Ziekenhuis

Op vrijdag haalde ik Gabi op van haar huis voor een romantisch weekend Dunaföldvár. Ze liep een beetje moeilijk vanwege een opgezwollen enkel, maar dat zou wel overgaan. Na een nachtje slapen, stond ik op en zij kon bijna niet meer bewegen. Na wat rondbellen in mijn Hongaarse kennissenkring, vond ik eindelijk de eerste hulp in Dfv om te checken wat er aan de hand was. Het doel was even wat medicijnen op te halen en vervolgens weer terug te keren naar mijn casa.

De realiteit was anders, we werden doorverwezen naar het ziekenhuis in Dunaújváros, alwaar we op de emergency op onze beurt moesten wachten, tussen mensen wiens ledematen nog maar half aan hun lichaam hingen. Eenmaal bij de dokter, die eruit zag alsof hij de dag ervoor flink had doorgezakt, kregen we te horen dat ze diezelfde dag geopereerd diende te worden. Balend installeerden we haar in de kamer met drie vrouwen die elk ouder waren dan Gabi en ik tezamen. We probeerden wat lol te hebben en toch nog iets van het weekend te maken.
Na drie uurtjes ging ik naar huis om wat spullen voor haar te halen. Dit hield ook in serviesgoed en bestek, want dit werd door het ziekenhuis niet verstrekt. Ook het eten was heel karig, dus sindsdien heb ik iedere dag een geweldige maaltijd voor haar gekookt.

Inmiddels ligt ze nog steeds in het ziekenhuis zich dood te vervelen. Haar voet is bijna beter, en ondanks mijn pogingen om de zusters om te kopen mag ze nog niet naar huis. Door de aanwezigheid van de oudere en zeer nieuwsgierige mensen in de kamer hebben we ook niet echt de privacy om de dingen te doen die verliefde mensen horen te doen.

Gelukkig heb ik inmiddels wel de sleutel van de nooduitgang bemachtigd, alwaar we ons sporadisch stiekem kunnen terug trekken