Eger het vervolg

Na een uitgebreide douche, op naar het centrum. Eerst naar het restaurant dat er in mijn pré-selectie uit was gekomen. Toen ik echter binnen liep had ik al spijt van mijn keuze. De ober was ongeïnteresseerd en de buitenkant van het restaurant zag er veel sfeervoller uit dan de binnenkant. De rode wijn die ik bij het eten bestelde was in de verste verte niet te vergelijken met de juweeltjes die die middag mijn keel hadden beroerd. Zonder fooi achter te laten (wat voor mij toch wel ongebruikelijk is) stond ik een uur nadat ik binnen was gelopen al weer buiten.

Doordat ik het restaurant verkeerd had ingeschat stond ik dus ook veel sneller weer buiten dan gepland en daardoor was er nog geen enkel café waar iets te beleven viel. Dan maar terug naar het proeflokaal van deze middag voor nog een glaasje Pinot Noir met een kaasplankje. Na dit genot op naar een van de café opties.

Om negen uur s'avonds was hier echter nog niets te doen dus dan maar een taxi naar de Szépasszony vallei (letterlijke vertaling: de vallei van de mooie vrouwen). Hier bevonden zich een hoop wijnkelders om wijn te proeven, maar dat was het programma al geweest gedurende de middag. Ook de Havana dansclub die daar lag, was erg leeg en de depressie begon toe te slaan. Dus te voet terug naar het hotel. Echter tegenover het hotel lag nog een cocktail bar, waar ik nog een afzakkertje besloot te drinken.

Nadat ik de bardame had uitgelegd hoe een "dirty Martini"gefabriceerd diende te worden, op hun cocktailkaart stonden alleen zoete exotische cocktails, genoot ik van dit drankje. Even later werd ik aangesproken door een licht aangeschoten dame, die als beroep vertaler had en binnen no time was ik in haar stapgroepje opgenomen. Om de een of andere reden zaten ze zwaar aan de champagne en voordat ik het wist had ik ook een glas in mijn handen. Het einddoel van de avond was de Havana club voor een beetje Salsa dansen. Maar eerst gingen we met zijn achten naar een vage bar, waar tafelvoetbal werd gespeeld. Met de vier mannelijke personen van het gezelschap deden we tafelvoetbal, terwijl de vrouwen ons supporterden.

Gelukkig kon ik nog een beetje leunen op mijn "Lof der Zotheid" tafelvoetbal ervaring en wist ik me goed staande te houden. Ook hier vloeide de champagne weer rijkelijk. Op een gegeven moment vond alleen de mannelijke helft van de groep het tafelvoetbal nog leuk en werden we gedwongen te gaan dansen. Toen om vier uur s'nachts de tent werd gesloten, werden we vriendelijk doch dringend verzocht de tent te verlaten en een half uurtje later lag ik in mijn bed te genieten van roterende plafonds.

Op zondag werd ik wakker met spierpijn in mijn kuiten van het dansen en de spierpijn in mijn hoofd had andere oorzaken.