Huwelijk

Op vrijdag na het werk, haalde ik mijn liefje van thuis op om de vrijdagavond samen door te brengen door eerst in het beroemde Halászcsarda van Dunaföldvár te eten om ons daarna nog een beetje thuis te amuseren.

Door de kakafonie van enerverende en entertainende verhalen die we elkaar te vertellen hadden en door de taallessen die we elkaar gaven werd het al licht toen we op het idee kwamen dat we misschien toch eens keer moesten gaan slapen. Drie uur later liep de wekker af, omdat ik me op tijd op de bruiloft moest melden. Gabi had de avond van te voren mijn kleren uitgezocht en terwijl ik het ontbijt zat voor te bereiden, deed zij mijn kleren strijken. Met wallen onder mijn ogen die groter waren dan gepland, dropte ik haar wederom thuis af, terwijl ik me naar de bruiloft begaf.

Tijdens de kerkdienst, kon ik nagenoeg niets van de speech van de pastoor volgen. Na de dienst, kreeg ik van de ceremoniemeesteres een routebeschrijving naar de feestlokatie in mijn handen gedrukt. Ik besloot gewoon de auto van de ouders van de bruidegom te volgen en we kwamen op een prachtige lokatie aan. Hier kreeg ik te horen dat er een kamer voor me was gereserveerd en dat ik plaats zou nemen aan de Duits sprekende tafel. Mijn tafeldame, was de ceremoniemeesteres alias de zus van Miklos. Gedurende het diner dat rijkelijk was voorzien van wijn en palinka, kreeg ik te horen dat het een gewoonte was dat de baas van de bruidegom een speech zou houden. Ik had dan ook drie minuten om me voor te bereiden.

Na het diner, rijkelijk gedanst met de ceremoniemeesters, die zeer complimenteus naar mijn danstalent was. De vader van Miklos was een liefhebber van Transylvanische palinka, die we samen in grote hoeveelheden hebben genuttigd. Op zondag ochtend rond een uur of elf werd ik wakker in mijn hotelkamer, met kleine gaten in mijn geheugen, vanwege de menagerie van alcoholgebruik, maar ik herinnerde me voldoende om te weten dat het een gezellig feest was geweest.

Pünkösd

Eindelijk weer eens een lang weekend! Jammer genoeg worden we in Hongarije ietwat minder verwend dan in Nederland met betrekking tot lange weekenden, maar dit is er zowaar een.

Nog een uurtje of wat werken en dan met de kocsi op weg naar mijn baratnö om dan samen te füszni. Om daarna te alodni. Dan s'ochtends nog een nagy puszi om vervolgens naar de bruiloft van een van mijn medewerkers te gaan. Hij heeft al een hotelkamer voor me gereserveerd. En aangezien hij bij de organisatie van de bruiloft er nog vanuit ging dat ik vrijgezel zou zijn, heeft zijn toekomstige vrouw een tafelsetting geregeld die een hoop potentie zou moeten bieden. Ik ben benieuwd wat ze voor mij in gedachten hadden. Ik zal me pontificaal in het feestgedruis storten aldaar.

Dan op zondagochtend waarschijnlijk met een lichte kater weer in de kocsi om de baratnö weer op te halen en een beetje in de kert te dolgozunken.

Jó hétvéget!

Auto's

Je hebt het bij honden dat als je het baasje ziet, dat je de hond er dan in herkent. In het merendeel van de gevallen is het een perfecte match tussen het baasje en de hond. Als je dan eens een keer een omatje met een pitbull terrier ziet rondlopen, dan kijk je geschokt en weet je onmiddelijk dat er iets niet klopt.

Hetzelfde is het geval met auto's. De oudere lada's zijn over het algemeen gevuld met complete zigeunerfamilie's. In de trabi's rijden of de arme oudjes, of de jeugd die geen geld heeft voor een echte auto. In de warzburgs rijden de mensen die in het communistisch verleden bij de welgestelden behoorden en in het verleden leven. De golfjes zijn gevuld met dezelfde types als bij ons. In de suzuki swifts en de opel corsa's rijden de jeugdige vrouwen.

