Gemenc (Aug 2005)

Gemenc Natural Park,

Op Zaterdag avond ontving ik een sms-je van een van mijn Hongaarse collega’s met de volgende tekst:
Szia! 10.30 megyunk Gemencre. Szunyogirto van. Jossz velunk? Szeretettel varunk. Na enig heen en weer verkeer via de SMS om deze boodschap duidelijk te krijgen, bleek dat ze de volgende dag met een aantal vrienden naar Gemenc Natural park wilde gaan en of ik zin had om mee te gaan.
Ik herinnerde me direct de oorlog die ik daar met de lokale muggenbevolking had gevoerd tijdens het bezoek van mijn moeder en mijn nichtje, maar ondanks dat besloot ik dat het toch wel leuk zou kunnen worden.
Toen ik op de afgesproken parkeerplaats zat te wachten verscheen er al toeterend een wit Toyota busje, gevuld met een aantal mensen. Buiten Kati en haar vriend, zat er een hongaarse uit Velence (Bea) in de bus en twee mensen die in Engeland woonden, maar in Hongarije op bezoek waren, de Hongaarse Monica en de Nederlander Toine en hun hond. In dit busje waarin direct een goede sfeer hing en waar er een mengeling van Hongaars, Engels, Duits en Nederlands werd gepraat reden we in een slakkengang naar Szeksárd.
Na een tankbeurt reden we het nationale park in en reden direct naar het hoofdgebouw met de informatie. Hier kochten we een aantal spuitbussen met anti-muggenspul (hadden we dit vorige keer maar geweten) en vervolgens gingen we weer weg. Aangezien ik in het geheel niet op de hoogte was van de planning verwarde me dit een beetje, maar het bleek dat de nieuwe buren van Kati in Zalaegerszeg tevens eigenaar waren van een barretje in dit park. Hier moesten we nog twee mensen ontmoeten, Andi en Robbi.

Na een portie huisgemaakte pörkölt (een soort hongaars zoer vleisj) en na een verkooppraatje van de eigenaar van dit etablissement (het staat in de verkoop), gingen we met het treintje de natuur in. Vanuit het treintje hadden we een prachtig zicht op de natuur en we hebben hier wilde zwijnen en edelherten gezien. Toen we weer uit het park kwamen werden we door Andi en Robbi uitgenodigd om op hun schapenfarm in Pács een kijkje te komen nemen. Dit lag toch redelijk op de route.

Onderweg moest Monica een zware remactie ondernemen vanwege een voorligger, waardoor de middenbank van het busje dubbelklapte en waardoor Bea en ik werden bedolven door Ferri en Kati. Na deze actie hadden drie mensen, waaronder ik wat moeite om verder te kunnen lopen. Maar we vervolgden onze weg.

Eenmaal in Pács reden we weer de wilde natuur in. Er was geen verharde weg, en ook geen onverharde meer te zien en we reden gewoon over met gras bedekte heuvels, toen er plotseling een boerderij in het zicht kwam. Deze lag daadwerkelijk in the middle of knowhere en was alleen voorzien van elektriciteit. Water pompten ze zelf uit de grond op en stoken deden ze met behulp van houtkachels. Op hun erf van ruim 2 hectare, liep een herder rond, die net bezig was om de schappen in de stallen te drijven. Na een avondeten voorzien van Palinka en zelfgebrouwde wijn, gingen we nog op bezoek bij de buurman die beschikte over authentieke hongaarse runderen met grote hoorns.



Vanaf hier, moe en voldaan op naar huis, om hinkend de trap op naar het bed te bestijgen.