10SC Weekend

Vlak voor het weekend vernam ik van de typische Vidallie blunder die zich een week eerder had afgespeeld. Hij had namelijk op het vorig weekend op zaterdag de telefoon ter hand genomen om aan Sparkie te vragen waar het huisje zich exact bevond en of we al aanwezig waren. Het was dan ook een verrassing toen hij te horen kreeg dat het weekend zich een week later zou afspelen.

We hadden afgesproken dat Sparkie en ik door Coons werden opgehaald en dat we Opa en de Sje in de grote Appie bij winkelcentrum Woensel zouden treffen. Hier kwamen we ietwat later dan gepland aan en nadat we met zijn vijven door de winkel waren gestruind, hadden we het gehele karretje volgeladen met nuttige en minder nuttige en gezonde en minder gezonde zaken.

Nadat het navigatiesysteem ons door de meest stijle hellingen rechtstreeks naar het goede huisje had gebracht moesten we Opa en de Sje ook nog even verbaal naar het Walhalla leiden. In afwachting van Vidallie die ons nog moest verrassen met de ladingen speciale biertjes namen we alvast een pilsje en wisten we ons in het huis te installeren. Hierna werd de speciale Chili gekookt, waar we met zijn allen nog het hele weekend plezier van zouden beleven.

De Gouverneur

Ik ben niet meer helemaal zeker van de naam van het etablissement, maar volgens mij was het de gouverneur waar Kiek en ik wederom enkele mooie avonturen hebben beleefd. Indien de Sje hierbij aanwezig was geweest, waren alle ingredienten aanwezig om een herhaal van het verhaal van het paard van Ankie van Grunsven mogelijk te maken. Jammer genoeg was deze krent in de pap er niet, maar dat weerhield ons er niet van om spannende ervaringen te ondergaan.

Nadat ik geland was op Schiphol en lekker had gedineerd bij Kieks ouders, o.a. shoarma, gingen Kiek en ik het Haarlemse avondleven verkennen. Bij de eerste kroeg hadden we al snel een tafeltje te pakken, waar we onder het genot van een Duveltje en een wodka lime elkaar bijpraatten op alle vlakken, maar met name op het liefdesvlak. Hierna gingen naar een kroeg, waar je als je omhoog sprong de vloer niet meer zou terugvoelen vanwege de drukte. Dit was teveel van het goede en op advies van mijn oom en tante gingen we vervolgens naar "de gouverneur".

Hier was het publiek gemengd en interessant. En beiden vielen we hier in de doelgroep van de aanwezige mensen van het andere geslacht. De vrouwen waren op zoek naar een mannelijke jeugdige god en de mannen naar de vrouwelijke variant hiervan. De meeste gasten waren ver in de dertig of zelfs ouder en naarmate de avond vorderde was er ook meer bier in de man of vrouw. Je kon duidelijk waarnemen dat hiermee de criteria voor een eventuele partner voor de nacht vervaagden en dat de aanwezigen wat geinteresseerder om zich heen gingen kijken.

Mensen die zich in het begin van de avond een beetje ongeinteresseerd hadden aangekeken begonnen te vluchten en nachtmerriescenario's tekenden zich voor ons af. Zelfs het spook van de opera had op een gegeven moment beet en ik moet zeggen dat s'ochtends naast haar wakker worden een beter effect om mijn drankgedrag zou hebben dan wat een AA ooit zou kunnen bewerkstelligen. Na het nuttigen van enkele Choufjes van de tap van mijn kant was Kiek de cola meer dan zat en besloten we naar huis te gaan.

Te vroeg pieken

Ik werd vanochtend wakker en toen er een luchtje uit de achterkant ontsnapte uit de achterkant van mijn lichaam. De geur was niet om uit te houden. Het resultaat was dat ik enigszins teleurgesteld was omdat de piek te vroeg kwam, aangezien ik pas volgend weekend het 10SC weekend voor de boeg heb.

Gegoogled

Enkele weken geleden meldde ik nog trots op het google verhaal van onze lieftallige Kiek, dat mij dit niet zou overkomen omdat ik me had ingedekt door aangepaste namen te gebruiken, geen bedrijven te benoemen en wat zo niet meer zij.

Echter vorige week zag ik in mijn bezoekersanalyse programma dat ik op een dag honderdveertig paginaviews had gehad. Op een normale doorsnee dag ligt dit tussen de dertig en de veertig dit was dus iets uitzonderlijks. Nieuwsgierig naar dit fenomeen ging ik dieper de research in om te onderzoeken waar deze bezoeker vandaan kwam. Aangezien ik de providers en de locatie hiervan kan terughalen, wist ik te achterhalen dat de bezoeker die honderd en elf pagina's had bezocht uit Bratislava kwam.