Als je dan bij een kruising staat, waar je een voorrangsweg op moet rijden en er rijdt een nieuwe honda civic voor je, dan denk je dat er een sportief persoon in zal rijden en normaliter kan je dan mee anticiperen wanneer je de weg op kan rijden. Echter toen ik het gas al indrukte moest in pontificaal op de rem gaan staan aangezien er een oude man met een petje achter het stuur zat, die geen idee had van het acceleratievermogen van de civic en die geen enkel inschattingsvermogen van het andere verkeer had.

Nadat mijn ongeduld een hoogtepunt had bereikt heb ik hem maar ingehaald en op de kruising achtergelaten. Ik denk dat hij er nog steeds staat.

Ik vind dat autoverkopers ook nee mogen zeggen tegen een potentiele klant. Nee, meneer U past niet bij deze auto. Sorry maar ga het eens bij de Warzburg garage proberen!

Paaltje

Gisteren na het werk op naar Székesfehérvár om samen Gabi een hapje te gaan eten. Na een gezellig diner bij een Chinees restaurant (het was overigens mijn eerste Chinese restaurant ervaring in Hongarije en ik moet zeggen het wijkt behoorlijk af van de Nederlands Chinees. Geen Babi Pangang of Nasi Goreng, maar gerechten die toch iets dichter in de buurt liggen bij de echte Chinese gerechten) werd ik wederom naar een van de romantischere plekken van Székes geleidt. Toen we met de auto bij het meer waren aangekomen, maakten we wandeling langs het meer, totdat we de donkere wolken op zagen komen. Het had al behoorlijk geregend die avond en dit zat er opnieuw aan te komen. We besloten ons in de auto terug te trekken.

Eenmaal in de auto aangekomen werden er een aantal zoentjes uitgewisseld en ontdekte ik een nieuwe goede feature van mijn Suzuki. Toen we eenmaal zo ver waren om naar huis te gaan, hadden de ramen van de auto een behoorlijke gelijkenis met de ramen van de auto in de film Titanic. Het resultaat hiervan was dat de wasem vol op open moest om weer enigszins zicht te krijgen in mijn kocsi. Echter het achterraam was wat moeilijker te ontwasemen, met als gevolg dat ik op de spiegels achteruit van de parkeerplaats af reed.

Door de hoogteinstelling van de spiegels, was het echter onmogelijk om de paaltjes te zien die de oprijlaan van de parkeerplaats markeerden. Met als gevolg dat ik op een gegeven moment toen ik rustig van de oprijlaan afreed enige weerstand voelde aan de linkerkant van mijn auto. Toen ik het raampje omlaag draaide om te zien wat er aan de hand was, zag ik dat er een paaltje pontificaal plat op de grond lag.

Bij nadere inspectie aan de auto, bleek hier gelukkig geen schade te zijn opgelopen. De metalen duwbar die in de bumper is geintegreerd heeft duidelijk zijn nut bewezen

Vuilnis

Zoals als gewoonlijk wordt de vuilnis op dinsdag huis aan huis opgehaald in Dunaföldvár. Normaliter zet ik de vuilnis buiten zo vlak voordat ik naar mijn werk vertrek, wat normaliter rond een uur of half acht is.
Gisteren had ik de wekker al een keertje of drie gesnoozed, toen ik het onmiskenbare geluid van een vuilnistruck buiten op straat hoorde. Het was nog geen zeven uur s'ochtends. Ik besloot in mijn boxershort naar buiten te springen om mijn vuilcontainer aan te bieden aangezien het geen prettige luchtjes zou veroorzaken om dit gedeeltelijk organisch afval nog langer in de open zon te laten staan.
Toen ik in mijn deep sleep verschijning buiten het huis stapte, stond de vuilniswagen pontificaal voor mijn deur en wist ik een behoorlijke glimlach op het gezicht van de vuilnismannen te toveren. Met plezier namen ze mijn container aan en werd deze geleegd

Tuinmodificaties

Vanwege het feit dat het zonnetje hier al weken aan een stuk schijnt, met af en toe een nachtelijk regenbuitje er tussendoor, is het prachtig weer voor de tuin. De afgelopen twee weekenden heb ik dan ook hard gewerkt en het resultaat is een kruidentuintje en een terras.

