Budapesti Parade

Afgelopen zaterdag was ik op weg naar mijn "vriendin" in Budapest. Ik was van plan om deze afspraak te gebruiken om rustig een einde te breien aan onze verhouding. Toen ik Budapest in reed werd ik halverwege echter tegengehouden. Er bleek een totale wegafzetting te zijn door het midden van Budapest. Toen ik de auto daardoor ruim een kilometer verwijderd van mijn doel parkeerde zag ik waardoor deze opstopping werd veroorzaakt. Het was tijd voor de Budapesti parade.

Vanwege het uitstekende verkeer betekende dit halfnaakte vrouwen dansend op vrachtwagens voorzien van geluidsinstallatie's met een dreunende beat die uit de speakers schalde. Al met al een streling voor het oog. Toen ik even later bij Emelia arriveerde was de ontmoeting toch anders dan verwacht. Er hing een vreemde soort electriciteit in de lucht en ik besloot het doel van dit treffen toch bij te stellen.

Bumperkopper

Gisteren was er weer een werkgerelateerd etentje in Szekesfehervar. Dit is door mijn nieuwe woonplaats in plaats van een half uur, een uurtje rijden geworden. Rond middernacht arriveerde ik in de buurt van Dunafoldvar en ik zag een dronken man midden over de straat zwalken.

Ik maakte al aanstalten om de man links te passeren, maar de man zag me en veranderde ook van weghelft. Daardoor wijzigde ik mijn aanstalten en hij wijzigde mee. Hij was duidelijk van plan mijn bumper te gaan koppen. Omdat ik geen bloedvlekken op mijn hagelwitte auto wil, besloot ik de man te misleiden door te doen alsof ik hem rechts zou passeren en op het laatste naar links uit te wijken. Toen ik hem gepasseerd was, zag ik hem in de achterspiegel woest staan zwaaien.

Weer een mensenleven gered!

Toeristische navigatiekwaliteiten van broederlief

Op weg van Taploca naar Zalacsay, hadden we twee opties; of we namen de meest gangbare route, die iets langer was, maar zeker van een goede kwaliteit, of we namen de touristische route, bepaald door Peter. Dit zou zeker de kortste zijn, maar waarschijnlijk niet de snelste.

We gingen dus voor optie 2 en in het begin was dit zeker een goede keus, omdat we over relatief goed begaanbare idylische en pittoreske landweggetjes reden. Op een gegeven moment echter versmalde de weg en werd het asfalt af en toe onderbroken door gigantische pot holes. Dit betekende dat het laagvliegen over de weg letterlijk laagvliegen werd, maar om de ride niet te bumpie te maken, moest de snelheid toch enigszins aangepast worden. Tevens was dit verstandig om de tegenliggers de kans te geven om uit te wijken.
















Toen we eenmaal gewend waren aan deze gedeeltelijk onderbroken weggetjes, wist Peter weer voor een nieuwe verrassing te zorgen. Opeens was er geen verhard wegdek meer. Het stofpad (gelukkig had het al tijden niet geregend) ging langzaam over in een hol stofpad. Toen werd het spannend of we geen tegenliggers tegenkwamen (niet dat die hier veel zouden rijden), want dan zou het terugzetten worden. Tussen twee stukken holle weg, kwamen we een tegenligger tegen, die ons vroeg wat we in godsnaam op deze weg deden. Als antwoord gaven we dat we naar Zalacsay wilden en de vrouw gaf aan dat we dan gewoon rechtdoor moesten rijden en dat we de goede route namen.
















Met een snelheid van 5 km per uur kropen we vooruit en wisten we uiteindelijk de bewoonde wereld weer te bereiken.

Radioactieve zwemactiviteiten

Op zondagochtend besloten we samen met Kati en Ferri naar Heviz te gaan, daar hebben ze een openlucht vulkanisch thermaal bad met enigszins radioactief helend water.

De Belgische mevrouw van zaterdag vertelde ons dat ze er al een keer was geweest, maar niet meer terug zou gaan omdat er kleine slangetjes rondzwommen. Dit werkte niet echt positief op onze mood.

