Een nieuwe verdieping

Vorig weekend, toen mijn moeder hier was, hadden we de eerste architect op bezoek. Hij was aangeraden door een collega van Gabi, die tevens ook een aannemersbedrijfje heeft. De deal was dat zij de architect zouden regelen en dan ook de verbouwing uit zouden voeren. Rond een uur of negen op zaterdag ochtend stonden er dus drie mannen in het huis.

Al eerste bezichtigden ze de zolder. Hierop was het eerste commentaar dat om deze verdieping als woonbaar te maken, ze er het complete dak en ook de plafonds weg moesten halen. Er zouden alleen nog de buitenmuren overblijven . Verder waren ze enthousiast over de schetsen die ik al gemaakt had en ze zouden eens bij het stadhuis gaan navragen wat allemaal toegestaan zou zijn. De wijnkelder, waaraan ik al begonnen was, zou geen probleem vormen en het gastenhuis, dat ik “illegaal” had laten bouwen was ook geen probleem. Al met al lieten ze een goede indruk achter.

Op woensdag kwam een locale architect. Deze vrouw kwam totaal anders op ons over. Net als de andere architect deed ze haar metingen, maar ze had veel gedetailleerdere vragen. Hierdoor kwam ze toch meer capabel over. De tweede verdieping zou mogelijk zijn zonder de plafonds weg te halen. Hierdoor kunnen we tijdens de verbouwing toch in het huis blijven wonen en ze zei ook dat ze het gastenhuis ook zou designen om alle vergunningen in een keer te regelen. De wijnkelder moest echter onmiddelijk dichtgegooid worden omdat dit een gevaar voor de fundering van de kasteelmuur zou kunnen geven. Na nacheck bij de gemeente werd deze opmerking alleen maar harder bevestigd. Hierdoor knalde in een keer mijn droom voor een eigen wijnkelder op mijn erf in duigen.

Voor het gastenhuis moeten we een boete betalen, maar het goede nieuws is dat ondanks dat we in een door de hongaarse monumentenzorg beschermd gebied wonen, we toch het huis kunnen verhogen. Binnen twee weken komt ze met een staticus om de staat van de muren te beoordelen, waarna ze met de tekeningen begint. Dan duurt het 2 maanden voordat alle vergunningen zijn geregeld, waardoor gedurende de zomer de bouw waarschijnlijk kan beginnen.
Door al het praten en planning, zijn we heel erg enthousiast geworden, wat resulteerde in een jacht op ideëen door verschillende dorpen door te kruisen. Ik weet behoorlijk goed wat ik wil, maar zal de eerste schetsen afwachten alvorens dit kenbaar te maken. Ik wil eerste de eigen ideëen van de architecte zien

Juridische strijd

Gabi's ex man is een klootzak, zeg ik dan maar zonder enige vorm van objectiviteit.

Wat is het geval. Hij woont nog steeds in hun gezamenlijk huis, maar was tot voor kort onwillend om het te verkopen en de opbrengst te delen zoals afgesproken in hun echtscheidingsovereenkomst. Nu is hij echter recent ontslagen op zijn werk, vanwege het feit dat hij er een relatie op de werkvloer had met een van de vrouwelijke operators. Zijn baas ontsloeg de vrouw, hij werd woedend op de baas, met als resultaat dat hij twee maanden de tijd kreeg om een nieuwe baan te zoeken.

Dat is hem mede met hulp van Gabi en mij gelukt (stom dat we hierin ook maar enige ondersteuning hebben gegeven). Nu blijkt dat bij het kopen van het huis er een additionele lening bij zijn werkgever was afgesloten die na tien jaar zou worden kwijtgescholden als hij hier was blijven werken. Maar vanwege zijn ontslag, moet deze voor 31 Maart worden terug betaald. Aangezien hij verder niet bulkt van het geld was dit zijn stimulans om het huis te gaan verkopen.

Waar hij zowiezo een handje aan heeft is om Gabi s'avonds op de dag dat ik van een lange reis terugkom te bellen en haar overstuur te maken, om zo onze eerste avond na lange tijd samen te verpesten, maar wat hij vorige week deed was echt ongelofelijk. Ik arriveerde op Maandag terug van Hong Kong, om op Dinsdag de begrafenis van haar vader bij te wonen (hierover in een latere post meer). Op maandag avond belde hij met de mededeling dat hij het huis had verkocht en dat hij de dag daarna (begrafenis !!) dit met Gabi wilde bespreken en afhandelen. Op deze dag zouden we toch de kinderen naar huis brengen. Het telefoongesprek eindigde in een hoop geschreeuw en de toch al niet zo relaxte avond met begrafins voorbereiding was gelardeerd met stress.

