Bejaardenmoes

Zondag besloot ik na een ochtend poetsvrouw spelen in mijn eigen huis dat ik wat ontspanning had verdiend. Dus de trein naar Budapest, om mijn bijna totaal geconsumeerde verzameling ongelezen boeken weer aan te vullen en om weer eens lekker te ontspannen in het Szecheny Bath.

Na een bezoekje aan de boekenhandel en een heerlijk diner, met uitzicht op de Donau, op naar het stadspark, waar het thermaal bad zich bevindt. In de metro, viel het me al op dat er zich een behoorlijke overtolligheid aan bejaarde mensen bevond, maar ik stond hier verder niet bij stil. Grappig genoeg stapten ze allemaal uit op Hössök Tér, dit is het vrijheidsplein.

Na een middagje lekker badderen en in de openlucht genietend van een lekker zonnetje terwijl ik me door "the lord of the flies" heenworstelde (soms heb ik de neiging om literatuur uit de twintigste eeuw te kopen, maar op een of andere manier, leidt dit meestal tot een worsteling om er door heen te komen), begaf ik me weer naar de metro, waar ik ongeveer als enige passagier instapte. Een station later was echter het Hössök Tér station, waar het perron grijs zag van de bejaarden. Als rasechte gentlemen stond ik natuurlijk mijn zitplaatsje af. Dit was niet zo een heel goed idee, want door alle bejaarden die zich in de metro propten werd ik als een dubbeltje tegen de zijwand platgedrukt. Gelukkig had ik een soort natuurlijk stootkussen. Ik stond namenlijk buik to buik met een tachtigjarige man, die heel wat biertjes in zijn leven had gedronken.

Vanaf dat station, stonden op elk perron een aantal mensen die bij een blik op de metro gelijk de hoop opgaven nog binnen te komen. Ik weet niet wat er aan de hand was op dit plein, maar het was doodseng. Gelukkig kon ik me er bij het Ópera station uitwringen en heerlijk relaxen onder het genot van een kaasplankje vergezeld met tongstrelende witte wijn.