me mee te gaan, want hij wist wel een leuke kroeg in de buurt.

Hier aangekomen werden we direct door een heel gezelschap begroet en vanaf dat moment wordt de herinnering een beetje vaag. Tijdens dit drinkgelag ontving ik nog een lief sms-je van mijn lief, maar ik was ondanks de bierconcentratie slim genoeg om haar die dag niet op te bellen. Dat heb ik de volgende dag gedaan, toen ik s'avonds eindelijk de kater een beetje had weggewerkt.

Chinese hotelbar

Aangezien ik gisterenavond nog moest werken, besloot ik de uitnodiging voor een avondje karaoke bar af te slaan. In plaats daarvan heb ik me na een goed diner op mijn hotelkamer teruggetrokken om nog wat werk uit te sturen. Toen ik hiermee klaar was, besloot ik nog even voor de gezelligheid in de hotelbar een pilsje te gaan drinken.

De bar was gevuld met in totaal zes mensen, waarvan er vijf personeel waren. Ik was de zesde persoon. Ik trok me hier verder niets van aan. Gelukkig had ik een boek meegenomen, waardoor ik me toch nog wel kon entertainen. Na korte tijd was mijn flesje bier leeg. Ondanks het feit dat ik een vijf op een bediening had, viel het niemand op dat mijn flesje leeg was. Ik moest dus aandacht gaan trekken om niet uit te drogen.

Na het tweede flesje besloot ik me weer terug te trekken op mijn hotelkamer, waar het bier uit de minibar goedkoper was en de service een stuk sneller.

China Thema maanden

De KLM heeft China themamaanden. Dit houdt in dat ze de reizen naar China tijdelijk ietwat goedkoper hebben gemaakt en dat je er wat extra airmiles mee verdient. Het grote nadeel echter is dat ze nu ook meer Chinese produkten op de vlucht serveren en meer Chinese stewardessen meesturen.

Nou moet ik zeggen dat ik de hoop op knappe stewardessen bij de KLM al tijden geleden had opgegeven. Het lijkt erop dat ze al vijftien jaar geen nieuw bloed meer hebben aangenomen. En degene die ze hebben aangenomen hebben ze expres op het gebrek aan uiterlijk vertoon geselecteerd om maar niet de indruk te wekken dat er op uiterlijk wordt geselecteerd. Men noemt dit fenomeen positieve discriminatie, maar ik vind het een typisch geval van negatieve discriminatie. De chinezen staan ook niet bekend vanwege hun prachtig uiterlijk dus de aanname van al die chineesjes help hier ook niet.

Nou is mijn normale routine bij een vlucht met de KLM naar de oost te beginnen met een Gin-Tonic, vervolgens een diner met een lekker wijntje en dan af te sluiten met een koffie cognac om vervolgens in slaap te vallen.

Vandaag was het programma, beginnen met een Gin-Tonic, vervolgens smerig nep chinees eten, met alcohol houdende chinese bocht (zoals de hele wereld weet, kunnen de chinezen geen wijn maken) om vervolgens na de koffie cognac niet in slaap te kunnen vallen, omdat het pas vier uur s'middags was.

Jammergenoeg hadden we ook nog zo een oude kist zonder private entertainment system, wat dus betekent dat de KLM bepaald welke films je kijkt. Naast de absoluut niet grappige "just for gags" (een of ander slap Canadees banana split aftreksel, wat nog minder grappig is dan de Ralph Imbar variant), kreeg ik twee romantische film op rij te zien. Een met Cameron Diaz en die miep van de Titanic en toen ik daar net van bijgekomen was, kreeg ik er nog eens een film met Huig Grant en dat meisje van ET er overheen. Toen na negen uur vliegen James Bond verscheen, die ik inmiddels al zes keer heb gezien, viel ik eindelijk in slaap.

Toen ik net geland was (2 uur Hongaarse tijd) kreeg ik een heel lief sms-je van mijn lief binnen op mijn Blackberry, waarna ik de fabriek even op kosten heb gejaagd door haar even te bellen, waardoor ik met een gruwelijke smile op mijn gezicht op de bagage stond te wachten. Iets wat dan ook weer uniek is

Laaang weekend

Heerlijk een lang weekend voor de boeg. Nog zeven uurtjes werken en dan staan er vier heerlijke vrije dagen in het vooruitzicht, waarna ik op woensdag met het vliegtuig onze hoofdstad weer mag bezoeken als transithaven naar mijn favoriete "vakantiebestemming".
Ben je toevallig nog in Hong Kong in het weekend van 5 mei Gerry?

Straks in de Kocsi naar Székesfehérvár om wat aangenaam gezelschap op te halen en dan zien we wel wat het weekend allemaal in petto heeft. De weersvooruitzichten zijn gunstig en misschien is het wel een idee om in het pittoreske Dunaföldvár ons nationaal koninginnedag feest te organiseren.

Maar een dagje zonnen in de tuin zou ook een goed alternatief kunnen zijn

Suzuki SX4

Gisteren werd me mijn Skoda Fabia, waar ik in een half jaar tijd ruim 30.000 kilometer in had rond weten te karren bruut ontnomen en een uur later stond er een Suzuki SX4 op me te wachten. Mijn eerste reactie was er een van lichtelijk afgrijzen omdat ik geen echte fan van terreinwagenachtige auto's ben.

Maar na de eerste demonstratie veranderde dit gevoel al lichtelijk. Vooral toen bleek dat de sleutel slechts in mijn broekzak dient te zitten om de auto te kunnen openen en om hem te kunnen starten. De muziek uit de CD speler was OK, de airco werkte goed en hij is goed pittig. Door zijn vierwielaandrijving is hij ook nog behoorlijk stabiel op de weg. Al met al toch een vooruitgang.