Dit weekend heb ik voor het eerst op traditioneel Hongaarse wijze pörkölt bereid, in een ketel boven een open vuur. Het koste wat moeite om de hitte van het haardvuur in the schatten en binnen een minuut had ik dan ook een spetterfestijn van olie, niet te zuinig, omdat er nog wat water in de ketel zat van het schoonmaken. En water en olie gaan niet zo goed samen.

Toen we eenmaal het vlees erin gedaan hadden, werd het een gezellig festijn. Terwijl de ketel boven het vuur stond te koken, waren we in het stralende zonnetje bezig met de groenten te snijden. Na een uurtje of twee, was het prachtgerecht klaar en hebben we vergezeld met een lekkere rose een heerlijke pörkölt naar binnen kunnen werken.

Taalarmoede

Nou had ik ooit al eens ergens gelezen dat Engels een van de armere talen in de wereld is, tenminste als je het aantal woorden in hun vocabulair telt. Ik begin dit nu ook aan den lijve te ondervinden.

Nederlands is qua woordenschat een redelijk rijke taal en Hongaars ligt wat dat betreft een stukje hoger. Het scheldwoorden vocabulair is hiervan ook al een leuke indicatie. Waar de engelsen niet verder komen dan fuck ,shit en motherfucker, hebben we in Nederland de mogelijkheid om elk geslachtsdeel of elke ziekte of watever samentrekkingen we kunnen verzinnen als scheldwoord te gebruiken. In het Hongaars zijn ze hierin echter kampioenen.

Als je dan net een vriendin hebt, waarmee je in het engels moet communiceren, dan merk je hier in de alledaagse gesprekken niet al te veel van. De engelse taal is voldoende uitgerust om boeiende alledaagse gesprekken te voeren. Echter als je een bepaald onderwerp een beetje verder wil uitdiepen, dan kom je toch een beetje in een visuele cirkel van woorden terecht. Waarmee je al snel in herhaling valt.

Dit is met name het geval als je je wederzijdse gevoelens met elkaar bespreekt of gedurende de nachtelijke communicatie, alhoewel lichaamstaal hier een behoorlijke vervanger kan zijn.

Het wordt tijd dat Gabriela eens Nederlands gaat leren.

Stroomstoring

Ondanks het feit dat het de afgelopen weken hier al het prachtigste weer is, was er op dinsdag een uitzonderlijk hevige onweersbui in de namiddag. Het voorportaal van de fabriek stond blank omdat we te laat waren met het sluiten van de deuren.

Op dat moment hadden we een aantal slakkenvreters op bezoek en hierdoor kon ik pas rond een uur of zeven naar huis wederkeren. Op de weg naar Dunaföldvár lagen er verschillende woudreuzen omgewaaid over de weg. Maar door mijn nieuwe 4wd kon ik deze met gemak passeren en omzeilen.

Toen ik mijn hometown in reed viel het me op dat de stoplichten niet functioneerden, wat ik een positieve ontwikkeling vond. Even later arriveerde ik thuis. Toen ik de deur open deed en het lichtknopje beroerde, merkte ik dat dit niet in het gewenste effect resulteerde. Ik keek naar de meterkast, maar alles was in orde en ik begon onzeker te worden. Misschien had ik de rekening wel niet betaald en was ik afgesloten. Ik besloot maar even verder af te wachten en een hapje te gaan eten in restaurant central. Dit was gesloten vanwege gebrek aan electriciteit. We hadden dus een black out. Omdat het nog licht was, besloot ik met een borreltje en een boek in de tuin te gaan lezen. En ik merkte dat er een onevenredig groot aantal mensen op de been was.