Toen we arriveerden gingen we het water in en hadden we direct door dat het vreemd water was. Het was onmogelijk om er te drijven. Alleen Ferri lukte dit, door enkele uitzonderlijke talenten. Ook waren er overal balkjes om aan te hangen, omdat het zwemmen extra vermoeiend was. Bij deze balkjes lukte het niet om recht naar beneden te hangen. Je benen werden continu een kant op getrokken welke je niet wilde.

Na een uurtje badderen begonnen we licht in het donker te geven en besloten we deze radioactieve poel te verlaten. Vanaf dat moment hebben we ons nog een tijdje geamuseerd met het bekijken van andere mensen. En vanwege de helende kwaliteiten van dit water bevond er zich ook een leuke keur van aparte mensen.

Gruwelijk monster

Dit gruwelijke monster kwamen we tegen op onze avontuurlijke reizen

Familie BBQ party

Belgische visserslatijn

Nadat we de Duitsers hadden meegemaakt bij Kati en Ferri, was het s'avonds terwijl we op het open balkon (zonder hekwerk) van het uitzicht aan het genieten, tijd voor de Belgische buren om op bezoek te komen. Deze gesprekken waren van een veel entertainender en interessanter niveau.

De buurman had dit huisje gekocht om gebruik te kunnen maken van het aanliggende meer om zijn favoriete hobby, het vissen, uit te oefenen.

Na een tijdje over koetjes en kalfjes gepraat te hebben, ziet de buurman opeens dat er mensen in het donker op het meer aan het vissen zijn. Dit inspireert hem om te beginnen met een compleet relaas over vissen en de techniek hierachter. Voor de vissersfans onder mijn lezers, sorry als ik fouten maak in mijn vertaling, maar mijn vis basiskennis is nul. Ik heb ooit een keer samen met mijn broer een stekelbaars in de maas gevangen, maar daar houdt het dan ook op.

Hij verteld over de sublieme vistechnieken uit de Benelux, waar in den beginne, de Belgische (en ook Nederlandse) vissen zich helemaal op stuk beten. Maar inmiddels zijn de vissen slim geworden en trappen ze er niet in. Daarom was hij zo opgewonden over dit meer, omdat deze vissen nog dom zijn en superbijtertjes zijn. Maar het probleem is dat een aantal mensen, waaronder hij deze techniek nu hier uitvoerd en deze techniek wordt gekopieerd door de locals.

Gelukkig investeren de locals nog niet in een visplek zoals hij dat doet, door dagelijks tien euro op dezelfde plek uit te strooien, waardoor de vissen weten waar het te halen valt. Dat daar dan af en toe een haakje tussen zit nemen ze dan voor lief. Hij verteld ons dat een dagje vissen niet bestaat. Eerst investeren en dan oogsten. Tien dagen, dan heb je het ergens over.

Maar hij begint zich zorgen te maken over de intelligentie van de Hongaarse vissen. Als ze straks zo slim zijn als de Nederlandse en de Belgische vissen is de lol er hier vanaf. Maar gelukkig was dit huisje waarschijnlijk een goede investering

Nationaal theater

Fotoshoot

Voor de liefhebbers van foto's; een fotoshoot in het woud van Gemenc

Hongaars sprekende Duitse bejaarden

We arriveerden op zaterdagavond bij Kati en Ferri, alwaar we de Belgische buren uit Bree het gras zagen maaien, maar hierover later meer. Speciaal voor de gasten hadden Kati en Ferri zelfgemaakte vissoep gemaakt. Toen Kati de tafel aan het dekken was, zag Ferri de andere buren, Rolf en Friedl arriveren. Natuurlijk nodigde hij hen ook uit om mee aan tafel te komen. Aangezien Friedl met de Belgische buren aan het praten was, kwam alleen Rolf binnen.

Rolf is een smerig uitziende irritante Duitser die graag een beetje in het middelpunt wil staan, met een hoop dom gezeur at hij wat van de lekkere soep en ging hij naar huis voor de vrouw boos zou worden. Even later kwam de vrouw binnen en ze begon in het Hongaars te lullen tegen de gastheer en vrouw. Ik moet zeggen dat haar Hongaars vocabulair behoorlijk OK was, maar doordat ik toch enige kennis heb ontwikkeld kon ik ook wel zien dat haar grammatica dramatisch was. Vrij vertaald klonk het ongeveer als volgt. Het eend en het gans het koelkast liggen vol jij halen vis eruit morgen. Oftewel ze verwachtte gans en eend en de koelkast lag nog vol met vis, dus Ferri moest de vis maar eens komen ophalen.

