Flashback eerste China trip 2003 (part 1)

De historie begint al een aantal dagen voor vertrek. Maandag kom ik rond een uur of acht uit het werk met de bedoeling om een aantal wasjes te draaien om zo schone kleren mee te kunnen nemen naar China. Zodra ik echter de deur opendoe zie ik een brief van Brabant water op de deurmat liggen. Ze delen even fijntjes mee dat ze de waterleiding hebben afgesloten vanwege het feit dat meneer X een verre vorige bewoner de waterrekening niet heeft betaald. Enigszins geshockeerd probeer ik de watermaatschappij te bereiken, maar dat is op dit uur natuurlijk onmogelijk. Vanwege de klantvriendelijke werktijden van dit bedrijf.

Dus met de wetenschap dat het enige water in huis in de spoelbakken van de twee WC’s zit doe ik een avondje zonder waterverbruik. De volgende ochtend sta ik op en was mijn haren met spa rood (super spul, als koelvloeistof was het ook al heel geschikt) en dit spul gebruik ik ook om mijn tanden te poetsen. Voor de echte douche-ervaring neem ik voor de zekerheid Cannons club spulletjes mee, om in de sportschool de vuillaag van mijn lijf te schrobben. Ik bel met de waterleiding en ze snappen het probleem, maar alleen door even veel eurotjes te schrokken kan ik bereiken dat er de volgende werkdag weer water is, maar daar koop ik natuurlijk niets voor omdat ik dan op weg ben.

Dan maar gokken op de loundry service van mijn hotel in Suzhou en wederom wassen met spa rood.

Ik plan om met de trein, twee uur en een kwartier voor vertrek op schiphol te arriveren. Dit lukt dus vanwege meerdere oorzaken niet. Ten eerste heeft de trein naar Duivendrecht vijfentwintig minuten vertraging. Met enig geluk weet ik een zitplaats te bemachtigen en vanaf Den Bosch staan de gangpaden vol met mensen. Ieder station wordt dit meer en ik kom erachter hoe dit komt, het is Autorai tijd!! In Duivendrecht hebben ze besloten dat het handig is om de intercity naar Schiphol om te toveren tot stoptrein, om zo hier ook mensen naar de Rai in te kunnen proppen. Met heel veel geluk weet ik nog net een plekje op het trapje bij de deur te bemachtigen. Vele potentiële vliegreizigers blijven teleurgesteld achter omdat er voor hen geen plaatsje meer is. Als de deuren dichtklappen, worden mijn enkels bijna verpletterd door de naar binnen slaande stangen aan de binnenkant van de deur.

Eenmaal op Schiphol begint het tij te keren. Een vriendelijke grondstewardes voorziet me van een plek met veel beenruimte naar Parijs. Vanaf Parijs wordt het gokken op wat voor plek het zal worden. De vlucht naar Parijs gaat zonder problemen. In Parijs een stukje gelopen om de nieuwe gate te vinden om vervolgens in te stappen. Wat al snel duidelijk is, is dat er weinig Europeanen meereizen met deze vlucht. Ik loop naar mijn plek en zie dat er een vrouw van middelbare leeftijd op mijn beoogde plek zit. Ze kijkt me vragend aan en vraagt vervolgens in gebrekkig engels of ik met haar van plek wil ruilen aangezien ze anders gescheiden van haar gezinnetje moet zitten. De galantheid zelve besluit ik mezelf op te offeren en zo kom ik tussen een duitser en een arabier terecht.