Het bleek mijn voormalig vriendinnetje te zijn. Vlak voor de kerst had ik definitief de knoop doorgehakt en een einde aan onze verhouding gemaakt en blijkbaar had ze tussen kerst en nieuw wat tijd over om op mijn naam te gaan googlen en zo heeft ze de website gevonden. Sindsdien heb ik haar nog gesproken en ze was lichtelijk teleurgesteld dat ze maar een engelstalig verhaal heeft gevonden voor de rest was haar kennis van de Nederlandse taal niet helemaal toereikend.

Kruistocht

Foto's van de kruistocht naar de top van de berg en het daarna bevredigende uitzicht

For Sale bar

Na een weekje Hongarije hadden mijn twee collega's Gerry en Arnoud op zaterdagochtend de vlucht terug naar Eindhoven. Vanwege het feit dat deze vlucht wel heel erg vroeg was, besloten ze de nacht in Budapest door te brengen. Ik boekte een hotel voor hun en besloot de avond met hun door te brengen.

Toen ik om zeven uur arriveerde, zijn we eerst naar het vliegveld gereden om de huurauto van de heren in te leveren om vervolgens een heerlijk hapje te gaan eten. Na het eten op naar de "for Sale" bar, welke vlakbij hun hotel lag en welk een gezellig knus en klein café is. Het is echter wel een café wat bij de gemiddelde Nederlandse brandweerman voor een hartverlamming zou zorgen. Klein, laag plafond, rijkelijk voorzien van naamkaartjes, houten muren, plafond en vloeren en de vloer is rijkelijk voorzien van stro en schillen van gepelde pinda's. Buiten dit zijn alle tafels voorzien van open vuur in de vorm van kaarsen. Het podium van de band ligt in de open haard. Maar al met al is het daar op en top gezellig.

Na een aantal staropramen was het voor de heren tijd om naar het hotel te gaan en voor mij was het tijd om naar huis terug te rijden. Onderweg naar het hotel werden we door een lieftallige Milf aangesproken. Deze wilde van alles van ons weten, maar was vooral geïnteresseerd waar we sliepen. Arnoud vertelde dat ik in Szekesfehervar sliep, Gerry in Sarbogard en Hijzelf in Budapest. Ze was hevig geïnteresseerd en soliciteerde naar een ritje Szekesfehervar met daaropvolgende nacht vol stomende hete en betaalde sex. Ze had namelijk in het casino haar geld verloren en was op zoek naar nieuwe briefjes om haar beurs mee te vullen. Voor het schamele bedrag van 100 euro was ze bereid een gehele nacht een dienstenberoep uit te voeren. Hierop antwoorde Gerry dat we daar toch geen behoefte aan hadden en vervolgens werd hij voor homo uitgemaakt. Als antwoord vertelde Arnoud dat Gerry nou net de enige niet homo in het gezelschap was, wat voldoende was om haar kwijt te raken.

Verbale massage

Gedurende de jaarwisselingen hebben we enkele "screw ups" gehad binnen onze fabriek en buiten het binnenhalen van nieuwe klanten is het ook mijn taak om bestaande klanten blij te houden. Deze week had ik twee van deze bestaande klanten die een beetje zwaar over de zeik waren wegens onze performance de laatste twee weken. Met als resultaat dat ik op stel en sprong acte de precense moest geven en gisteren een drie uur durende verbale massage heb moeten geven voor klant A. Gevolgd door een negen uur durende verbale massage voor klant B.

Laten we hopen dat we volgende week enigszins leukere klantcontacten tegemoet kunnen zien.

By the way op Mories Tha House staan weer enkele nieuwe foto's over de vorderingen van the guesthouse.

Tuin

Na een dagje in de tuin werken op zondag is mijn tuin weer enigzins meer picobello. In ieder geval is mijn gehakte houtvoorraad weer op orde, zoals te zien is op onderstaande foto. Op Mories Haz, staat inmiddels hoe het gasthuis zover is gevorderd.

Ook kwam er tijdens het weghalen van een helehoop aarde een aardig terrasje tevoorschijn. Dit wordt vanaf heden mijn barbeque terras.

Kruistocht

Ik woon nu al een half jaar in Dunafoldvar en heb al vaak naar de bergen in de nabijheid gekeken die versierd worden door een groot kruis. Deze bergen liggen aan de andere kant van het dorp als je er van uit gaat dat het dorp wordt doormidden gesneden door een belangrijke verkeersader.