Vol trots vertelde over het feit dat ze een masterkok was, dat ze een Universitaire studie hongaars achter de rug had en dat ze zeevis op zoveel manieren kon klaar maken dat het iedere dag anders kon zijn. Kiki gaf wat cynische opmerkingen die in het geheel niet werden opgemerkt, maar ik was in ieder geval opgelucht toen ze het huis verliet en we de gastheer en vrouw even voor ons alleen hadden.

Claustrofobische ondergrondse boottochten

Gedurende onze "tour de Balaton" zijn we ook gestopt in het idyllische Tapolca. Hier hebben ze midden in het hartje centrum, vlakbij het politiebureau een gebouw staan, waaronder zich grotten bevinden met een waterstelsel erin. Deze kan je bezoeken en dan kan je middels een roeibootje door deze grotten roeien.

Toen we aan de aanlegsteiger arriveerden werd ons gevraagd wie van ons drieen de schipper zou zijn en unaniem werd Peter door Kiki en mij aangewezen. Op sommige plekken waren de gangen smal en of laag, waardoor we ons in verscheidene posities moesten wurmen om doorgang door de grotten te verkijgen. De grotten waren behoorlijk leuk en ook kon je er de romantiek wel van inzien om in een roeibootje je weg door deze natuurlijk vormgegeven creaties te banen.

Op een gegeven moment wisten we onze voorligger in te halen, daar deze vast zat in een erg nauwe bocht. Door het formaat van de vrouw, had de boot behoorlijk meer diepgang dan de onze en hun schipper was waarschijnlijk minder ervaren als de onze. Hoe het ook zij, de paniek begon toe te slaan, met mijn lichtelijke kennis van de hongaarse taal, waren de hysterische woorden weer een leuke toevoeging. Toen de blokkade eindelijk opgeheven was, wist Peter zich er in een fractie door deze "moeilijke passage" heen te werken.

Het tafelvoetbalmeisje

Zoals wel te verwachten viel, volgt uit het grandioze succes van mijn internet dating site inschrijving niet een maar meerdere potentiële kontacten. Een ervan is het tafelvoetbalmeisje. Dit is een meisje die als sport semi-professioneel tafelvoetbal speelt en waarmee ik redelijk snel een heel leuk e-mail contact had. Ik had echter geen foto gezien en vanwege de ervaringen met het rode gevaar, voedt dit mijn achterdocht en ben ik enigzins terughoudend.

Vooral als ze aangeeft dat ze dit naar mijn hotmail adres heeft gestuurd, maar ik niets heb zien verschijnen. Maar desondanks hadden we toch nagenoeg dagelijks mailcontact. Ik vertelde haar mijn favoriete plekken in Budapest en vele andere zaken. Toen ik donderdag met Kiki ging uit eten deed ik dit natuurlijk op een van deze plekken, tegenover de Hongaarse Moulin Rouge. Op vrijdag had ik weer een mailtje van het tafelvoetbalmeisje te pakken, waarin ze aangaf dat ze op donderdag tegenover de Moulin Rouge had zitten eten met wat vrienden. Waarschijnlijk hebben we binnen een afstand van een metertje of 10 van elkaar gezeten. Maar goed omdat ik geen foto had, kon ik haar toch niet herkennen.

Op vrijdag nog maar eens mijn hotmail gecheckt en wat bleek, hij zat in de ongewenste mailfolder. Dit snap ik niet, want de foto was helemaal niet ongewenst, hij was zelfs behoorlijk leuk! Eens zien hoe dit verder loopt.

Radioactiviteit en grootse stormen

Nu mijn broer en mijn nichtje op bezoek zijn hebben we inmiddels drie volle dagen met de meest interessante avonturen achter de rug. Ik zal een aantal trefwoorden noemen, die ik in de volgende dagen zal toelichten. Dit vanwege het feit dat ik nu via een ontzettend traag mobieltje zit te internetten en ik wil voorkomen dat we kostbare avontuurtijd verspillen.
- Claustrofobische ondergrondse boottochten;
- Hongaars sprekende duitse bejaardem;
- Belgische visserslatijn;
- Radioactieve zwemactiviteiten;
- Toeristische navigatiekwaliteiten van broederlief;
- Hongaarse "stoomtrein" ritjes;
- Vuurwerkshows over de Donau;
- etc, etc.

