Bezorgdheid

Even een flashback naar de ziekenhuistijd van Gabi.

Ik was op bezoek tijdens een van de doordeweekse avonden en de lucht werd donker. In de haar ziekenhuiskamer, bevonden zich op dat moment vier hoogbejaarde vrouwen, met wie ze al een goede band had opgebouwd. Ondanks de taalbarriere had ik deze dames ook al op mijn hand, door iedere keer als ik binnenkwam ze vrolijk en vriendelijk te begroeten en door mijn rol als Cliniclown. Toen de lucht donkerder werd besloot ik dat het tijd werd om naar huis te gaan.

De lucht in Dunaújváros was al zwart, maar in de richting van Dfvár was de lucht nog blauw. Tijdens het rijden gaf dit een aparte ervaring. Opgejaagd door de zwarte lucht racend om in de blauwe zone te blijven. Toen ik eenmaal thuis arriveerde zag ik dat ik enkele seconden voorsprong had en nadat de auto stilstond sprinte ik naar binnen om net voor de eerste druppels binnen te zijn.

Ik heb de natuur uitgedaagd en gewonnen. Binnen no-time kwam de hemel naar beneden en was mijn straat omgetoverd in een snelstromende rivier. Toen kwam er een telefoontje en het was mijn lief, die door haar roommates werd gedwongen om me op te bellen om te checken of ik veilig was thuisgekomen

Singapore

Afgelopen dagen ben ik even naar Singapore afgereisd voor een technische bespreking van een aantal uren. Het hield in dat ik op Zondag morgen mijn lief moest wegleiden uit het pittoreske Dunaföldvár naar het evenees aantrekkelijke Székesfehérvár. Ik moest namelijk s'avonds de vlucht naar Parijs nemen, alwaar rond middernacht de vlucht naar Singapore zou vertrekken.

De vlucht was jammergenoeg overvol en zoals altijd bestaat er dan de hoop dat er een aantrekkelijke jongedame naast me gaat zitten, maar in dit geval was het een kale Franse homo met een clownesk uiterlijk en wiens vriend het waarschijnlijk had uitgemaakt, want hij was sjagrijnig als hel. Ik besloot deze vlucht te gebruiken om wat briefjes naar mijn lief te schrijven die ze tijdens haar vakantie kon lezen om de herinnering aan mij warm te houden (ja ik kan een echte romantiekus zijn). Tijdens het schrijven zat deze slakkenvreter continu over mijn schouder heen te lezen en dit was behoorlijk irritant. Om hem een beetje te shockeren werd mijn taal gebruik steeds extremer.

Na een lange vlucht landde ik in Singapore op maandag avond. Hier had ik een bezoekje aan de kapper ( dat is makkelijker hier, omdat ik hier in ieder geval geheel duidelijk kan maken wat ik wil). Daarna bij de "Black Angus" nog even een medium rare prime rib naar binnen gewerkt, terwijl ik hem lekker liet rondzwemmen in enkele tijgertjes. Daarna nog even afgetankt in de Irish pub om voldoende slaap te creëeren.

S'ochtends had ik vrij en deed ik wat fitness, had een massage en kocht een klein cadeau om het effect van mijn afwezigheid te verzachten. Voor lunch nam ik een heerlijk Japans menu in een van de vele etablissementen. Daarna tot in de avond een technische discussie, waarna ik me door een praatgrage taxichauffeur die daadwerkelijk een paar woorden Hongaars sprak me weer naar het vliegveld liet brengen. Hier nog wat lekkernijen naar binnen gewerkt en weer terug via Parijs naar Budapest.

Het eindresultaat in 62 uur, op en neer naar Singapore, waarvan 36 uur daadwerkelijk reizen was. Niet echt de meest efficiente tijdsbesteding. Dit doen we dan ook nooit meer!

Klini clown

Na vanochtend was het dan eindelijk zover na een onwelvoeglijk verblijf van een week, mocht mijn hercegnö eindelijk het ziekenhuis verlaten. Vanwege het feit dat ik bij mijn dagelijkse bezoeken voor een overmaat aan glimlachen kon zorgen heb ik inmiddels de bijnaam "de healing clown" mogen ontvangen.

