Monday (2)

Toen we de grenspost naderden, begonnen de zenuwen toch enigszins te stromen. We gingen het land van de nationalistische oorlogszuchtigen mensen binnenrijden. Dit zonder enige vorm van voorbereiding what so ever. De eerste grenspassage ging vrij soepel; het was niet moeilijk om Hongarije uit te komen en ook het binnentreden van Servie ging verrassend soepel.

Maar uit angst voor deze bandieten besloot ik me toch maar aan de wetten van het land te houden, ook aan de wetten waar ik normaliter iets meer moeite mee heb, namelijk de maximale snelheid.

Na een uur over het meest saaie vlakke landschap ooit te rijden, zonder huizen of bergen of zijwegen, werden de ogen zwaar. Misschien had dit ook iets te maken met de korte nachten van de afgelopen dagen. Hierdoor werd ook mijn rechtervoet iets zwaarder, waardoor het risico op politieconversaties groter werd. Gelukkig hadden ze in Servie ook de gewoonte om tegenliggers te waarschuwen als er ergens politie staat te wachten, waardoor ik mijn normale rijgedrag weer kon opnemen. Een frappant gegeven was ook dat op deze tweebaansweg de vrachtwagens bijna in de berm reden, zodat je kon inhalen zonder van rijstrook te veranderen.

Toen we Belgrado naderden stond er opeens een tolhuisje op de weg.

Maandag

Om tien uur ging de telefoon van de receptie, het was uitchecktijd. Roy en ik hadden ons inmiddels gedouched en voor Sje was net de tijd voor zijn uitgebreide wasbeurt aangebroken. Aangezien dit een half uur duurde gingen Roy en ik alvast naar beneden om alvast de receptioniste bezig te houden en zo te camoufleren dat we een uur te laat zouden uitchecken.

Hierna namen we de auto naar het centrum om daar te parkeren en een restaurant voor het ontbijt te zoeken. Om twaalf uur zaten we buiten van de Muesli, verse jus d'orange en omelet te genieten, terwijl Sje en ik goed uitzicht hadden op de flanerende dames, terwijl Roy vanwege zijn zitpositie continu zijn nek zat te verekken. Toen we de auto gingen ophalen hing er een mooie parkeerbon op.

Na een emotioneel afscheid verlieten we Roy op het vliegveld. Gaven hem nog voldoende cash voor een kop koffie en Sje en ik vertrokken richting Servië. Met de M5 naar het zuiden schoot het erg vlug op en al spoedig kwamen we aan de grensovergang met Servië.

Zondag (5)

Ondanks dat ik de vrijgezellenclub als eerste had aangesproken, wisten mijn "vrienden" zich zo te manouvreren dat ik naast de lelijkste van het stel kwam te zitten. Eigenlijk was alleen de vrijgezel de moeite waard. Op zich was het best gezellig en wisten we de avond nog goed vol te maken totdat we uit de club gezet werden. We besloten het nog niet op te geven en toen we in de verte muziek hoorden, besloten we er op af te gaan. Tussendoor werden de vrouwen nog aangesproken door een aantal irritante mannen, die zaten te pronken dat ze de halve Marathon hadden gelopen. Waarop de vrouwen zeiden, dat is toevallig, dat hebben we ook gedaan en daar hebben we de Sje, Roy en ondergetekende ontmoet.

Vanaf dat moment moest ik dus volhouden met liegen dat ik de halve marathon in 2.12 had voltooid. De vrouwen waren natuurlijk sneller omdat zij de leugen hadden bedacht.

De muziek in de verte bleek een soort openlucht rock en roll achtig gebeuren te zijn. Hier hebben we nog een beetje gedanst en enkele pilsjes gedronken, totdat rond een uur of drie deze plek ook dichtging. Ik vertelde de portiers dat we gerust weg wilden, maar dat ze ons dan de naam van een tent moesten geven die wel nog open was. Dus op met de meisjes en sommige nieuwe fans van hun naar de "Piaf". Vanaf hier wordt het geheugen een beetje troebel, maar we zijn veilig en wel in het hotel aangekomen waar we om 10 uur werden gewekt met de boodschap dat dit de uitcheck tijd was. Maar alvorens we gingen slapen bleek tweederde van het gezelschap behoefte te hebben aan Kebab. Wonder boven wonder was het derde dat hier geen behoefte aan had onze Sje. Dus nadat we even aan onze kamer hadden gesnuffeld besloten Roy en ik weer de buitenlucht op te zoeken op zoek naar een taxi die ons naar een Kebabzaak zou brengen.

