First month as an expat (21/3/2005)

Op Zaterdag op stap in Szekesfehervar, om te kijken wat hier allemaal te beleven is. Waar ik in de eerste kroeg al achter kwam was dat het op een of andere manier aan je te zien is dat je niet uit Hongarije komt. Wellicht heeft dat te maken met het feit dat de kleding die ik draag niet uit het modejaar 1812 stamt, maar uit de moderne tijd, maar goed. Het resultaat hiervan is dat je behoorlijk wat aanspraak hebt, met een klein nadeel.
Men legt wel de link he dat is een buitenlander, interessant. Maar men legt niet de link he, dat is een buitenlander, die spreekt geen Hongaars. Al met al interessant, maar naarmate de avond vordert begint dat wel enigszins te vervelen.
Op Zondag op weg naar Budapest, met als een van de doelen een bezoek aan een van de beroemde thermaal baden. Na lang zoeken wist ik er eindelijk een te vinden, maar deze had als nadeel dat er bij de receptie aan geen van de drie loketten een buitenlandse taal werd gesproken. Dus na met gebaren en van alles geprobeerd te hebben om duidelijk te maken dat ik graag naar binnen wilde, besloot ik gewoon een flinke lap geld op tafel te leggen. Hierop kreeg ik een magnetisch entreekaartje en wisselgeld.
Op naar de patiotuin, waaraan zich ongeveer acht gebouwen bevonden. Dus net toen ik gestart was met het iene miene mutten om te bepalen welke ik als eerste zou proberen, kwamen er gasten binnen gewapend met tassen en handdoeken. Dus ik erachter aan om ze te volgen. Toen kwam ik een gebouw met heel veel gangen en doordat er eerst door een magneetpoortje moest worden gelopen, wist ik de andere gasten niet bij te houden, omdat ik eerst uit diende te vinden hoe het system werkte. Daarna op de gok een gang, waar ik een broeder in witte kledij tegenkwam. Hierop trok ik de conclusie dat deze wel hier zou werken en dat was juist. Alleen sprak hij alleen Hongaars en biereliers, maar de richting was duidelijk. Onderweg kwam ik ook al mensen in zwemkledij tegen en dit betekende dat ik er goed aan had gedaan om voor
de zekerheid mijn zwembroek mee te nemen. Nadat ik omgekleed was ging ik in het immense gangenstelsel op zoek naar een kastje om mijn spullen in op te bergen en zodra ik hierin was geslaagd speurde ik verder naar de baden.
Achter een dikke middeleeuws deur, lag de ingang naar een oud gewelvenstelsel en onder elk gewelf bevond zich een bad met een andere temperatuur. De hele omgeving had een indrukwekkende sfeer en ook de overvloed aan schimmels aan de muren droeg hieraan bij. Het leek alsof je in een kerk zat die al drie eeuwen onderwater stond.
Al met al een aan te raden ervaring

Groetjes Mories