Vanochtend stond ik naast het bed van het hospitaal toen rond 8 uur zoals iedere dag het doktorsbezoek plaatsvond met het verlossende oordeel. Dit houdt in dat er een groep van zes doktoren en vier verpleegsters elke kamer afgaat om per bed te beoordelen wat de situatie is. Bij het bed van Gabi meldden ze dat ze na de verbandwissel het hospitaal mocht verlaten.
Maar eerst moest er betaald worden. Dus gingen we met haar armbandje en haar vrijlaatpapieren naar de kassa vier verdiepingen lager. Hier moesten we het duizelingwekkende bedrag van 2100 huf (€ 8,40) betalen voor een verblijf van een week in dit prachtige resort.

Met het betalingsbewijs moesten we vervolgens weer terug naar de dokter, die vervolgens dit aftekende, zodat we twee verdiepingen hoger het vrijlatingsbewijs konden halen.

Ziekenhuis update

We proberen de tijd zo optimaal mogelijk door te komen. Iedere ochtend ga ik langs met een lekker ontbijt en iedere avond kom ik langs voor een nachtzoen.

De genezing is bijna geheel voltooid, maar omdat in het Hongaarse systeem het ziekenhuis wordt betaald per bed, zie ik zelfs mensen met een fikse jaap in hun duim gedwongen worden langer te verblijven. Nu moet ze vandaag nog de gehele dag daarblijven omdat morgen haar verband moet worden verschoond.

We hebben al charme offensief en omkoping geprobeerd, maar niets werkt. De nooduitgang zit permanent op slot dus privacy is ook al ver te zoeken. Ook de douche en de WC kunnen niet op slot.

En als we ons dan in de anonieme hal terugtrekken is er altijd de zygy vrouw, die om sigaretten komt vragen, of de lift lady, die de gehele dag doorbrengt in de lift en enkel en alleen op de knopjes dient te drukken.

Morgen mag ze eindelijk naar huis

Ziekenhuis

Op vrijdag haalde ik Gabi op van haar huis voor een romantisch weekend Dunaföldvár. Ze liep een beetje moeilijk vanwege een opgezwollen enkel, maar dat zou wel overgaan. Na een nachtje slapen, stond ik op en zij kon bijna niet meer bewegen. Na wat rondbellen in mijn Hongaarse kennissenkring, vond ik eindelijk de eerste hulp in Dfv om te checken wat er aan de hand was. Het doel was even wat medicijnen op te halen en vervolgens weer terug te keren naar mijn casa.

De realiteit was anders, we werden doorverwezen naar het ziekenhuis in Dunaújváros, alwaar we op de emergency op onze beurt moesten wachten, tussen mensen wiens ledematen nog maar half aan hun lichaam hingen. Eenmaal bij de dokter, die eruit zag alsof hij de dag ervoor flink had doorgezakt, kregen we te horen dat ze diezelfde dag geopereerd diende te worden. Balend installeerden we haar in de kamer met drie vrouwen die elk ouder waren dan Gabi en ik tezamen. We probeerden wat lol te hebben en toch nog iets van het weekend te maken.
Na drie uurtjes ging ik naar huis om wat spullen voor haar te halen. Dit hield ook in serviesgoed en bestek, want dit werd door het ziekenhuis niet verstrekt. Ook het eten was heel karig, dus sindsdien heb ik iedere dag een geweldige maaltijd voor haar gekookt.

Inmiddels ligt ze nog steeds in het ziekenhuis zich dood te vervelen. Haar voet is bijna beter, en ondanks mijn pogingen om de zusters om te kopen mag ze nog niet naar huis. Door de aanwezigheid van de oudere en zeer nieuwsgierige mensen in de kamer hebben we ook niet echt de privacy om de dingen te doen die verliefde mensen horen te doen.

Gelukkig heb ik inmiddels wel de sleutel van de nooduitgang bemachtigd, alwaar we ons sporadisch stiekem kunnen terug trekken

Kindernamen

Ik heb net een presentatie gehad van het systeem van kindernamen in Hongarije, door mijn collega, wiens vrouw zwanger is. En ik ben een beetje gebrouilleerd! Ga nu niet denken dat er al kids in de pijplijn zitten, nee!

Het systeem in Hongarije is gekoppeld aan het systeem van de naamdagen. Iedere naam die hier gebruikt wordt heeft een naamdag. En deze naamdag wordt gevierd als een verjaardag bij ons. En het is verboden om een naam te gebruiken die niet geregistreerd staat als een naamdag naam. Dit betekent dat er een lijst van namen is waaruit de ouders kunnen kiezen. Nu is het wel zo dat deze lijst regelmatig uitgebreid wordt met namen die populair zouden kunnen worden. Ze werd vlak na de bevrijding de roep voor de naam Jennifer groter, vanwege de Amerikaanse TV-series. Echter deze wordt hier wel volgens hongaarse (is fonetische) spelling geschreven; Dzsenifer.