Zoals jullie zien staat er veel op het programma, echter de verhalen dienen nog uitgewerkt te worden.

Tot gauw.

Hongaarse bureaucratie

De Hongaarse bureaucratie begint me langzamerhand toch lichtelijk te irriteren.

Vertelde ik gisteren al over de ellende om een internetaansluiting rond te krijgen, vandaag heb ik geprobeerd eindelijk de gas en electriciteit over te sluiten van de oude bewoner naar mij. Het voorlopige resultaat is, dat ik morgen mijn gasten het idyllische Dunaujvaros kan laten zien, terwijl ik probeer de benodigde papieren los te troggelen bij deze instanties, die ik dan weer door Joszef kan laten ondertekenen en terugsturen.

Dus morgen als onderdeel van het vakantieprogramma voor Kiki en Peter staat een een mooie bureaucratie fight aktie

Internet ellende

Ik ben nu al ruim drie weken bezig om een internetconnectie aangesloten te krijgen in mijn huis. Ik ben hiermee redelijk professioneel begonnen, door aan onze IT-manager te vragen alle aanbieders op een rij te zetten en het meest competetieve pakket hieruit te kiezen.

Nadat ik me door de website had heengeworsteld, vond ik een telefoonnummer voor engelssprekende operators. Wonder boven wonder kwam ik toch bij enkel hongaars sprekende operators uit. Die me niet verder wisten te helpen. Bij poging drie kreeg ik iemand aan de lijn die Duits sprak en me wist uit te leggen dat Dunafoldvar niet in hun dekkingszone lag.

Identieke zaken gebeurden bij aanbieders twee en drie. Vervolgens kwam Invitel, de een na grootste van Hongarije aan de beurt, die vertelden dat ik in het telefoongebied van T-com lag en dus eerst een landlijn moest regelen met T-com om vervolgens de internet met Invitel te regelen. Na een gesprek met T-com kreeg ik te horen dat ik bij T-online de internet moest regelen en zij zouden dan de landlijn aanvragen. Ondanks dat dit een smerige koppeltruck is, waardoor ik niet bij Invitel terecht kan komen, ga ik hier toch maar in mee, omdat ik het zat ben na ongeveer dertig telefoongesprekken. Die 500 Huf per maand die ik hiermee extra betaal besparen me een hoop ellende en ergernissen.

T-Online gefeliciteerd met jullie overwinning! De macht van het Monopolie

Huiseigenaren

Gisteren zat ik weer eens via hotmail te kijken of ik nog reacties op mijn weblog had binnengekregen. Wat daar zichtbaar is, is wie er een reactie heeft geplaatst en wat de inhoud is. Het is echter heel moeilijk te achterhalen bij welk bericht deze reactie hoort.

Ik had wederom een reactie binnen en ditmaal van een anonieme bron. De mededeling was iets in de trent van; "ik ben nu de eigenaar van dit huis, kom maar eens lang". Dus nadenken waar deze reactie thuishoorde en toen kwam ik erachter dat het met mijn huizenzoektocht te maken had.

Wat bleek tijdens mijn zoektocht in Simontornya had ik een prachtig huis in de wijnstreek gevonden dat net buiten mijn budget lag. Kennelijk lag het niet buiten het budget van deze bezoeker en heeft hij het aangeschaft. Tijdens de zoektocht naar info, is hij kennelijk op mijn pagina terecht gekomen. Toch eens kijken of we een keer iets kunnen afspreken.

Leon de Winter

Eergisteren zat ik weer eens voor de buis en wilde ik wel eens zien hoe het gezicht achter alle Hirsi Ali en Israël verdedigende stukjes in de Elsevier was. Als je in de Elsevier de bijgevoegde foto bekijkt, dan komt het portret van deze persoon nogal elitair over.

