Een olifant met een grote snuit

Gisteren had ik alweer mijn zoveelste hongaarse les. Toen ik met deze lijdensweg begon, raadde mijn lerares me aan om twee lesboeken te kopen met elk twintig hoofdstukken. Na het volledig doorworstelen van deze boeken, zou mijn taalkennis op een behoorlijk niveau moeten zijn.

Nu is het eindelijk zover dat ik het eerste boek achter de kiezen heb. En ik moet zeggen dat ik de taal al redelijk kan verstaan en op laag basis niveau ook al een beetje kan communiceren. Maar ik sta nog heel ver van de uitspraak dat ik de taal beheers. Nu is het zo dat mijn lerares over drie weken voor een jaar naar Engeland vertrekt om daar als import oost europeaan aan het werk te gaan. Dit houdt dan ook dus in dat mijn lessen dan abrupt ophouden, zonder dat ik de gewenste status heb bereikt.

Maar aan de andere kant smacht ik ook wel naar wat rust. Om twee keer per week je moeten haasten op je werk om dan vervolgens op je flikker te krijgen omdat je je huiswerk niet hebt gemaakt is nou niet echt de ontspanning waar je op zit te wachten als je een toch niet al te stressloze baan hebt. Dus over drie weken gaat mijn schoolvakantie van start.

En hoe lang deze gaat duren, dat zien we nog wel.