Flashback Ireland 2002 (part 1/3)

De jongen die huist in de Nederlandse provincie die bekend staat om zijn gemoedelijke deken gaat eindelijk eens vertrekken naar het land waar de term gemoedelijke deken is uitgevonden.

Op vrijdagavond vertrekt hij met de auto vanuit Eindhoven naar Charleroi om daar het vliegtuig te pakken. Omdat de kortste route midden in de spits door en de ring van Antwerpen en de ring van Brussel leidt, neemt hij deze dus niet. Hij combineert de trip met een bezoekje mams en neemt dus de route via Namen en Luik. Ruim op tijd arriveert hij op het vliegveld alwaar hij erachter komt dat ze hier geen restaurants hebben die open zijn, terwijl hij toch wel honger heeft. Gelukkig hebben ze een tax-free shop alwaar hij een aantal sandwiches en luikse wafels inslaat. Die nuttigt hij aan de bar onder het genot van een kop koffie.

Om kwart over tien vertrekt het vliegtuig dat (waarschijnlijk ook door de lage prijzen) het karakter van een bus heeft. Om kwart voor elf arriveert hij in Dublin, alwaar de voiture op hem staat te wachten. Van tevoren had hij een klasse Opel Astra geboekt, maar hij is verrast op het moment dat hij de sleutels in de handen gedrukt krijgt. Hij krijgt een auto, waarmee hij zich in Nederland absoluut niet zou durven vertonen; een Fiat Multipla. Tot overmaat van ramp zit het stuur ook nog aan de verkeerde kant.

Bij de verhuurmaatschappij vraagt hij de makkelijkste route naar het hotel en ze geven hem een kaartje mee, waar ongeveer een kwart van de straten van Dublin staan en dit kaartje voorzien ze van een kruisje. Het wordt dus een spelletje find the mark. Vol goede moed op naar Dublin, alwaar het hotel natuurlijk in hartje centrum ligt. Door het donker en door de gewenning aan het links rijden, kan hij de straatnaambordjes nauwelijks onderscheiden. En na verloop van tijd als hij het vermoeden heeft (de kaart blijkt waardeloos) dat hij zich in het centrum bevindt, slaat hij van de hoofdweg af, omdat hij een agent ziet staan. Hieraan vraagt hij vriendelijk de richting. De agent reageert uitermate vriendelijk en legt hem volkomen begrijpelijk uit hoe hij dient te rijden. Er is echter een probleem; hoe komt hij in godsnaam weer op de hoofdweg? Ook hier schiet de behulpzame politieagent te hulp. Hij zegt, wacht maar ik hou het verkeer even tegen en dan kan jij terugzetten. En dat doet hij dan ook. Wonderbaarlijk!