Gisteren vond ik dat het tijd was om de klim naar dit kruis te gaan ondernemen. Ik liep op mijn gevoel in de richting van het kruis en hiervoor moest ik een aantal kleine straatjes doorkruisen. De kwaliteit van de straatjes werd steeds slechter en al gauw bereikte ik een punt waarop de wegen niet meer toegankelijk waren voor autoverkeer. Ik vroeg me dan ook al af hoe deze mensen in godsnaam thuis moesten kunnen komen. Maar na de kwaliteit van hun woningen bekeken te hebben, trok ik de conclusie dat ze waarschijnlijk geen auto zouden hebben. De wegen werden paadjes en ik klom hoger en hoger. Het zicht over Dunafoldvar was prachtig en ik vroeg me al af waarom ik deze wandeling niet eerder had gemaakt.

Toen ik eenmaal boven was zag ik het prachtige uitzicht over de Donau en over het dorp. Mijn huis was jammergenoeg net niet te zien. Ook zag ik dat er een grote politie / douane controle aan de gang was op de brug. Alle Ford Transit achtige busjes werden van de weg gehaald en aan een zeer nauwkeurige controle onderworpen. Hier waren een stuk of twaalf politiemensen en douaniers mee bezig. Toen ik boven op de berg stond zag ik dat er nog een andere weg was die naar dit pittoreske uitzichtpunt leidde. Deze was (weliswaar voor four wheel drives) wel toegankelijk voor auto's.

Op de weg terug besloot ik "toevallig" langs de politiefuik te lopen en ik zag dat alle busjes met buitenlands kenteken totaal werden onderzocht. Vanochtend hoorde ik dat er gecontroleerd werd op Bulgaars / Roemeense smokkelwaar zoals nep sigaretten.

Huis

Het huisje waar ik moest vertoeven durende mijn verblijf in Transilvanië.

Dinner

Transilvanië (III)

Aangekomen in het etablissement van Istvan en Marika, kregen we de ere-tafel aangewezen. Hier namen de bovengenaamde eigenaren, de boezemvriendin van Marika, Gyöngy, de broer van Istvan met vrouw en wij plaats. Alle andere tafels waren al bezet met mensen en rijkelijk gevuld met eten en drinken. Als laatste was onze tafel aan de beurt om gevuld te raken.

Het eten waarvan wij voorzien werden, verschilde van de andere tafels door zijn exclusiviteit. En al gauw was door de berg eten de overkant van de tafel niet meer te zien. Ook aan wijn was er geen gebrek. De avond verliep gezellig en naast Ferri en Kati had ik voornamelijk aanspraak van Marika (in het frans!) en van Gyöngy (in het hongaars).

Tijdens de start van de avond was er een soort hongaars cabaret en later werd dit afgewisseld door een band die zeer dansbare hongaarse muziek ten gehore bracht. Alhoewel we 400 km van de hongaarse grens afzaten waren de mensen en de sfeer compleet hongaars. Dit gebied behoorde tot de eerste wereldoorlog tot Hongarije en alle inwoners voelen zich ook nog zo.

Nadat de alcohol in de man was, werd het dansen en het feesten uitbundiger en uitbundiger en om vijf voor twaalf werd het Transilvanisch volkslied ten gehore gebracht, waarna de champagnekurken begonnen te knallen. Hierop volgde het vuurwerk en dans. Vanwege het tijdsverschil van een uur, was het in het westelijkere deel van Europa nog geen nieuwjaar.

Om vijf voor een werd het Hongaars volkslied ten gehore gebracht en opnieuw was er champagne en toen begon het echte vuurwerk. Tot diep in de nacht ging het feest door en rond een uur of vijf lagen we weer in ons nestje te slapen

Transilvanië (II)

Na dit culinair hoogstandje, gingen Kati en ik weer terug naar de warmte van ons huisje, terwijl Ferri de gasten met een busje terug bracht naar het pension. Vechtend tegen de slaap probeerden we minimaal tot negen uur s'avonds wakker te blijven om de volgende ochtend niet te vroeg op te zijn.

Door de overmaat aan Palinka en Gluhwein was dit een zware opgave. Toen Ferri rond half negen terugkwam hadden we het net bijna opgegeven en het plan om naar bed te gaan was al opgevat. Echter Ferri had een heerlijke fles wijn bij en een nieuwe voorraad Palinka. Het resultaat was dat ik de volgende ochtend wakker werd en niet meer wist hoe en hoe laat ik in bed terecht was gekomen. Het resultaat was dat het overgrote deel van de dag in het teken stond van recovery. Terwijl Ferri de eigenaar van het pension hielp met voorbereidingen, gingen Kati en ik de omgeving afspeuren op touristische trekpleisters. Deze waren er volop en dus vloog de dag voorbij.