De black out bracht het sociale leven echt op gang. Toen het begon te schemeren was er nog niets hersteld en ik ging naar binnen om in kaarslicht verder te gaan lezen. Hier kreeg ik ook mijn liefje aan de lijn die het op dat moment jammer vond dat ze geen auto had om me bij te staan in het overwinnen van de duisternis middels kaarslicht omdat algemeen bekend was dat vele mensen bij gebrek aan licht andere plezierige activiteiten ontplooien dan naar de Tv te kijken. Helaas pindakaas.

Ik ging op tijd naar bed omdat de volgende dag de wekker om 4 uur s'ochtends stond afgesteld. Echter om 2 uur werd ik wakker van een geweldige lichtexplosie. Ik had de knopjes op aan laten staan en het netwerk was hersteld.

Charleroi

Gisteren moesten we op bezoek bij onze klant in Brugge en ik had onze GM gevraagd dit te regelen aangezien ik nog in China zat toen bekend werd dat we dit bezoek moesten plegen.
Toen ik op dinsdag Tibor zag, zei hij dat de reis heen zou gaan via Airport Brussel Zaventem en terug via Airport Brussel Charleroi. Gezien mijn traumatische ervaringen in het recente verleden met vliegen op en van Charleroi, resulterend in extreme taxi kosten droop de teleurstelling van mijn gezicht toen Tiboer me dit mededeelde.

Hij merkte dit op en vroeg wat er aan de hand was, ik vertelde hem dat hij er zich op voor moest bereiden dat we vanuit een derde wereld gebied moesten terugvliegen en dat ondanks dat het vliegveld Brussel heet, het rond de spits toch anderhalf uur van Zaventem af ligt.

Ik stelde dan ook voor om een auto te huren. Dit nam hij aan.

Om vier uur ging de wekker en om half zeven zaten we in de lucht, na een lekker ontbijt een hazeslaapje en we landden op Zaventem. Daar in de rij met mensen die een huurauto wensten en die totaal onvoorbereid waren en dus onze kostbare tijd aan het verspillen waren. Daarna op weg naar Brugge, waar we een lange vergadering hadden. Op de weg terug meldde ik aan Tibor dat we een restaurantje onderweg moesten nemen omdat het buffet op Charleroi niet al te indrukwekkend is. Hij geloofde dit niet en zei dat ik me niet moest aan moest stellen.

Echter toen we Charleroi naderden werd het wegdek slechter en slechter en begon Tibor het vertrouwen in een luxe restaurant op het vliegveld te verliezen. Toen we in de kuilen en plassen parkeerplaats van de Hertz onze auto achterlieten vroeg hij me in welk derde wereld land we waren aangeland. Waarop ik antwoordde dit is nu Wallonië. Te voet op weg naar het vliegveld waar we wederom verraderlijke plassen moesten ontwijken.

Toen hij het vliegveld zag was hij oprecht geschokt en toen we in de massa keet, ons voedsel op ons bord geworpen kregen kwam hij niet meer bij. Aangezien we een beetje te vroeg waren moesten we hier heel veel tijd doorbrengen en besloten we ons maar bezig te houden met het nuttigen van het enige lekkere digestief, de Belgische bieren. Nadat we door het lawaai toch echt uit deze baggertent werden weggejaagd besloten we de terminals te bezoeken waar het ook armoe troef was. Om de tijd te doden besloten we het thuisfront te bellen.

Eenmaal in de vertrekhal zaten we op ijzeren rasterstoeltjes met een blikje Jupiler in onze hand en Tibor kondigde aan dat we dus nooit meer via Charleroi zouden reizen

Tank inhoud

Toen ik twee weken geleden op weg was naar het vliegveld, voor mijn trip naar China, reed ik zoals gewoonlijk met een behoorlijke snelheid over de M6. Toen ik vertrok, had ik de indruk dat ik voldoende benzine in mijn tank zou hebben. Maar gedurende de 110 km lange autorit, zag ik de wijzer van de benzine tank in rap tempo van plaats veranderen in de verkeerde richting.
Toen ik de ring van Budapest bereikte had zich al een geel benzinetankje een plek op mijn dashboard veroverd. Maar uit de ervaring met de Fabia, wist ik dat ik hiermee nog wel een kilometer of zestig mee kon rijden en de resterende afstand tot het vliegveld was slechts dertig kilometer.

