Flashback Ireland 2002 (part 2/3)

Om half twaalf heeft hij het hotel gevonden en poogt in te checken. Probleem! Het hotel is dubbel geboekt. Gelukkig behoort het oorspronkelijke drie sterren hotel tot een keten, en is er een ander hotel in het centrum wel vrij. De klerk meldt dat ik omdat ik hier geboekt had niet hoef bij te betalen (bij te betalen denk ik, kijkend naar dit hotel. Dan moet het dus nog luxer zijn). Als hij de naam (Berlingtons) noemt komt deze me al vaag bekend voor. Alleen heb ik natuurlijk geen idee hoe ik daar moet komen. Dit wordt opgelost door een taxi voor me te regelen, waar ik alleen maar achter aan hoef te rijden. Dit doet de taxichauffeur met veel enthousiasme en ik moet dan ook alle zeilen bijzetten om hem bij te houden.

Als ik in het hotel arriveer kijk ik mijn ogen uit. Dit is voor mij echt ongekende luxe, een vijfsterrenhotel, waar het voltallig Iers nationaal voetbalteam, die net een kwalificatiewedstrijd hebben verloren logeert. Kamerprijs 165 euro! Omdat het al laat is besluit ik nog een pintje te drinken alvorens naar bed te gaan. Na deze grote rakker weggewerkt te hebben vallen de oogjes natuurlijk snel dicht.

Om zeven uur loopt de wekker af en om half acht zit ik aan het ontbijt. Super mooi restaurant met een ongekend uitgebreid ontbijt, worstjes, gerookte zalm, roerei, witte bonen, teveel om op te noemen. Om acht uur vertrek ik richting Bray waar de eerste afspraak is met het ontwerpbureau, dat onder andere de muizen van Logitech ontwerpt. Als ik volgens de routebeschrijving midden in de countryside uitkom denk ik dat ik helemaal verkeerd zit, maar ze huizen in een groot landhuis, met prachtig uitzicht op alleen maar natuur. Dat komt hun creatieve proces ten goede zeggen ze. Na een vruchtbare meeting van een uur of vier, trakteren ze me, nadat ze het design van de Fiat Multipla helemaal geanalyseerd hebben, op een heerlijke lunch (vis). Vervolgens heb ik de gehele middag en avond om van Bray naar Cork te rijden. Op voorhand had ik al besloten hier de kustroute voor te nemen. Na lange tijd rijden door het prachtige landschap, besluit ik om een uur of vier om even te stoppen voor een kop koffie en een plasje.

Als ik de pub uitstap gebeurd er iets wonderbaarlijks. Ik steek de straat over en vanuit de andere kant steekt er een andere man de straat over, we kijken elkaar aan en we herkennen elkaar. Een goede jeugdvriend die ik al vijf jaar niet gezien heb, loop ik tegen het lijf in een klein plaatsje aan de kust van Ierland. Hij logeert daar voor zaken en onder het genot van een pintje kletsen we even bij. Op deze manier gaat de tijd echter zeer snel en voor ik het weet wordt het donker, terwijl het mooiste gedeelte van de tocht nog moest komen. Maar ja, jammer dan. Ik rij verder rechtstreeks naar Cork, waar ik om kwart voor negen arriveer. Het plan is om bij het eerste het beste tankstation een citymap te kopen, om te vinden waar het hotel ligt. Maar blijkbaar verkopen ze die niet bij tankstations. Althans, die conclusie trek ik na vier pogingen. Dan maar vragen aan Jan op de straat. En na zes keer de weg vragen arriveer ik eindelijk op mijn bestemming. Ik vraag aan de receptie of het restaurant nog open is, maar dat is net een kwartier gesloten. Shit!

Dan komt er een lieve (maar niet al te knappe) vrouwelijke employee, die me in het frans aanspreekt. Ik antwoord in het frans dat ik geen frans spreek en ze verklaart dat ze me voor een fransman aanzag. Ze blijkt de ober van het restaurant te zijn en zegt dat ze aan de kok zal vragen of hij nog iets voor me wil maken. En dat wil hij!