In deze lijst komt mijn naam echter niet voor. Dit betekent dat er geen enkel kind in Hongarije wordt geboren met de naam Maurice. En dit is toch wel jammer voor dit land

Bezorgdheid

Gisterenavond terwijl ik bij mijn lief thuis stond te wachten totdat ze haar schoonheidsvergrotende werkzaamheden had afgerond ging mijn telefoon. Het was een van mijn rondreizende vrienden, lid van het voormalige Feif.

Er was bezorgdheid in zijn stem te horen. Hij had al de conclusie getrokken dat de laatste letter van het theorema inmiddels was bereikt. De laatste der Mohikanen, de laatste vrijgezel in de club van vrienden dreigt zijn status te verliezen.

Wat gaat er nu worden van al die vrijgezel gerelateerde avonturen, waarover met andere vrienden geroddeld kan worden. Staat deze blog straks vol van verhalen over romantische wandelingen langs een meer, of over de wandeling achter de kinderwagen door het centrum van een stad op zoek naar babyspulletjes? Dat is voor jullie een vraag en voor mij ook.

In ieder geval is de eerste vakantie een feit en deze zal in Nederland plaatsvinden. Hierover volgen nog meer details, zodat we elkaar in ieder geval weer eens een keer kunnen treffen

E-bidding

Gisteren was ik voor een kort bezoek aan mijn vrienden van de lampenfabriek in Brugge. Ik moest een handtekening scoren en dat was het hoofddoel van mijn bezoek. Om vier uur had ik een e-bidding voor een productenpakket ter waarde van enkele miljoenen. Maar hiervoor moest ik een aan internet aangesloten PC hebben. Dus toen ik om half twee uit Brugge vertrok moest ik op zoek naar een internet cafe. Ik racete naar Brussel omdat ik verwachte dat de kans daar het grootst was.

Op mijn intuitie en de fantastische bewegwijzering in Brussel wist ik in no time het centrum te bereiken. Daar begon de speurtocht naar het internetcafe. Om half vier had ik er een gevonden en wist ik voor de fooi van € 1,50 per uur een computer in te nemen. De redelijk grote ruimte met 16 computers was gevuld met Nerds en Studenten die allemaal dood en verderf spelletjes zaten te spelen.

Toen ik probeerde de internet bid site te bereiken merkte ik dat niet de letters die ik intoetste op het beeld verschenen, maar volledig andere. Het was een Frans toetsenbord. Dat met die letters, daar kon ik me nog enigszins snel overheen zetten, echter alle leestekens waren ook verstopt. Het was een vet probleem om de internet site die vol stond met _, @, = en andere tekens, in te typen. Toen dit eindelijk gelukt was, had ik verbinding. Via de telefoon met Tibor besprak ik de details en terwijl wij over gigantische bedragen aan het praten waren, waren op de achtergrond juichende, grommende en andere verbale uitingen van gamers te horen. Ik kreeg dan ook de vraag in welk Soddom en Gomora ik mijn tentje had opgeslagen.

Weekend met mams

Vrijdagavond was het zover, Gabi zou mams ontmoeten. Toen ik haar in Székesfehérvár ophaalde na mijn werk, gierden de zenuwen uit haar lijf. Met allerlei vertragingstaktieken probeerde ze het moment van de ontmoeting uit te stellen. Op het laatste moment kocht ze in Dunaföldvár nog een boeketje bloemen voor mams om een goede indruk te maken en toen was het zover. Na enige verwarring over het aantal zoenen was de eerste ontmoeting daar. Uit eten in Dfldvár en daarna naar bedje toe. Het bed van mams was voor de gelegenheid naar de woonkamer verplaatst.

De volgende ochtend op naar Budapest met zijn vijfen en daar hebben we een relaxte tijd doorgebracht. Bij het nationaal theater nog even een kleine fotosessie gemaakt (Miranda je vraag wordt beantwoord) en vervolgens een afsluitend diner in Székesfehérvár genuttigd alvorens mijn liefje weer thuis af te zetten.

Al met al een geslaagd weekend

Inspiratieloos

Het gaat even niet zo goed met de inspiratie om deze blog met interessante verhalen te vullen.