Verrassend was het dan ook toch een beetje een persoon met een lichtelijke Johan Derksen uitstraling te zien. Het was meer een uitgezakt papzakkertje dan een elitair persoon dat alleen al door zijn uiterlijk gezag uitstraald zoals ik me hem had voorgesteld. Nu was ik het al niet altijd eens met hem in zijn columns, maar doordat ik deze lichtelijk teleurstellende voorstelling op TV heb gezien, zal ik zijn commentaren en columns voortaan toch vanuit een ander hoek bekijken.

Bezoekers

Nog even en dan is het weer zover. Bezoekers in het prachtige Hongaarse landschap. Dit keer komen nicht en broederlief op bezoek voor een lang weekend.

Als voorbereiding heb ik de gehele zondag besteed aan het schilderen van de woonkamer, om hier toch een wat warmere ontvangst te regelen. Slaapplaatsen zijn half geregeld. Inmiddels vier verschillende TESCO's en AUCHAN's langsgereden op speurtocht naar een luchtbed, maar zonder resultaat. Dat wordt dan dus dobbelen wie er op de grond mag slapen en wie er op het enige luchtbed mag slapen.

Op de Mories house site nog even wat foto's toegevoegd van Dunaföldvár als voorbereiding op het bezoek van de gasten, kunnen ze alvast in de stemming komen.

Vanwege een weekend zonder noemenswaardige romantiek, moet ik dit maal de boeketreekslezers teleurstellen.

Huisje boompje kabeltje

Ik had van een collega een kettingzaag te leen gekregen. Toen ik rond een uur of zeven uit mezelf wakker werd, op de een of andere manier lukt me dit door de week slechts met moeite en hulp van de wekker, wilde ik mijn speeltje gaan uit proberen. De kersenboom ging eraan.

Toen ik de derde hoofdtak had doorgezaagd was het zover. Alleen de stam stond nog. Met mijn andere nieuwe aankoop, de bijl, sloeg ik alle zijtakken van de hoofdtakken, totdat ik een vreemde zwarte kabel tegenkwam. Op dat moment kwamen de koude rillingen over mijn rug. Ik keek waar de oorsprong van deze kabel lag. En dit was bij het huis van de buren. De connectie met de electriciteitsmast aan de overkant van de straat was verdwenen, omdat mijn boom in de neergang deze kabel had losgetrokken.

Vrees voor electriciteit was er niet, omdat hij aan de juiste kant was doorgebroken. Het probleem was alleen dat de buren nu waarschijnlijk zonder electriciteit zaten. Dit kwam mijn toch al moeizame relatie niet ten goede. Ik besloot Kati te bellen voor hulp, want alleen de electriciteitsmaatschappij bellen had geen kans op succes vanwege de taalbarriere. Ik kreeg haar aan de lijn en werd door haar en Ferri keihard uitgelachen. Ze raden me aan bij de vorige eigenaar van mijn huis op bezoek te gaan en zijn hulp te vragen.

Hij kwam direct mee kijken en het bleek niet de electriciteit, maar de kabel TV te zijn. Op dat moment kwam de buurvrouw naar buiten met de vraag wanneer de TV het weer zou doen (het was inmiddels 10 uur). We wisten een reperateur te regelen om vijf uur s'middags.

De reperateur kwam en na een half uur halsbrekende toeren op een ladder om de kabel weer te connecten was alles geregeld en iedereen tevreden. Ik was alleen benieuwd wat dit grapje me ging kosten. Toen hij me de kosten vertelde moest ik twee keer vragen om het bedrag te herhalen, omdat ik het niet kon geloven.

€ 3,50 lichter liep ik met een grote glimlach op mijn gezicht mijn huis weer in.

U vraagt wij draaien

Minder kleurrijk als vulling, maar voor sommige regelmatige bezoekers waarschijnlijk wel interessanter dan de middeleeuwse stoomtractor die gisteren gepubliceerd werd

Toevallig aanwezig bij een photoshoot op het Sisi kasteel in Gödöllö.

Boven in het klein in de rechter onderhoek, onder heb ik de zoom functie van mijn camera eens uitgeprobeerd

Klantenbezoek

Gisteren moest ik weer op bezoek mijn favoriete klant. Op hun inkoopkantoor in Budapest moest ik samen met hem een telefoonconferentie plegen met potentiële klanten in Kopenhagen.

