In Laws

Om te recoveren van de operatie, verblijft mijn liefje op advies van de dokter bij haar ouders thuis. Na een kort bezoekje op vrijdagavond, besluit ik op zondag voor de volledige ervaring te gaan. Mijn aanbod om te koken wordt resoluut afgeslagen. Dus rond de middag vertrek ik, lichtjes nerveus naar het huis van haar ouders. Ik heb ze al vaker gezien, maar vandaag ga ik dus echt quality time met ze doorbrengen.

Ik wordt vriendelijk binnengelaten en er wordt tegen me gepraat. Hier versta ik maar de helft van, maar probeer toch te antwoorden. Daarna laten ze me een uurtje of twee alleen met Szilvi, om even bij te praten. Ze heeft het bed opgesteld staan in de woonkamer. Gelukkig is de operatie voorspoedig verlopen en we moeten nog even wachten op de definitieve uitslag aan het einde van de week, maar het ziet er goed uit. Ze klaagt een beetje dat ze wel vind dat het tijd is om naar huis te gaan. Ze verteld namelijk iets heel herkenbaars, dat ze haar ouders wel erg aardig vind, maar dat na een dag of drie de houdbaarheid voorbij is en dat ieder even hun eigen weg moet gaan. Na een tijdje wordt de kamer gevuld met papa, mama en zoonlief en dit zorgt voor een hoop unieke ervaringen voor mij.

Aangezien mijn Hongaars nogal gebrekkig is, loopt drie kwart van de conversaties via Szilvi. Maar de conversatie start als een soort inquisitie. Aangezien het de eerste keer is dat we echt met elkaar “praten”, wordt de ene vraag na de andere gesteld. En er is maar een vraag die ik niet naar tevredenheid beantwoord en dat is de vraag hoe lang ik Hongarije plan te blijven. Ik antwoord hierop dat ik het niet weet. En dat geeft geen voldoening bij de ouders, aangezien er een behoorlijke angst heerst dat dochter en kleinzoon uit Hongarije weggenomen zullen worden. Bij sommige vertalingen zie ik de wangen van Szilvi rood kleuren en ik merk dat ze de vraag zo fatsoenlijk mogelijk probeert door te geven. Haar moeder houdt nogal van directe vragen. Nadat ik papa en zoonlief heb geholpen met een engelstalig X-box spelletje ben ik redelijk door de keuring heen.

Zoonlief laat echter steeds meer een soort jaloezie zien, omdat hij het idee heeft dat hij nou de enige man in het leven van moeders zou moeten zijn. Ik maak een behoorlijke inbreuk op dit idee van hem en hier is hij dan ook blijkbaar niet echt van gediend.