Deze vonden we wonder boven wonder heel snel. Maar toen we hem bij de Kebabzaak vroegen op ons te wachten om ons terug te brengen, vroeg hij ons heel verlegen of hij naar huis mocht want hij wilde slapen. Grootmoedige ridders als we zijn besloten we hierin toe te stemmen. Na het heerlijke kebab broodje vonden we weer een taxi die ons naar het hotel terugbracht.

Update:
Na een commentaar van Roy is de laatste alinea lichtelijk aangepast

Onderbreking

Door een business trip een korte onderbreking in de Roy Sje en Mories analen. Op woensdag was ik per vliegtuig op weg naar Chartres, via het vliegveld Charles de Gaulle, tesamen met onze Quality Manager.

Onze secretaresse had de vlucht en de huurauto geboekt. Toen we op Orly aankwamen gingen we naar het autoverhuur bedrijf waar we alleen een spuuglelijke kleine toyota zagen staan, terwijl we een Citroen C4 hadden gereserveerd. Wat bleek, het reisbureau had de vlucht naar Orly geboekt, maar de auto op Charles de Gaulle gereserveerd.

We hadden dus twee keuzes; met het OV naar Charles de Gaulle, of de kleine klote auto nemen. We besloten het laatste te doen en op weg te gaan naar het hotel dat Willemein voor ons en onze Nederlandse collega had geboekt. Toen we na lang speurwerk hier aankwamen, kwamen we erachter dat het hotel voor de volgende dag was geboekt en dat er geen plaats meer was. Dus dan maar op zoek naar een ander hotel en we kwamen terecht in hartje Chartres.

S'avonds zagen we onze Nederlandse collega en maakten we een foto van het verschil in auto formaat.

Zondag (4)

Na het rondje drank werd door Roy en mij de zang vol overgave ingezet en trakteerden we Roger op geweldige samenzang om zijn verjaardag in te luiden. Na het nuttigen van het drankje besloten we de beroemde nachtbar de "Mambo" uit te proberen, die op kruipafstand van het cafe lag. We besloten een taxi te nemen en hadden een taxi chauffeuse die het hoofd in sjagrijnstand zette op het moment dat we bestemming uitlegden. Mijns inziens zette ze toen ook een knopje op de meter om, want we werden zwaar gelicht.

Toen we de bar openden zagen we een Hongaarse striptent van binnen. Met een aantal lelijke vrouwen in "uitdagende" kledij op een bank en een vrouw met ontbloot bovenlichaam die met een messing paal plezier stond te hebben. We besloten dit toch even te gaan aanzien totdat we de drankenkaart voor ons kregen. Toen we zagen dat we twintig euro voor een pilsje moesten betalen hielden we het gelijk voor gezien en besloten we naar de andere tent te gaan die de ober had aangeraden; " de Rio". Buiten stond dezelfde taxichauffeuse met een vergenoegde glimlach op ons te wachten en we werden weer opgelicht toen we naar de Rio gebracht werden. Dit was een prachtige tent, met ongekende mogelijkheden. Jammergenoeg was het niet zo druk op zondag.

Wel zagen we verderop aan een tafeltje een groep dames van een vrijgezellenfeest zitten die we de dag ervoor ook al hadden gezien. Ik besloot ze dan ook aan te spreken en ze vroegen ons direct plaats te nemen, want ze hadden wel behoefte aan aantrekkelijk en interessant mannelijk gezelschap

Sunday (3)

Na het heerlijke eten, besloten we wederom op zoek te gaan naar de Irish pub. Ik had inmiddels met mijn klant gesproken en hij had me uitgelegd waar hij ongeveer moest liggen. Ondanks dat deden we er toch nog een behoorlijke tijd over om hem te vinden. Vele mensen heb ik hiervoor de weg moeten vragen.

Toen we hier uiteindelijk arriveerden, zat het terras nog wel behoorlijk vol, maar de binnenkant van de tent was leeg. Dus we besloten al snel dat dit maar een tussenstation zou zijn. Op het terras zaten drie groepen mensen en een ervan was een grote groep engelsen die zo bezopen als ik weet niet was waren. Er zat een flinke vrouw tussen met half ontblote rug, waar door de verschillende vetformaties, drie putjes in te zien waren, die het aangezicht niet versmakelijkden.