Dus ik bleef lekker doorgassen, maar al snel klom het wijzertje onder het laatste streepje en enige angst begon me meester te worden. Ook wist ik dat er geen enkel benzinestation meer op de route zou liggen en ik besloot mijn snelheid aan te passen naar tachtig en me achter een vrachtwagen te verstoppen. Dit had een hele positieve invloed op mijn verbruik. Toen ik op een kilometer van het vliegveld kwam, had ik twee keuzes. Naar rechts het vliegveld, met het risico dat ik twee weken later niet meer terug zou kunnen, of naar links naar de benzinepomp die drie kilometer verderop lag, met het risico dat ik dit niet zou halen en de vlucht zou missen.

Ik besloot de zorgen twee weken te verschuiven en rechtstreeks naar het vliegveld te rijden. Deze situatie was verder uit mijn gedachten totdat ik vrijdag in Budapest landde en ik plots zenuwachtig werd of ik het benzinestation wel zou halen en wat te doen als ik stil kwam te staan. Omdat ik me ook enorm op het wederzien met Gabi verheugde wilde ik geen enkele vertraging hebben in het wederzien. Toen ik de auto startte, lukte dit nog, so far so good, maar om de parkeerplaats te verlaten, moest ik nog langs het betaalhokje. Wachtend in de kleine file, voelde ik de motor al af en toe een beetje haperen en de zenuwen stegen behoorlijk. Uiteindelijk kwam ik weg en ging ik op weg naar het benzinestation. Bij het een na laatste stoplicht stond er een enorme slak voor me en doordat hij niet wist wat doorrijden was, moesten we ook weer voor het laatste stoplicht stoppen.

Ik voelde de laatste druppels benzine naar de motor geperst worden en hij sloeg ook af. Gelukkig startte hij weer toen het stoplicht op groen was en ik wist het benzine station te halen. Door het oog van de naald!

Kater

Naast mij is er op dit moment nog een andere Europeaan hier om gereedschappen af te nemen. En blijkbaar zijn wij op dit moment de grootste klanten van deze gereedschapmaker. En dat is natuurlijk reden voor een feestje, dus op zaterdag avond na het werk werden we uitgenodigd voor een luxuees diner, waarbij een groot zeevruchten banket werd opgediend. De krab en de kreeft waren verrukkelijk en ook de andere gerechten vielen in de smaak.

Na dit eten werden we wederom een keer uitgenodigd voor een Karaoke avond, in een luxe ingerichte kamer zaten we met een man of acht en nadat het bier was ingeschonken kwamen de rijen met meisjes voorbij, waaruit je je gezel voor de avond moest kiezen. Ik moet zeggen dat ik dit toch een enigszins beschamend moment vind omdat het een soort koekeuring lijkt. De rest van de avond zit het gekozen schepsel dan ook naast je, om je bier bij te schenken, je hand vast te houden en voor je te klappen als je weer eens uiterst vals een liedje hebt meegezongen. Omdat ze dan na een uurtje een beetje verveeld begint te worden omdat je geen klinker met haar kunt communiceren, komen de dobbelstenen op tafel en wordt er een drankspelletje gespeeld.

De president van de firma heeft zijn vaste meisje en hij was niet de enige. Op het einde van de avond vond er een discussie plaats tussen de president en zijn liefje, waarop ze betraand de locatie verliet. Het lijkt dat zij toch wat meer van hun "relatie" begint te verwachten.

Rond een uur of twaalf was het afgelopen en werden we naar het hotel terug gebracht. Het aanbod van onze gezelschapsdames om mee te komen sloegen we vriendelijk af. Ik had na deze avond wel trek in meer pilsjes gekregen en nadat ik de laptop op mijn kamer had geplaatst ging ik weer terug op zoek naar een kroeg. Toen ik net aan de receptie stond om hierom te vragen zag ik mijn Duitse vriend langskomen. Hij gebaarde me mee te gaan, want hij wist wel een leuke kroeg in de buurt.

