Toeristische navigatiekwaliteiten van broederlief

Op weg van Taploca naar Zalacsay, hadden we twee opties; of we namen de meest gangbare route, die iets langer was, maar zeker van een goede kwaliteit, of we namen de touristische route, bepaald door Peter. Dit zou zeker de kortste zijn, maar waarschijnlijk niet de snelste.

We gingen dus voor optie 2 en in het begin was dit zeker een goede keus, omdat we over relatief goed begaanbare idylische en pittoreske landweggetjes reden. Op een gegeven moment echter versmalde de weg en werd het asfalt af en toe onderbroken door gigantische pot holes. Dit betekende dat het laagvliegen over de weg letterlijk laagvliegen werd, maar om de ride niet te bumpie te maken, moest de snelheid toch enigszins aangepast worden. Tevens was dit verstandig om de tegenliggers de kans te geven om uit te wijken.
















Toen we eenmaal gewend waren aan deze gedeeltelijk onderbroken weggetjes, wist Peter weer voor een nieuwe verrassing te zorgen. Opeens was er geen verhard wegdek meer. Het stofpad (gelukkig had het al tijden niet geregend) ging langzaam over in een hol stofpad. Toen werd het spannend of we geen tegenliggers tegenkwamen (niet dat die hier veel zouden rijden), want dan zou het terugzetten worden. Tussen twee stukken holle weg, kwamen we een tegenligger tegen, die ons vroeg wat we in godsnaam op deze weg deden. Als antwoord gaven we dat we naar Zalacsay wilden en de vrouw gaf aan dat we dan gewoon rechtdoor moesten rijden en dat we de goede route namen.
















Met een snelheid van 5 km per uur kropen we vooruit en wisten we uiteindelijk de bewoonde wereld weer te bereiken.