Dinsdag ochtend de kinderen opgehaald, deze zaten trouwens klaar in de pyama, met de mededeling, pap wist niet wat we aan moesten trekken dus we moesten op mams wachten. Dit was een lekker stress opwekkend moment weer. Na de begrafenis hadden we een relaxed diner met de hele familie en hier was Bela en zijn acties onderwerp van gesprek.

Na het diner, brachten we de kids terug en Bela wilde gelijk tot een overeenkomst komen. Hierop zeiden we, OK, laat de verkoop, koop en leencontracten maar eens zien, dan kunnen we thuis rustig uitrekenen wat een faire afhandeling is. Hierop werd hij kwaad en zei, nee ik heb een voorstel en ik verwacht van jou dat je hiermee accoord gaat. We gaven aan dat er niets ondertekend zou worden.

Hierop presenteerde hij het voorstel handgeschreven afgeronde nummers op een foddel papier. Er stonden wat vage posten op en hij kreeg het voor mekaar om zichzelf een miljoen meer toe te bedelen omdat hij destijds alles geregeld had. Ik maande Gabi tot kalmte en zei tegen Bela; OK we zullen het bekijken en komen snel terug met een reactie. Na lang dubben zei hij OK, maar het moet snel.

Op Woensdag hebben we het voorstel even doorgepluisd en het klopte van geen kant. Het was een duidelijke poging tot oplichting. Vanwege mijn gebrekkige kennis van het Hongaars en Gabi's gebrekkige kennis van alles wat met financien te maken had, besloten we dat ze de dag erna met haar broer, het huis zou laten taxeren en naar een advokaat zou gaan.

Hier kreeg ze te horen dat het oorspronkelijke bod van 5.5 miljoen van Bela absurd was en dat het ergens tussen de 6.5 en 7.5 zou uitkomen. Hiermee waren de kosten van de advokaat al terugverdiend. De advokaat zou verder alles regelen, alle documenten verzamelen en vervolgens een afspraak plannen om tot overeenkomst te komen. Wij mochten niet meer met hem over dit onderwerp praten.

Toen we vrijdag weer bij hem waren om de kids op te halen, was hij volledig over de rooie en we vertelden hem dat we ons niet in de hoek lieten zetten en met een fooitje zouden laten afschepen. Hierop dreigde hij met de kids en allerlei flauwe kinderlijke dreigementen.

Al met al is het een spannende strijd, waar wij op dit moment toch wel de boventoon voeren door zijn naïeve voorstellen linea recta naar het rijk des fabelen te verwijzen.

By the way, nu er een advokaat in het spel is, is zijn haast met rasse schreden afgenomen.

Later meer..

Xmas in 2007

Those who are regular readers of this blogger must be surprised now. Well, hi everybody, I`m Gabi. Perhaps in some years` time I`ll be able to write a similar article in Dutch :-)

We celebrated Xmas in a different way this year. First of all, we started to make some preparations well before Xmas --actually as early as November --, which was unusual for both of us. During our stay in the Netherlands we found some beautiful and quite unique Christmas decorations for both the tree and the house. In Hungary we didn`t see those things anywhere. We were buying and wrapping presents continuously with a smile on our face. It was a fantastic feeling... Iwas full of expectations while I felt curiosity and a slight anxiousness. It was my first Xmas not spent with my previous family, the first Xmas Eve without my sons. Despite I had a great time at the beginning of the winter holiday.

Maurice`s mother and his brother landed safe and sound in Budapest on 20th December. They were invited to spend the festivities with us. Bep had been so busy with shopping since August that it soon turned out she needed to post a parcel to us earlier to avoid having excess weight. It was sent to my address to get it for sure. My elder son was staying with us when we unpacked it; he got very excited by the nicely-wrapped small gifts. In my childhood my parents always had to hide everything which was intended to go underneath the Xmas tree, but most of the time me and my brother managed to find the presents. Now it was great to have them wrapped; we could resist temptation. Apparently Peter`s cute cat had fun while he was packing his suitcase just before the trip.

Maurice bought a beautiful pine tree which we decorated just before Bep`s and Peter`s arrival. It was the first time for me not putting up the Xmas tree on 24th.

Anyway, Maurice keeps on telling me: "My dear! This is the first time for everything!" :-) So when Bep was here we discussed the Xmas menu and made a long shopping list. Shopping just before Xmas was awful: hardly any parking places, crazy drivers, overcroweded hypermarkets, long queues... So Bep prepared some delicious dishes and me as well. I tried to include some typical Hungarian dishes such as fish soup and fried fish with French fries and tartar sauce on the 24th. I also made 3 lekkere cakes; my mum sent us walnut cake and we bought honey cakes. We Hungarians can`t miss these things at Xmas time.