Om vijf uur waren we terug in het huisje en we besloten nog even een hazeslaapje te doen alvorens we ons in nette en correcte kleding naar het feest zouden begeven.

New year in Transilvania (I)

Ik had voor nieuwjaar dit jaar geen plannen gemaakt. Ik zou wel zien wat er zou gebeuren en had me wel voorgenomen om nieuwjaar in Hongarije door te brengen, aangezien ik anyway terug ging naar Hongarije.

De dag voor kerst kreeg ik echter een telefoontje van Kati met de vraag of ik zin had om oudjaar in Transilvanië door te brengen. Ferri moest er zowiezo naar toe omdat hij voor zijn vriend die daar een pension heeft een arreslee had gekocht, die dan rond oudjaar gebruikt zou worden. Misschien was het dan leuk als Kati en ik met de auto na zouden komen.

Rond middernacht op vrijdag vertrokken we en om half vier waren we al bij de Hongaars-Roemeense grens. Van daaruit was het nog een uurtje of vijf verder rijden voordat we op de plaats van bestemming zouden aankomen. De natuur waar we doorheen reden was prachtig, maar we konden er niets van zien omdat het stikkedonker was. Om tien uur kwamen we meer dood dan levend aan bij het pension van Isván. Hier werden we getrakteerd op een zeer warm welkom en een uitstekende brunch. Na de brunch gingen we naar ons huisje dat midden in de natuur lag om een uurtje bij te slapen om zo de rest van de dag beter door te kunnen brengen.

Nadat we ons weer onder de levenden bevonden, gingen we terug naar het pension voor het middag eten en een rondrit op de koets. Jammergenoeg was er niet meer voldoende sneeuw voor de recentelijk aangeschafte arreslee. Na dit entertainment was het tijd voor een programma voor alle gasten nabij ons huisje. Dit huisje bevond zich samen met een ander gastenhuis op een gigantische plot grond, midden in de bergen en de natuur. Hier bevond zich ook een boerderij en een mini biertuin. Nadat alle gasten zich in de vrieskou met de dieren hadden bezig gehouden, wat ritjes met een paard etc, terwijl wij in ons warme huisje aan de thee zaten, was het tijd voor de mid-winter barbeque, met wat lokale gerechten en rijkelijk voorzien van Palinka en Gluhwein. Om nog enige warmte in dit gebeuren te pompen, was er een gigantisch kampvuur aangestoken.

Tafelvoetbal

Op de negentwintigste was het dan zover, ik zou het tafelvoetbalmeisje (Lidia) ontmoeten, waarmee ik al enige tijd regelmatig contact had en die ik ondanks een net niet ontmoeting (we hadden op hetzelfde terras gezeten rond dezelfde tijd, toen we elkaars foto nog niet gezien hadden) nog niet had gezien.

Haar foto was leuk, dus een trauma zoals met het paarse gevaar lag niet in de lijn der verwachtingen. We hadden onder de grote klok bij het Nyugati afgesproken en nadat ik mijn auto had geparkeerd in het West end city center en ook nog een mooie roos had gekocht, twijfelde ik even of het de klok van het Nyugati treinstation was, of de digitale klok op het Nyugati plein. Ik besloot voor het plein te kiezen en dit bleek een goede keuze.

Ik was blijkbaar niet de enige persoon die op dit plein met iemand had afgesproken en dientengevolge stonden er een aantal personen om zich heen te speuren of hun afspraak al gearriveerd was. Ik deed hetzelfde en aangezien ik maar enkel en alleen een foto had gezien, was ik alle vrouwelijke gezichten aan het bespeuren op een teken van herkenning.

Plotseling kwam er een leuk uitziende jonge vrouw de trappen oplopen en toen we elkaar aankeken kwam er direct een glimlachje van herkenning. Vanwege familiaire verplichtingen van haar kant, hadden we niet al te veel tijd tesamen, maar we besloten direct naar een etablissement van haar keuze te gaan om mekaar beter te leren kennen. Hier vloog de tijd daadwerkelijk de klok uit, met als resultaat dat de ontmoeting voor mijn gevoel voorbij was, voordat ik het gevoel had dat de date was begonnen.

In ieder geval heb ik een plezierige tijd beleefd met een knappe, intelligente vrouw met humor, die ook nog eens van wijn en reizen houdt en die een poging heeft gedaan om Nederlands te leren. Het enige nadeel is dat ze een beetje ver weg woont. In januari de volgende date in Duitsland