Hier aangekomen werden we direct door een heel gezelschap begroet en vanaf dat moment wordt de herinnering een beetje vaag. Tijdens dit drinkgelag ontving ik nog een lief sms-je van mijn lief, maar ik was ondanks de bierconcentratie slim genoeg om haar die dag niet op te bellen. Dat heb ik de volgende dag gedaan, toen ik s'avonds eindelijk de kater een beetje had weggewerkt.

Chinese hotelbar

Aangezien ik gisterenavond nog moest werken, besloot ik de uitnodiging voor een avondje karaoke bar af te slaan. In plaats daarvan heb ik me na een goed diner op mijn hotelkamer teruggetrokken om nog wat werk uit te sturen. Toen ik hiermee klaar was, besloot ik nog even voor de gezelligheid in de hotelbar een pilsje te gaan drinken.

De bar was gevuld met in totaal zes mensen, waarvan er vijf personeel waren. Ik was de zesde persoon. Ik trok me hier verder niets van aan. Gelukkig had ik een boek meegenomen, waardoor ik me toch nog wel kon entertainen. Na korte tijd was mijn flesje bier leeg. Ondanks het feit dat ik een vijf op een bediening had, viel het niemand op dat mijn flesje leeg was. Ik moest dus aandacht gaan trekken om niet uit te drogen.

Na het tweede flesje besloot ik me weer terug te trekken op mijn hotelkamer, waar het bier uit de minibar goedkoper was en de service een stuk sneller.

China Thema maanden

De KLM heeft China themamaanden. Dit houdt in dat ze de reizen naar China tijdelijk ietwat goedkoper hebben gemaakt en dat je er wat extra airmiles mee verdient. Het grote nadeel echter is dat ze nu ook meer Chinese produkten op de vlucht serveren en meer Chinese stewardessen meesturen.

Nou moet ik zeggen dat ik de hoop op knappe stewardessen bij de KLM al tijden geleden had opgegeven. Het lijkt erop dat ze al vijftien jaar geen nieuw bloed meer hebben aangenomen. En degene die ze hebben aangenomen hebben ze expres op het gebrek aan uiterlijk vertoon geselecteerd om maar niet de indruk te wekken dat er op uiterlijk wordt geselecteerd. Men noemt dit fenomeen positieve discriminatie, maar ik vind het een typisch geval van negatieve discriminatie. De chinezen staan ook niet bekend vanwege hun prachtig uiterlijk dus de aanname van al die chineesjes help hier ook niet.

Nou is mijn normale routine bij een vlucht met de KLM naar de oost te beginnen met een Gin-Tonic, vervolgens een diner met een lekker wijntje en dan af te sluiten met een koffie cognac om vervolgens in slaap te vallen.

Vandaag was het programma, beginnen met een Gin-Tonic, vervolgens smerig nep chinees eten, met alcohol houdende chinese bocht (zoals de hele wereld weet, kunnen de chinezen geen wijn maken) om vervolgens na de koffie cognac niet in slaap te kunnen vallen, omdat het pas vier uur s'middags was.

Jammergenoeg hadden we ook nog zo een oude kist zonder private entertainment system, wat dus betekent dat de KLM bepaald welke films je kijkt. Naast de absoluut niet grappige "just for gags" (een of ander slap Canadees banana split aftreksel, wat nog minder grappig is dan de Ralph Imbar variant), kreeg ik twee romantische film op rij te zien. Een met Cameron Diaz en die miep van de Titanic en toen ik daar net van bijgekomen was, kreeg ik er nog eens een film met Huig Grant en dat meisje van ET er overheen. Toen na negen uur vliegen James Bond verscheen, die ik inmiddels al zes keer heb gezien, viel ik eindelijk in slaap.

Toen ik net geland was (2 uur Hongaarse tijd) kreeg ik een heel lief sms-je van mijn lief binnen op mijn Blackberry, waarna ik de fabriek even op kosten heb gejaagd door haar even te bellen, waardoor ik met een gruwelijke smile op mijn gezicht op de bagage stond te wachten. Iets wat dan ook weer uniek is