Nou kan ik misschien vertellen over de aankomst van mijn gasten gisteren en wat ze van de vorderingen van het huisje vonden. Dat het mijn moeder opviel dat er een vrouwenhand in het huis haar sporen had achtergelaten.

Misschien kan ik vertellen over de nachtelijke shoppartij op Woensdag die ik deed nadat ik Gabi thuis had gebracht om er op de valreep voor te zorgen dat er voldoende kwaliteitswijn, een radio en wat meubilair in het gasthuis voorhanden was.

Maar ik kan hier op dit moment geen interessant verhaal van in mekaar zetten. Misschien volgende week beter, als ik weer een reisje naar Brugge achter de rug heb, middels een vlucht op het middeleeuwse Charleroi

Ziekenhuis

Na een gezellig weekend waarin gewerkt werd om het huis op orde maken zijn er slachtoffers gevallen. Gabriella had op maandag een vrije dag, omdat de klassen met examenkandidaten geen lessen meer behoeven. Vanwege de gezelligheid besloten we dat ze nog een dagje extra bij mij thuis zou vertoeven.

Dus op maandag ochtend op naar het werk, haar in mijn casa achterlatend. Na een dagje werken op naar huis om te kijken of het huis niet was leeggeroofd. In tegendeel. In plaats van een leeg huis stond het eten op het vuur toen ik thuiskwam en werd ik hartstochtelijk verwelkomd bij thuiskomst. Ik moet heel lang in mijn geheugen graven om dit soort thuiskomsten te herinneren. Echter na het eten voelde ze zich een beetje ziek, zwak en misselijk afgemaakt met een toefje koorts, wat voldoende reden was om zich ziek te melden voor de volgende schooldag.

Gisteren bij thuiskomst dus voor verpleger gespeeld. Tijdens haar dagprogramma had ze al vergeefs al mijn 1200 satelietzenders afgescand op zoek naar een Hongaarse zender, maar helaas pindakaas. Dus toen ik thuis kwam, stond een eighties muziekzender op, waar op dat moment een clip van modern talking werd getoond. Ik kreeg plaatsvervangende schaamte toen ik de outift van deze mensen zag, gecombineerd met hun heel slecht playbacken gaf het een soort cultgevoel. Ik denk dat de leden van Modern Talking zelfmoord plegen na het wederzien van deze beschamende vertoning. De aversie van hun jeugdig enthousiasme zal groot zijn.

Na het preparen van een gezondheidsdiner, werd de deken naar de woonkamer gehaald en heb ik mijn hongaarse kennis nog vergroot door een DVD in het hongaars met engelse ondertiteling op te zetten. Daarna heb ik gedurende de gehele warme zomernacht een kacheltje naast me in bed gehad.

Mama bezoek voorbereidingen

Komede donderdag komt moeders weer op bezoek en door de vele reizen de laatste tijd, de regenstormen en de overvloed aan zonneschijn. Was mijn tuin een groot oerwoud geworden.

Ook het huis kon wel een stofbeurt gebruiken. Het resultaat hiervan was dat het gehele weekend in het teken stond van poetsen, schoonmaken en tuinieren.

Het begon met het moment dat we op vrijdagnacht ons naar bed wilden begeven. We hoorden een hele hoop subtiele tikjes uit de buurt van de slaapkamerlamp komen. Toen we het bed bekeken dat hieronder stond, zagen we enkele insecten, vliegende mieren rondkruipen. Deze kwamen op de lamp af en door de warmte vielen ze naar beneden, waar ze een beetje verdoofd rondkropen. Nadat we dit ontdekten, ging ik op zoek naar de bron van dit kwaad en ik zag vlak bij de muur dat een aantal mieren zich door de vloer heen hadden gevreten en dat het een krioelende kakafonie van kleine insecten was. Gabi was niet erg gelukkig met deze beestenboel in de slaapkamer en dreigde in het gastenverblijf te gaan slapen als de situatie niet werd opgelost. Na een massamoord gepleegd te hebben, stond ik dus om drie uur s'nachts het woonverblijf van een insectenkolonie dicht te kitten. Om bezig te blijven was zij de slaapkamer aan het stoffen en vegen. Daarmee was een kwart van het huis al in orde.

Door de regen hebben we de zaterdag hoofdzakelijk binnen doorgebracht, waar nu alles glimt en schijnt en de zondag werd gebruikt om ons in de tuin te amuseren.

Mams zal trots zijn.