Zondag (5)
Ondanks dat ik de vrijgezellenclub als eerste had aangesproken, wisten mijn "vrienden" zich zo te manouvreren dat ik naast de lelijkste van het stel kwam te zitten. Eigenlijk was alleen de vrijgezel de moeite waard. Op zich was het best gezellig en wisten we de avond nog goed vol te maken totdat we uit de club gezet werden. We besloten het nog niet op te geven en toen we in de verte muziek hoorden, besloten we er op af te gaan. Tussendoor werden de vrouwen nog aangesproken door een aantal irritante mannen, die zaten te pronken dat ze de halve Marathon hadden gelopen. Waarop de vrouwen zeiden, dat is toevallig, dat hebben we ook gedaan en daar hebben we de Sje, Roy en ondergetekende ontmoet.
Vanaf dat moment moest ik dus volhouden met liegen dat ik de halve marathon in 2.12 had voltooid. De vrouwen waren natuurlijk sneller omdat zij de leugen hadden bedacht.
De muziek in de verte bleek een soort openlucht rock en roll achtig gebeuren te zijn. Hier hebben we nog een beetje gedanst en enkele pilsjes gedronken, totdat rond een uur of drie deze plek ook dichtging. Ik vertelde de portiers dat we gerust weg wilden, maar dat ze ons dan de naam van een tent moesten geven die wel nog open was. Dus op met de meisjes en sommige nieuwe fans van hun naar de "Piaf". Vanaf hier wordt het geheugen een beetje troebel, maar we zijn veilig en wel in het hotel aangekomen waar we om 10 uur werden gewekt met de boodschap dat dit de uitcheck tijd was. Maar alvorens we gingen slapen bleek tweederde van het gezelschap behoefte te hebben aan Kebab. Wonder boven wonder was het derde dat hier geen behoefte aan had onze Sje. Dus nadat we even aan onze kamer hadden gesnuffeld besloten Roy en ik weer de buitenlucht op te zoeken op zoek naar een taxi die ons naar een Kebabzaak zou brengen.
Deze vonden we wonder boven wonder heel snel. Maar toen we hem bij de Kebabzaak vroegen op ons te wachten om ons terug te brengen, vroeg hij ons heel verlegen of hij naar huis mocht want hij wilde slapen. Grootmoedige ridders als we zijn besloten we hierin toe te stemmen. Na het heerlijke kebab broodje vonden we weer een taxi die ons naar het hotel terugbracht.
Update:
Na een commentaar van Roy is de laatste alinea lichtelijk aangepast
7 comments:
Ehrm... ook mijn geheugen is troebel, maar hebben wij niet om 5 uur 's ochtends vanuit het hotel nog een taxi gebeld om nog eerst ergens kebab te gaan eten alvorens wij ons ten ruste gingen leggen?
En overigens hadden je vrienden zich zo gemanoevreerd dat je niet naast de vrijgezel zou komen te zitten, aangezien dit enige dame was waar niks mee te beginnen was! En daarbij komt dat de overige dames ook niet de moeite waard waren (kun je nagaan hoe ze eruit hadden gezien als we nuchter geweest waren!), dus het is hooguit ter bescherming geweest als wij per ongeluk alleen een plekje hebben overgelaten naast de lelijkste dame van het stel... :-)
Laten we ook niet het bijzonder intelligente en interculturele gesprek dat we met de dames gehad hebben, vergeten. Dat ging, als ik mij goed herinner, ongeveer zo: Het bruidje stelt een vraag aan ons over Nederland in de trent van 'Waar zijn jullie klompen?' Als we daarop vernietigend geantwoord hebben, mogen wij een vraag over hun cultuur stellen. Helaas neemt onze Roy - de slechte invloed - hierop het woord en stelt de vraag die er in 9 van de 10 gevallen ertoe zou hebben geleid dat de dames opeens naar huis moesten: 'Weten jullie eigenlijk wel wat donkey slapping is?'
Kan me overigens niet meer herinneren of hij dat nog visueel uitgebeeld heeft (hem kennende vrees ik echter van wel). Iemand?!
Ik was er niet bij maar sluit me aan bij Sje.
Oh ja, en wie kwam er dan ook met die Engelse vertaling?! Ik was alleen maar benieuwd of dat echt bestond in het Engels of dat jij dat gewoon weer verzonnen had! En dat visueel uitbeelden was pas later op de avond!
En laten we vooral ook niet vergeten dat ik de aanstaande bruidegom nog een sms gestuurd heb met de mededeling dat zijn aanstaande zich erg goed gedroeg, en de groeten van Roy, Roger en Maurice! :-)
Tjonge jullie hebben zeker niet meer gehoord of de bruiloft nog door is gegaan!?
Aiaiai, het is maar goed dat jullie die dames waarschijnlijk nooit meer tegenkomen...
Roy,
Je hebt de vrijgezelle vrouw ook nog gevraagd of ze zich wel gedragen had in Budapest, waarop ze vrij tekenende blozende wangen vertoonde.
Na onze monoloog naar haar toe met de vraag of het wel zo wijs was om te trouwen, begin ik ook wel dezelfde twijfels als Kiki te vertonen.
Een ander frapant detail van deze vrouwen vriendenclub was dat ze zich bij de weight watchers hadden leren kennen en dit bij een enkeling meer resultaat gegeven dan bij een ander.
Post a Comment