Deze telefoonconferentie zou om 2 uur beginnen, maar het idee van Olivier was dat ik rond een uur of twaalf daar zou zijn, zodat we samen konden lunchen en alvast wat andere projecten door konden nemen. De werkelijke reden was; hij had gewoon zin in een goede en gezellige maaltijd en hij had net van een nieuw goed lunchrestaurant in Budapest gehoord.

Na een overheerlijke salade, vergezeld met een glaasje roze, kregen we een uitermate smaakvolle forel, met een uitstekende garnituur. Al met al heel gezellig en de telecon, de hoofdoorzaak van dit bezoek ging ook goed en we hebben niet ingesteld dat deze standaard twee-wekelijks zal gaan plaatsvinden. Onder het mom van een culinair ontdek je plekje in Budapest, is de standaardtijd voor deze telecon 2 uur s'middags

Kleur

Gewoon weer even wat kleur op de site aanbrengen. Alleen tekst is ook maar zo saai.

Vadsig

Sinds ik een gedeeltelijk werkende satelietschotel heb, kan ik mijn huis inmiddels de Nederlanden 1, 2 & 3 ontvangen en ook de RTL-en 4, 5 & 7. De andere Nederlandstalige zenders liggen op dit moment jammergenoeg nog niet in het bereik van mijn sateliet.

Gisteren maar weer eens kijken naar de voetbaltechnische verrichtingen van het clubje van verwende broekies uit Amsterdam. De voorbeschouwing vond plaats door W v H, B B en Johan Derksen. Op zich vind ik het commentaar van beide heren wel interessant en vermakelijk, maar ik was licht geshockeerd toen ik het gezicht van Johan op de buis zag.

Ik kan me nog herinneren zo een drie - vier jaar geleden was Johan een vadsig sigarenkettingrokende man, die in een of ander RTL 5 programma zijn mening gaf. Toen plotseling gedurende een vakantie had hij het effect van dieten ontdekt en had hij de weg naar de kapper en de badkuip gevonden. Dit maakte het programma buiten de inhoud ook nog enigszins acceptabeler om naar te kijken.

Echter na anderhalf jaar niet meer gekeken te hebben zie ik weer diezelfde vadsige ongeschoren en ongewassen Johan, alleen zijn sigaar is verdwenen. Wat is hier gebeurt? Heb ik gehalucineerd?

Het Monster

Voor een groot project hebben we een tijdje terug twee enorme machines aangeschaft. Het werd een nieuwe machine uit Taiwan en een tweedehands machine uit Italië, waarvoor ik destijds als een zwerver in de buurt van Turijn voor een hotel heb moeten bedelen.














De tweedehandsmachine had wat opstart problemen, aangezien hij helemaal uit mekaar gehaald moest worden voor het transport en vervolgens weer in mekaar gebouwd moest worden. Het probleem was, zoals altijd met dit soort dingen dat we onderdelen over hadden. Het probleem is opgelost en het monster is eindelijk klaar voor productie.

De nieuwe machine is onderweg vanuit Taiwan per schip en zal in Koper (Slovenië) gelost worden. Nu hebben we echter 1 probleem. In het oorspronkelijke plan zat een transfer van het ene schip naar het andere. En de snack is, dit gebeurt in Haifa (Israel). Het schip is gisteren gearriveerd en zal op donderdag weer vertrekken. Dus we zullen even onze vrienden van Hezbolla moeten benaderen met het vriendelijke verzoek even geen raketten op Haifa af te vuren

Date het vervolg

Afgelopen weekend had ik wederom een date met de lieftallige Slovaakse meid. Aangezien ik er inmiddels al achter was dat haar gezelschap wel prettig was, maar dat er verder voor de langere termijn niets in zat, had ik besloten haar dit duidelijk te maken en af te wachten hoe ze reageerde. De reactie zou dan de invulling van de zaterdag bepalen.

Na een prettig wederzien, nam ik haar mee naar Kecskemét, waar ik haar op een terrasje onder het genot van een uitstekende Hongaarse espresso een beetje duidelijkheid probeerde te geven. Ondanks de lichtelijke teleurstelling van haar kant had ze er niet echt moeite mee en voor mij was dit voldoende signaal om het plezier voort te zetten.