Na het drinken van een Guiness voor enkelen en een pilsje voor velen, gingen we op weg naar een van de twee ge-adviseerde plekken. Dit was een grote tuin naast een beroemd termaal bad, waar een DJ was aan het draaien, maar waar jammergenoeg niet al te veel gasten te zien waren. We konden ons echter voorstellen dat het hier op een zaterdag behoorlijk leuk kon zijn. Het uur U naderde al, het was bijna twaalf uur. Ook hier dronken we een pilsje en toen Sje naar de Wc was, besloot ik op een rondje Vilmos te trakteren om zijn aanstaande verjaardag in te gaan drinken.

Zondag (2)

Na dit pilsje gingen we op weg naar het park, alwaar we wederom deze gekke mensen in hun sportieve outfit de finishlijn zagen passeren. Nog enkele foto's gemaakt om verder te gaan met de tocht richting Buda. De metrolijn hadden we inmiddels al veelvuldig gebruikt en de OV kaart begon steeds meer zijn geld op te leveren. Via het parlementsgebouw op weg naar het kasteel, alwaar we na een culturele rondtocht vonden dat het tijd werd om onze inwendige mens eens goed te gaan trakteren met wat lokaal voedsel.

Sje en Roy trakteerden zichzelf op gebakken ganzenlever en ik trakteerde me op eendenborst. Deze geweldige assemblage werd vergezeld door een heerlijke fles Rosé en onze ober was eigenlijk een bartender en had daardoor ook een goede babbel. Na de blamage van gisteren wilde we nog een keer proberen om een tip voor een leuke tent te vragen en zonder veel moeite wist hij twee (niet striptenten) te produceren die de moeite waard waren voor een nachtelijk bezoek.

Zondag

Op zondag deden we alle moeite om voor het einde van het ontbijt in de ontbijthal van het hotel aan te komen. Dit lukte, maar wat we zegen was een armoedig zaaltje, waar de koffiemachine compleet leeg was en waar alle vleeswaren eruit zagen als plastic. Toch maar proberen.
De jus d'orange, was gewoon water met een kleurstof en een zuurtje erin, het vlees was plastic en het brood was ook niet weg te krijgen. Nadat Roy twee happen had gegeten en Sje en ik geen enkel, besloten we om hier snel weg te gaan en op zoek te gaan naar een ontbijt in hartje centrum.

Ook besloten we vandaag wat meer gebruik van de metro kaart te maken, zodat het niet een volledige verspilling van de investering was. Na een stukje karren kwamen we aan in het centrum waar we een plekje aan de Donau zochten. Hier zagen we een hele hoop mensen over de brug heen rennen, terwijl wij ons ontbijt naar binnen werkten. Het bleek dat de halve marathon van Budapest aan de gang was. Zo was er iedere dag wel iets te doen in deze stad.

Na het ontbijt gingen we op weg naar het gezellige eetstraatje om te kijken of Roy's zonnebril daar nog te vinden was. En warempel drie milliseconden nadat hij de vraag stelde werd de bril aan hem overhandigd. Iets verderop in deze straat het eerste pilsje van de dag gedronken.

Zaterdag de avond

Na het feest met de Noren, was het tijd om even verder te gaan met de touristische / culinaire tour.
Na een poging van Roy om een bronzen beeld oraal te bevredigen, liepen richting het plein van de Basilique, waar ik een leuke cocktailbar wist te vinden, uit eerdere bezoeken aan Budapest. Hier genoten we ieder van onze eigen cocktail, terwijl we de zon prachtig zagen spelen met de Basilique .
De kater begon inmiddels te verdwijnen en de tocht ging verder. Tegenover de "Moulin Rouge" wisten we een terassje te vinden waar we een lekker Belgisch biertje wisten te scoren. Nadat we dit genot naar binnen hadden gewerkt, begon de inwendige mens te klagen. Het buikje begon te rammelen en dit betekende dat het tijd was om ons te begeven naar het straatje dat compleet voorzien is van de meest briljante eetgelegenheden. Hier bestelden we een uitstekend maal, voorzien van een heerlijke fles wijn. Door onze interesse in de wijn werden we de beste vrienden van de plaatselijke sommelier.

