Flashback eerste China trip 2003 (end)

Na de voetmassage, weer terug naar de Whiskey Jack om de ontspanning nog eens te vergroten. Hier werd een loterij gehouden en aangezien we een aantal keren waren geweest, hadden we voldoende lootjes. Met als resultaat dat we de hoofdprijs wonnen: voor 1000 Rmb aan gratis drank, oftewel een heel maandsalaris gratis drank. Aangezien we nog met zijn drieën over waren en we de dag erna nog moesten werken hadden we niet de illusie om dit op te krijgen, maar vanwege mijn vriendschappelijke relatie met de eigenaresse, kregen we geregeld dat we het bedrag over twee dagen konden uitsplitsen. We hebben goed ons best gedaan maar schrokken aan het einde van de avond van de rekening: 280 Rmb. Dus vandaag nog veel te doen, maar wat wil je met een bierprijs van 15 Rmb. Om een uur of twee het bedje in en vroeg weer op.

De volgende dag weer een grote klant op bezoek gehad, waarbij ik werd gepresenteerd als Nederlandse expert die geregeld hier is ter ondersteuning. Daarna nog twee trainingen gegeven aan de constructeurs en design engineers van ons bedrijf. Ook weer leuk om te doen. Straks gaan we weer eten bij de knuffelindiaan om daarna de resterende drankrekening op te maken.

Ronnie ging niet mee omdat hij bang was dat het weer uit de hand zou lopen. Patrick en ik schijnen voor hem een gevaarlijke combinatie te vormen. Dus eerst inpakken, ik moet twee extra dozen met samples meenemen, dus dat werd dolle pret. Ik weet de bagage in te krimpen tot 1 koffer een attachékoffer en een doos voor de handbagage. Harry was erg onder de indruk van mijn manier van pakken, op de koffer gaan zitten en af en toe wippen om hem zo dicht te proppen. Na het inpakken weer naar de Tex-mex. Hier zitten twee Belgische expats van Philips die we al eerder hadden ontmoet. Het blijkt dat de helft van het restaurant ons inmiddels kent en iedereen weet dat we nog een drankrekening open hebben staan bij de Whiskey Jack. De knuffelindiaan vraagt of hij ook welkom is in de Jack’s. We bieden hem de deal aan dat als het drinken bij de maaltijd gratis is, dat voor hem het drinken in Jack’s gratis is. Hier gaat hij echter niet op in. We eten hier nog een heerlijk maaltje vergezeld met zeer pittige jalaneppo peppers.

Nu weer naar onze stamkroeg. Hier worden weer hartelijk verwelkomd door onze fans. Naast de eigenaresse en de zangeres is inmiddels elke werknemer super bevriend met ons. Het schijnt dat meerdere vrouwen onder de indruk zijn van mijn danskunsten, wat betekent dat ik deze regelmatig moet laten zien. We krijgen het voor mekaar om de drankrekening helemaal leeg te zuipen door wat duurdere drankje dan de Tsjin Tao te bestellen. Trots nemen we innig afscheid van onze vrienden met de belofte om zo snel mogelijk in China proberen terug te komen.

Om half acht staat de chauffeur voor de deur en omdat ik me lichtelijk verslapen heb, sta ik in mijn onderbroek om hem binnen te laten. Maar vanwege mijn ochtendsnelheid zitten we twee minuten later in de auto op weg naar het vliegveld. Doordat ik nog behoorlijk vermoeid ben van een zware week (qua hoeveelheid slaap dan) lukt het me om in het vliegtuig behoorlijk snel in slaap te vallen. De vlucht heeft enige vertraging. (Het was trouwens prachtig om vanuit het vliegtuig het besneeuwde Siberische landschap te mogen aanschouwen) en ik moet me haasten om de vlucht naar Amsterdam te halen, die een kwartier later vertrekt. Echter eenmaal gearriveerd kom ik erachter dat deze een nog onbekende vertraging heeft. In de vertraging die nu al anderhalf uur duurt heb ik wel de tijd om dit verslagje af te typen.

Na een normale en prettige vlucht, arriveer ik om half tien in Schiphol. Hier moet ik nog even door de douane en door de kartonnen chinese doos met sampleproducten er in wordt dit een heus avontuur. Ik moet mijn koffer, dat al op springen stond, openmaken. Hier komen ze twee koffertjes tegen met samples erin. De eerste lastige vragen worden gesteld, heb ik invoices, wat moet ik ermee, kan ik bewijzen dat ik de desbetreffend klanten echt op bezoek heb gehad enzovoort. Dan gaat de kartonnen doos open. Wat is de waarde, waarvoor gebruik je ze? Ten slotte komt de klapper, de attachékoffer; Hoe oud is die laptop, waar heb je hem gekocht en die digitale camera en die telefoon? Na even graaien vinden ze de horloges en dan gaat ook echt alles open en ondersteboven. Na heel lang onderhandelen komen we tot de deal dat ik drie horloges mag houden en de samples en samplekoffertjes ook mee mag nemen. Maar deze hele onderneming kost me weer een half uur, terwijl ik al 22 uur achter mekaar aan het reizen ben en dus niet meer helemaal in de opperste stemming ben. Lang leve de douane!!!!!!!