Tijdens onze vakantie in de US of A hebben de Sje en ik in totaal drie auto's weten te verslijten.
Het begon bij aankomst in Philadelphia. Hier moesten we bij aankomst nog een huurauto weten te regelen. Het derde bureau dat we belden was de Avis en hier hadden ze nog auto's voorradig. Met een shuttle bus werden we naar het kantoor gebracht en hier waren in totaal vier deskmedewerkers paraat. Allevier waren zwarte medemensen die niet keken op een Big Mac meer of minder.
Toen onze beurt daar was, werden we vriendelijk geholpen door een jongedame, die er enigszins aantrekkelijk uit had kunnen zien als er 80 kg minder in haar lijf gezeten had. Ze had direct een oogje op Roger laten vallen en probeerde ons dan ook in een leuke auto te stoppen. Na een conversatie, waarbij ze ook nog eens redelijk vulgair aan haar kruis zat te krabben, kwamen we uiteindelijk op de eindconclusie dat we in een cabrio zouden gaan rondtoeren; een Mitsubitsu nogwat.
Met de sleutels begaven we ons naar de auto en toen we hem zagen hadden we vrees voor de kofferbakruimte. Deze vrees bleek terecht. Niet eens een koffer paste in deze auto. Dus dan maar op de achterbank met deze koffers. Dit nam wat meten en passen in beslag. Maar door met name de passagierstoel in een oncomfortabele stand te zetten, wisten we te slagen voor deze missie. Toen we wegreden gaf deze auto echter een zeer irritant geluid, wat ons probeerde te vertellen dat de softtop niet goed dichtgegrendeld zat. Na een tijdje rijden kwamen we erachter dat dit geluid iedere keer als we stil gestaan hadden weer opnieuw oplaaide. In een met stoplichten vervuilde stad als Pdphia, was dit zeer irritant. Zeker omdat we net een lange reis achter de rug hadden. We besloten de auto de daaropvolgende dag te gaan ruilen.
Op het Avis kantoor meldden we dat de bagageruimte niet voldeed en dus zonder al te veel problemen kregen we dit kleine sportcabriolet autotje ingeruild voor een prachtige Amerikaanse slee; een Mercury Grand Marquis. Een zee van luxe, speciaal voor de grotere Amerikaan. De zetels waren zo breed dat er 2 personen naast elkaar op konden zitten.
Dit gigantische monster vol rijgenot, wisten we te hanteren to vlak na Savannah, alwaar we een klapband kregen en in de zengende hitte het wiel moesten verwisselen voor een thuisbrengertje. Deze enorme koets had zeeën van ruimte en als reservewiel slechts een thuisbrenger.
Terug naar de dichtsbijzijnde Avis. We hadden nog de hoop dat het wiel verwisseld zou worden, maar de makkelijkste oplossing bleek een ander auto.
Dit werd een Pontiac Grand Prix, waarmee we de vakantie wisten af te sluiten. Een pittig comfortabel, groter sportding, maar niet de loungende luxe van de Grand Marquis.