In Kecskemét gingen we naar de Auchan, alwaar ik de ingrediënten kocht om haar bij mij thuis op een uitstekend maal te trakteren. Dit was weer een goede test voor mijn keuken en deze test werd met glans doorstaan. Het was een buitengewoon heerlijk maal voorzien met de nodige uitstekende wijnen. Mams had een tijd geleden de helft van mijn Eindhovense wijnkelder naar Hongarije getransfereerd, dus er lagen ook wat klasse Franse wijnen.

De volgende ochtend namen we na een relaxed ontbijt en het doen van de afwas en had ik andere plannen. Sindsdien zijn er echte vele informatiestromen mijn kant op gestroomd die er op duiden dat het praatje in Kecskemét niet voor de benodigde duidelijkheid heeft gezorgd. Eens even nadenken hoe dit het beste aangepakt kan worden. Nog hints iemand?

Huisnummer

Meer nieuws over dates, liefde en aanverwante zaken hoogstwaarschijnlijk morgen.

Op zaterdag kwam ik erachter dat ik niet in het huis woon dat ik bezit. Ik moest enkele officiële documenten voor de rioolbelasting invullen. Tot dan toe heb ik altijd gedacht dat ik op Rakoczi ut 13 woondde. Echter ik moest ook iets in het koopcontract nakijken en hier bleek dat ik Rakoczi ut 11 woon. Toen ik hierachter kwam ben ik even op mijn huis gaan kijken en hier stond echt nummer 13 op.

Ik begon al een beetje te hopen, want het huis van de buren is iets groter, heeft een grotere tuin en heeft een iets mooiere ligging. Echter jammergenoeg was dit nummer 15 en niet nummer 11. Anders had ik ze met mijn koopcontract in de hand even uit huis kunnen trappen. Had ik gelijk een mooie oplossing voor die hond kunnen verzinnen. Ik ben even de straat op en neer gelopen en heb geen nummer 11 kunnen vinden. Misschien is de eenvoudigste oplossing gewoon mijn nummer 13 te verwijderen en te vervangen door de 11. Dan ben ik meteen van dat ongeluksnummer af.

Zeven mijls laarzen

Het lijkt wel of Emilia de zeven mijls laarzen heeft aangetrokken. Ik kreeg vanochtend de vraag of ik voor haar werk mee wilde doen aan een voetbaltoernooi in Krakau. Nou weet ik natuurlijk dat ik er uitzie als het prototype profvoetballer. Maar wil ik wederom in actie komen om mijn kunsten te tonen dan dient er toch flink transfergeld betaald te worden aan de mijn vorige club, de ongenaakbare voetbalsterren van 10SC.

Ik zal morgen proberen toch de verwachtingen wat te temperen en de handrem eens flink aan te gaan trekken

Lezersinteresse

Het is erg frappant te zien dat de interesse van de lezers van deze blog verdubbeld zodra de onderwerpen veranderen van alledaagse avonturen naar daten, liefde romantiek en aanverwante zaken.

Zodra deze blog wordt omgeturnd in een boeket reeks boekje, exploderen de bezoekersaantallen. Op een normale doordeweekse dag heeft de site gemiddeld rond de dertig paginahits. Deze week is er nog geen dag geweest met minder dan 70 bezoeken. Maar volgens de spreuk U vraagt wij draaien, vanavond een bezoekje aan Szilvi en op zaterdag wederom een onvervalste date. Dus na het weekend kunnen de gewenste verhaaltjes deze site weer vullen.

Grijze cellen

Gisteren had ik mijn tweede date met Emilia, ja hoor ze heeft ook een naam. Het was wederom een gezellige dag, waarbij we een groot gedeelte van Budapest, waaronder het Margit Sziget te voet hebben verkend. Vervolgens in het voetgangerscentrum op een uitstekende mensen kijk stek gegeten, waar ik me weer heb kunnen vergapen aan de verscheidenheid aan mensen die hier overal rondloopt.

Toen ik rond middernacht in mijn bolide weer naar huis scheurde, sprongen mijn grijze cellen in werking en deze begonnen een grondige analyse van de situatie te maken. De ontdekkingen van deze cellen waren zeer confronterend en stemden toch tot nadenken. Het lijk erop dat ik me enigszins heb laten meeslepen in het succes van mijn profiel op de Hongaarse datingsite. Terwijl ik natuurlijk nog niet helemaal optimaal ready was met het besluit in de relatie met Szilvi, alhoewel dit natuurlijk al lang geen verrassing meer was.