We collected my sons on 25th; they had lunch with us in Dunaföldvár. Within a short period of time they noticed our brand new computer which was covered in the living room. From that point on they made friends with Peter; who had previously installed some exciting games on the computer. So sometimes Bep and me had four children around the house competing for having either the laptop or the computer and then playing against each other. However, as it was getting later on the 25th, Roland and Krisztian became more impatient. So at 6 pm we went to the guest house where everything had already been arranged for the celebration: nicely-laid table, a large heap of wrapped presents with names on them under the beautifully-decorated kerstboom, candles, drinks and the warmth-spreading fireplace. We sat around the table and agreed on the rules of the evening. My sons could hardly wait... First we started two rounds of presents; it was fantastic to look at their faces when walking to the Xmas tree, selecting a present, guessing its content then giving it to the person whose name stood on the wrapping paper--sometimes it was a challange to find it--and waiting for effect of unwrapping the present.

Each round brought some new, nice surprises. Meanwhile, we did some home-cooking (gourmet). It was completely unknown for them. To be honest, they didn`t understand what it was when I had made some hints about it previously. "Oh, you will see, we`re going to cook for ourselves." "But mummy, it`s Xmas Eve! You haven`t cooked anything! How do you imagine us to prepare our own food?"--I can still hear their reproach. Anyway, they had great fun seasoning, selecting and making their own dinner.

I enjoyed it, too. So this part of the day followed the Dutch traditions. Isn`t it great: a Hungarian-Dutch Xmas?! After several rounds of eating and giving presents it was time for the "piece de resistance" which was the racing track from Bep. My sons were so happy to get it! (Now it`s in their room in Székesfehérvár and they often compete with each other.) Thanks Beppie again! :-) Peter helped them to construct it upstairs and we all played with it. We stayed up quite late.
It was a fantastic evening with love in the air... Maurice, me, my sons, Bep, Peter... That Xmas Eve I`ll never forget!

Oudjaar in Hongarije

Op oudjaarsdag hadden we het rustig aan, vanwege de onzekerheid met de kids, konden we pas op het laatste moment besluiten waar we naar toe zouden gaan. Het resultaat was dat we in Dunafoldvar bleven. Gedurende de ochtend maakten we een wandeling terwijl de sneeuw met prachtige vlokken naar beneden viel.

Na deze wandeling gingen we het dorp in om te kijken of er nog een feest was waar we konden meedoen. We gingen bij de DVD verhuur shop langs, waar onze favoriete winkelmedewerkster ons meldde dat alle feesten waren uitverkocht, maar dat er om middernacht iets op het centrale plein te doen was, een toespraak van de burgemeester.

Om de tijd te doden ging Gabi allerlei typische Hongaarse oudjaar gerechten bakken. Deze verordberden we thuis onder het genot van Champagne. Met deze heerlijkheden wisten we ons de gehele avond te vermaken. We dronken en aten en de klok tikte rustig maar gestaag vooruit. De bedoeling was om net voor middernacht op het stadhuisplein te verschijnen en ons dan in het feestgedruis te mengen.

Om half twaalf besloten we ons weer warm te gaan kleden aangezien het een behoorlijk aantal graden onder nul was. De dikke jas en de sjaal werd aangetrokken en we gingen al glijdend en glibberend, met een licht rozig gevoel in ons hoofd naar het stadsplein. Daar zagen we een heleboel mensen zich in dezelfde richting begeven. Om middernacht werd het Hongaarse volkslied gespeeld en even daarna kwamen een heleboel mensen langs om gluwein uit delen terwijl het vuurwerk overal om ons heen uit elkaar spatte.



Terwijl van al dit spektakel stonden te genieten kwam er een vrouw op ons af die in het Frans duidelijk maakte dat ze ons een leuk koppel vond. Toen ik in mijn boerkolen frans terugsprak was ze helemaal verrukt. Wat bleek ze was door een of andere stedenvriendschap bevriend geraakt met een echtpaar uit Hongarije en was hier met haar man op bezoek. Na een uurtje babbelen waren onze voeten bijna aan de grond vastgevroren en gingen we terug naar huis.

He he

Na vele commentaren vanuit verschillende hoeken, ben ik weer op gang. De blog komt weer tot leven en jullie zullen weer regelmatig ge-update worden met mijn blogs.

Stomme excuses als druk en vele reizen ga ik hier niet verkondigen. Ik heb vele avonturen en ervaringen te delen en de eerste die er nu aan komt is Kerst in Hongarije