Na het eten hadden we nog trek om het nachtleven van Budapest te verkennen en we vroegen de sommelier, waar we naartoe moesten. Toen we arriveerden bij de bar die hij ons had aangeraden, kwamen we uit bij een striptent en dit was niet helemaal de bedoeling. Als alternatief zochten we dus maar naar de Irish Pub, waarover een van mijn klanten me ooit verteld had. Toen we deze na lang zoeken niet konden vinden, dronken we nog een pilsje in een soort pizzeria, waarna we de taxi naar het hotel namen, om een keer relatief op tijd te gaan slapen.

Zaterdag overdag

Op zaterdag werden we wakker met een kloppende hamer in ons hoofd. Na een langzaam ontbijt besloten we nadat het middag was geworden op weg te gaan naar de hoofdstad om ons goedkope hotel uit te checken. Het was direct zichtbaar dat het een goedkoop hotel was en na ingecheckt te zijn en een nagenoeg waardeloze openbaar vervoerkaart gekocht te hebben gingen we op weg naar een Burger King, om de grootste brakheid weg te werken.

Daarna was er wel weer trek in bier en na de hoofdwinkelstraat uitgewandeld te hebben, waarbij we nog een indrukwekkende stoet van honderden en honderden motoren tegenkwamen (het kwijl liep uit "de slechte invloed's mond), arriveerden we bij cafe Anna, dat geheel door Noren werd bezet vanwege de wedstrijd Hongarije - Noorwegen van die avond. Het nadeel hiervan was dat we wat langer op ons drinken moesten wachten, maar het bracht wel een extra portie gezelligheid.

Kroegentocht

Na een race uit het werk om op tijd op het vliegveld te zijn om R & R op te halen, stond ik in de aankomsthal te wachten. Vol verwachting klopte mijn hart. Na enige tijd wachten was het tijd voor de innige omhelzingen en de arrival van Sje en Roy.

Na een ritje door Budapest en het hongaarse landschap, arriveerden we in Dunafoldvar, alwaar we eerst de interspar onveilig maakten door wat bier in te slaan. Daarna de grande tour van mijn landgoed, ingeleidt met een locale Palinka. Na het verorberen van een pilsje werd het tijd om de stad eens goed te gaan verkennen.

We begonnen bij mijn locale stam restaurant, Etterem Centraal. Hier hebben we een goede bodem gelegd voor de rest van de zware tocht. Van hieruit aan de overkant de Tequila bar even onveilig gemaakt, waarna we afzakten uit het centrum op zoek naar kroegen. De eerstvolgende kroeg, moest het licht aanmaken toen we binnenkwamen en de sjagrijnige kroegvrouw wist ons niet echt enthousiast te houden om er langer te blijven. Vervolgens gingen we meer de buitenwijken in, alwaar we een volle stamkroeg vonden, met een niet zo heel aantrekkelijke bardame, met een redelijk aantrekkelijke dochter. Na enkele pilsjes hadden verscheidene mensen door dat de bardame Sje nogal aantrekkelijk vond en na enige tijd zat Roy dat dan ook aan enkele bezoekers met vrij sprekende gebarentaal duidelijk te maken.

Hierna was het tijd voor een laatste vage tent, waar het laatste restje nuchterheid uit ons getrokken werd. Op de weg terug naar huis, werden we nog aangevallen door een grote hond, die dezelfde affectie voor Sje toonde als de bardame eerder op de avond had gedaan. Met zijn mouwen vol met kwijl, ploften we thuis op de tuinstoeltjes, waar we nog een zak chips en een pilsje verorberden.

Het begin van een groots weekend was gemaakt.

Vooraankondiging

Vanwege extreem drukke werkzaamheden nog even geen aanvullende post, maar wel de vooraankondiging dat het weekend met Sje en Roy "de slechte invloed" P, en tevens de tour de Balkan behoorlijk spannende en entertainende verhalen zal opleveren. Vol met cultuur, corruptie, mooie vrouwen, drank, delicaat voedsel en wat zo niet meer zij.

Huisje Sje en Roy

Een oplettende toekomstige bezoeker heeft via Google earth mijn huis weten te vinden.

Vanwege de arrival vandaag van Sje en Roy P, zullen de posts de komende week op een dramatisch laag niveau uitkomen. De verhalen die na de terugkeer volgen zullen echter hoogstwaarschijnlijk van een uitzonderlijk hoog niveau zijn.

Laten we zeggen de dat voor deze blog het bezoek van Roy en Sje een tijdelijke dip teweegbrengen, maar voor een duidelijke piek in de nabije toekomst zullen zorgen.