Wijnfeest in Mór

Op Zaterdag moesten we eerst mijn nieuw aangeschafte wielrenfiets gaan ophalen. Omdat Rik die dag moest trainen voor de halve marathon van Eindhoven, besloten we de volgende procedure. We gingen samen mijn fiets ophalen, waarna Rik in mijn Alfatje naar huis zou tuffen, terwijl ik al fietsend dit trajectje af zou leggen. Zodra Rik arriveerde zou hij een uurtje gaan lopen, waardoor ik net gedouched zou zijn als hij terugkwam.

Deze planning werkte wonderbaarlijk en terwijl Rik stond te douchen, kon ik bij de bushalte wanneer de volgende bus naar de wijnfeesten van Mór zou vertrekken. Jammergenoeg was deze net vertrokken, maar over twee uurtjes ging de volgende (als dat tekentje tenminste niet betekende dat hij niet op zaterdag zou rijden). We besloten een nieuwe pattiserie te gaan uitproberen en ons op een koffie met gebak te trakteren, na een ochtend sporten hadden we dit verdiend. Hierna gingen we even lunchen bij Hotel Kovács om daarna net buiten het dorp op de bus te gaan wachten. Na een half uur wachten en vele bussen die zwaaiend voorbij reden, besloten we dat het tekentje toch betekende dat die bus niet zou komen. Dan maar terug naar huis om vervolgens de bus van half vijf te nemen.

Deze hadden we te pakken en na anderhalf uur bussen bevonden we ons in Mór, waar het al een klein beetje begon te schemeren. Vanuit de bus zagen we een gigantisch grote martk met een hele hoop kraampjes, waar ze lokale handwerkspulletjes verkochten. Iets verderop was er op een plein een Robin Hood met vuur aan het jongleren, terwijl hij op zijn als paard verkleedde fiets rondreed. En weer iets verder was er een straat die gevuld was met leuke keetjes, waar je voor € 0.40 per glas een glaasje wijn kon proeven van de lokale wijnboeren. Nadat we op het uiterlijk van de serveersters een aantal kraampjes hadden geselecteerd, begonnen we ons tegoed te doen aan deze godendrank. Na drie glaasjes van deze godendrank hadden we wel al door dat enig vast voedsel misschien ook wel een goed idee was. We liepen dus een straat verder, waar de gehele straat was gevuld met een variëteit aan kraampjes waar je de inwendige mens op een andere manier kon verwennen.

Nadat de inwendige mens ook met vast voedsel was versterkt, liepen we weer terug naar de wijnkraampjes, waar we terecht kwamen bij een kraampje waar we de rest van de avond hebben doorgebracht. Hier stond een jongedame achter de kraam, die direct in ons geïnteresseerd was en die uitstekend engels sprak. Na de vele naamvergeet blamages die ik in de Berlage heb meegemaakt, besloot ik de moderne technologie in de strijd te gooien en haar naam middels een sms-je te bewaren. Ze was de dochter van de eigenaar van het wijnhuis en wist ons een hoop over de wijn te vertellen. Even later stelde ze ons haar toekomstige schoonbroer voor, die tweevoudig olympisch medaillewinnaar bleek te zijn op het gebied van kanoën of kajakken. (moet nog even via internet achterhalen of dit echt waar is). Van hem kregen we een gratis glaasje wijn, omdat hij blij was dat we zijn schoonzus zo goed entertainden. Na ook wat foto’s gemaakt te hebben, spraken we af dat we deze door zouden mailen. Ook spraken we af dat als de gekochte flessen wijn thuis net zo lekker smaakten als op dit festijn, dat ik dan snel langs zou komen om meerdere flessen in te slaan.

Na deze wijn dit weekend geproefd te hebben thuis, hebben we inmiddels gemaild dat deze date staat en komende zaterdag kan ik dan ook een rondleiding op hun landgoed verwachten.