Dus misschien is het allemaal wel wat vroeg, maar de mate van aandacht die ik op dit moment krijg heeft natuurlijk wel een helende werking op mijn bloedend hart, terwijl het anderzijds misschien niet helemaal eerlijk is naar dit lieftallige wezen toe. Maar goed misschien dat we dit op de volgende date eens openlijk moeten bespreken. De volgende date is in ieder geval een thuiswedstrijd, waarbij de thuisspelende ploeg in het voordeel is.

Morgen weer eens op bezoek bij Szilvi om te kijken hoe makkelijk het is om onze relatie op een normaal vriendschappelijk niveau voort te zetten. Hier verwacht ik in ieder geval geen problemen mee.

Het meisje van de lingerieshop

Terwijl ik geniet van het prachtige onweer buiten, de lucht wordt continu verlicht door de vele lichtflitsen en het gerommel van het onweer vult de muziek van Korn die ik op dit moment op heb staan geweldig aan, moet ik denken aan een telefoontje dat ik in deze namiddag ontving.
De straat voor mijn huis heeft trouwens ook een prachtig aangezicht, het lijkt een wildstromende rivier door al het water dat de heuvel af stroomt.

Om zes uur ging de telefoon, mijn mobiel gaf aan nummer onbekend. In het merendeel van de oproepen, betreft het onze chinese toolleverancier of Flextronics. Omdat ik net een quote naar Flex had gestuurd, gokte ik op Flex. Echter toen ik opnam kreeg ik een vage vrouwenstem te horen die me onmiddelijk confronteerde met het feit dat ik niet had gereageerd op haar sms van anderhalve week geleden. Het was het chinese lingerieshopmeisje. Met een strak gezicht loog ik dat ik haar sms-je nooit had ontvangen. Toen ik even nadacht hoe laat het daar moest zijn begreep ik ook dat het dubbele tong geluid niet door de ontvangst kwam, maar door het feit dat ze waarschijnlijke teveel van haar favoriete Bayleys naar binnen had gewerkt.

Het doel van het gesprek was om te checken of ik volgende week in China was, want ze wilde haar verjaardagsfeestje vieren en ik was uitgenodigd. Ik heb haar moeten teleurstellen met het bericht dat als het aan mij ligt ik voorlopig niet meer naar China ga.

De Date

De foto die bij haar profiel stond getoond bood voldoende houvast om terug te reageren op de eerste reactie die ze naar me had gestuurd.
Na vrij intensief heen en weer mailen, met voldoende gesprekstof en boeiende verhalen, kwam er een belletje van haar kant overheen en dit was voor mij voldoende motivatie om voor het afgelopen weekend een date voor te stellen.

Aangezien ze in Budapest woont, was dit de meest voor de hand liggende plek om af te spreken. Als een echte gentleman besloot ik haar thuis op te halen. Dus om half twaalf op weg naar Budapest nog even bij de Tesco langs, om een leuk bloemetje te scoren. Na niet al te veel problemen wist ik haar appartement, in een prachtig hondervijftig jaar oud gebouw in het centrum van Budapest te vinden.

Ik belde aan en met een lichtelijk kloppend hart wachtte ik op haar om naar buiten te komen. Toen ik haar zag verschijnen, was ik lichtelijk teleurgesteld in haar fysieke verschijnen, maar het was verreweg niet de verschrikking van het “paarse gevaar”. Met een open mind nodigde ik haar uit om in een van mijn favoriete restaurants in Budapest te gaan lunchen. En alhoewel ze hier al een jaar woonde, was ze hier nog nooit geweest.
Tijdens de lunch was het gezellig en een stroom van woorden vanuit beide monden vuldde het restaurant. Na de lunch hopten we van terras naar terras om gezellig te kletsen en in elkaars gezelschap te verkeren. Ze toonde me plekken van Budapest die ik nog niet kende en voordat we het wisten was het acht uur s’avonds en wederom tijd voor eten. Na een heerlijk diner in een restaurant van haar keuze was het tijd voor afscheid na een zeer geslaagde dag.