Een vrijdagavond in Sárbogárd

Om kwart voor acht zijn we eindelijk klaar met de belachelijke uitgebreide questionairre die we moesten invullen voor de Singaporese vestiging van de bekende gloeilampen fabriekant uit het zuiden van het land. Aangezien ik om acht uur een afspraak heb bij Szilvy, wordt dit dus haasten en geen avondeten.
Ik rij naar huis waar ik me even snel douche, met de alombekende quickdouche Fa for men deo!

Ik had al te horen gekregen dat er een optreden zou zijn van een van mijn collega’s (Zsolt) met zijn bandje in een van de lokale barretjes (de bluesbar). Als ik op de afgesproken tijd bij Szilvy arriveer, wordt de trend van afgelopen dinsdag voortgezet en dat houdt in dat het een leuke avond was. Om tien uur werd ze door een vriendin opgehaald om zo op tijd voor het optreden van Zsolt in de bluesbar te zijn. Ik besluit dat dit voor mij het moment is om de les met Szilvy af te breken en naar huis te gaan om snel echt te douchen en me om te kleden.

Als ik om kwart over tien in deze vage bar, waar ik nog nooit was geweest binnen kom, zie ik direct een collega zitten en ga bij hem aan een tafeltje zitten, met goed uitzicht op het podium. Als ik mijn eerste halve litertje naar binnen werk, merk ik direct dat het misschien verstandiger was geweest om eerst wat te eten. Even later komt Péter met zijn vriendin binnen. Péter is een nieuwe medewerker en functioneel ben ik zijn baas. En voor de gelegenheid is hij een beetje overdressed.

Stel je een vage bruine kroeg voor, waarin een coverbandje optreed, met in hun repertoire, Pearl Jam en Nirvana. Het merendeel van de mensen (waaronder ik) loopt rond in een spijkerbroek, met of een blouse of een donker T-shirt aan. Aangezien de vriendin van Péter wist dat ze zijn baas zou ontmoeten, had ze erop gestaan om zich netjes aan te kleden. Resultaat, Péter in Jasje/Dasje en zijn vriendin in een Jurk met een chokertje !?. En ik in een donker vaag T-shirt.

Steeds meer mensen komen binnen en op een avond als deze valt het me op dat ik al behoorlijk wat mensen ken in Sárbogárd. Szilvy komt ook binnen met haar vriendin en gaat op een strategische plek zitten. Regelmatig is er oogcontact en ik begin me toch wel af te vragen waar dit naartoe zal gaan leiden. De toekomst zal het uitwijzen.

Het bandje speelt niet briljant, maar de muziekkeuze is leuk en het publiek is enthousiast. Als ik weer een nieuw rondje bier ga halen, kom ik langs onze kwaliteitsengineer, die blijkbaar twee doelen heeft gesteld:
Mij dronken voeren;
Me aan de vrouw brengen.
De ene na de andere vrouw wordt aan me voorgesteld en het merendeel weet me over te halen om met hun de dansvloer op te gaan. Aan het eind van de avond is in ieder geval een van de de twee doelen geslaagd.

Om half elf s’ochtends wordt ik wakker van een rinkelende telefoon. Als ik wakker wordt en uit mijn bed stap, maak ik kennis met een oude bekende:
De rotatiehoofdpijn!