Allereerste avontuur (Feb 2005)

Terwijl ik na mijn proeftijd om te kijken of het wederzijds klikte tussen onze hongaarse fabriek en mij, net mijn intrede had genomen in mijn eigen huisje in plaats van het lokale hotel (Hotel Kovács) maakte ik het volgende mee toen ik in het restaurantje neervleide waar ik de meeste avonden tot dan toe had doorgebracht (Fanni Étterem):

Ik ben sinds gisteren weer neergestreken in mijn nieuwe thuis en mijn stamrestaurantje wist me te verwelkomen met een geweldige verassing. Normaliter krijg ik een kaart overhandigd in het Duits, waaruit ik dan een gerecht kan kiezen, maar serveerster en moeders (de kokkin) worden steeds amikaler en wilden me gisteren geen kaart geven.

In mijn beste hongaars begreep ik dat ze een speciaal gerecht hadden dat ze me wilden presenteren. Jammer genoeg begreep ik geen woord van wat het was. Plotseling ging moeders een beetje huppelen als hint. Op dat moment heb ik gezegd laat maar komen, want al dat theater was amusant genoeg geweest.

Toen ik vervolgens vier gegrilde kikkers op mijn bord vond, viel het kwartje pas en wist ik waar al dat gespring voor nodig was geweest. Wel lekker overigens en zeker de moeite waard om op nieuw te bestellen als ik weet hoe dat moet.