Toen ik rond een uur of half zeven Gabi ophaalde voor onze date was ze direct enthousiast over de nieuwe auto. Maar misschien had dit meer te maken met het feit dat hij volkomen schoon was. Na een uiterst geslaagde date in Székesfehérvár, ging ik op weg terug naar Dunaföldvár over wegen die door kleine dorpjes leidden. Vanwege het feit dat we moeite hadden met het nemen van afscheid, werd de terugtocht pas rond middernacht ingezet, waardoor ik iets harder reed om nog op een christelijk uur thuis te zijn.

In een van de kleine dorpjes stond er een auto in tegengestelde richting stil te staan op de weg en ik was te laat met het loslaten van het gas. Dus na het passeren trapte de politieauto op het gas en draaide om. Even kruiste de gedachte mijn hoofd om extra gas te geven en een klein landweggetje in te scheuren, maar dit was te risky, dus ik nam nog meer gas terug om me in te laten rekenen.

De agenten zaten binnen een mum van tijd met zwaailicht achter me en ik zette de auto netjes aan de kant, haalde het raampje omlaag en zei hun in vriendelijk hongaars gedag en vervolgde met de mededeling dat ik graag had dat ze niet te snel praatten omdat ik het Hongaars niet voldoende machtig ben. Door deze vriendelijke benadering van mijn kant, was de sfeer in ieder geval goed. (Door mijn goede humeur was het onmogelijk om onvriendelijk te zijn)

Maar hij begon met de vraag, weet je hoe hard je hier mag rijden. Ik antwoorde volgens mij 60 km/u hierop corrigeerde hij me en zij dat het 50 moest zijn, maar dat dat niet echt uitmaakte omdat hij me op 100 geklokt had. Dit zorgde ervoor dat ik even moest slikken. Hierop vroeg hij mijn rijbewijs, paspoort en auto papieren. Ik probeerde vriendelijk in gesprek te blijven. Nadat hij de autopapieren zag zij hij, mag ik even op je kilometer teller kijken. Toen hij zag dat de auto pas 80 km op de teller had begon hij te lachen en zei; Ah je was gewoon je nieuwe auto aan het testen. Veel plezier en een beetje op je snelheid letten!

Ik mocht wegrijden. Al met al een super avond

Theorema

Heren van het voormalige Feif,

Gaarne ontvang ik van jullie zijde de hulp in het herdefiniëren van het theorema, aangezien ik de opgestelde regels ben kwijtgeraakt. Volgens mijn herinnering bevind ik me nu op het R niveau en zal vanavond de E gescoord worden (hiervan ben ik niet geheel zeker). Mijn grote onzekerheid is de opvolgende letters. Is de T in zicht het komend weekend of heb ik hier mee geduld voor nodig? Dus aub een beetje hulp.

By the way voor de geinteresseerden in het gasthuis, het interieur is klaar. Hiervan zijn enkele foto's bijgevoegd. Nu alleen het exterieur nog

Date (follow up)

Een wekker had ik op zondag niet nodig vanwege de jetlag. Om zeven uur s'ochtends stond ik buiten de auto al te wassen omdat ik Gabriella had gemeld dat mijn auto zwart was en ik was bang dat ze het grijze ongewassen gevaarte niet zou herkennen.

Na het wassen van de auto hield me met enkele andere huishoudelijke klusjes bezig om mijn gedachten aan de date uit te bannen en zo redelijk relaxted te blijven. De bedoeling was haar thuis op te halen en vervolgens een romantisch dagje Dunaföldvár te doen, waarna ik haar terug naar Székesfehérvár te brengen.

Om elf uur stapte ik in de auto en informeerde ik haar per telefoon dat ik onderweg was en dat ze met haar mooi makende voorbereidingen mocht beginnen. Toen ik bij haar huis arriveerde zag ik dat ze goed haar best had gedaan en dat de foto's die ze me gestuurd had niet met de Adobe photoshop waren gemanipuleerd. Tijdens de welkomsknuffel en zoen viel de spanning er gelijk van af en toen ik haar de kleurrijke geurende knop op een groene stengel overhandigde was het ijs helemaal gebroken.

Tijdens de drie kwartier durende autorit hadden we het heel gezellig. Onderweg nog een tussenstop in Dunaújváros gemaakt om boodschappen te doen om gezamenlijk te koken. Dit alles was erg gezellig en het eten was ook perfect. Tijdens het eten stelde ze voor om van muziek te veranderen en ze was voorbereid en stopte haar CD in mijn DVD speler. Het was niet de muziek die ik voor ogen had om tijdens een diner te beluisteren, maar dat mocht de pret niet drukken. Toen we net klaar waren met eten en aan de espresso zaten veranderde de toon van de muziek compleet en werd ik in mijn eigen huis ten dans gevraagd. Vanaf dat moment ontwikkelde de sfeer zich in een goede richting en na een zeer prettige avond, vol van romantiek, bracht ik haar als een echte gentleman betaamt naar huis.

Wordt later deze week vervolgd.

Incassobureau de Sjé

Ok Ok Roger, ik zal de rekening uiterlijk morgen opstellen! Sorry sorry sorry!

Maar ik moet zeggen dat de sancties die jij uitvoert sancties zijn die je je ergste vijand nog niet aandoet.

Het was nog een mooi opgezette val ook nog. Een van onze vrienden naar Hongarije sturen onder het mom van een huwelijk. Een afspraak regelen om gezellig een pilsje of kopje koffie te drinken, maar er niet bij vermelden dat er meer dan 10 Mexicaanse kakelende kippen bij zijn, die de hele middag schreeuwen om aandacht, foto's willen maken en souveniers winkels willen bekijken.

Ik heb voor de poorten van de hel gestaan en naar binnen kunnen kijken!

Bedankt Sjé