Mais

Na een relaxte dag ongestoord werken bij onze Chinese fabriek, zijn we met wat collega’s in de Blue Marlin, een sort Chinese Duitse Stube wat gaan eten. Eenmaal op de hotelkamer, continu lastig gevallen met moeilijke vragen en vervolgens twee Jan de Wandelaars moeten drinken om enigszins in slaap te vallen.

Na een snel ontbijt in het hotel stond de chauffeur al klaar om me naar Kunshan te brengen, waar ik de technische en commerciele gesprekken met de toolmaker zou voeren. Na een ochtend technisch stoeien was het tijd voor de lunch. Ik werd uitgenodigd door de General Manager en de enige persoon in deze fabriek die engels spreekt en dus ook onze account manager is. Op naar een Chinees restaurant.

Hier werden we bedient door een Chinese die warempel borsten had, of een zeer geavanceerde BH. Het eerste schoteltje dat op tafel werd gezet was een of andere groente gelardeerd met knoflook. Het tweede schoteltje bevatte een pakket aluminiumfolie dat in brand stond. Na het uitbranden werd het geopend en was het een opeenhoping van kippenekjes en groenten. Het bleek een heel karwei om het vlees te vinden aan de kippenekjes, maar warempel wel lekker. Terwijl ik met deze uitdaging aan het stoeien was, kwam het volgende gerecht eraan en dit waren varkenshoeven. Ik ben er nu achter, als ik dat al niet wist op basis van mijn slachtervaringen in Sárbogárd, dat de hoeven van een varken voornamelijk uit vet bestaan.

Als toetje was er een soort rösli uitziende plak van Mais. Met zware tegenzin (vanwege mijn mais fobie) nam ik hier toch een hapje van en de mais bleek dusdanig ver gebakken dat ie op het punt stond om popcorn te worden. Dus toch niet gruwelijk smerig.