Op stap met Gerry in Hong Kong

Na heel erg lang geslapen te hebben, stond ik om twaalf uur op. Koffer ingepakt en nog een sashimi ontbijt in het inpandige Japanse restaurant. De acht personeelsleden sprongen allemaal op toen ze een klant aan zagen komen en ondanks dat de verhouding klanten – bedienend personeel 1 – 8 was, was het toch mogelijk dat ik twintig minuten zonder drank zat.

Om een uur stond de chauffeur klaar voor het hotel om me vanuit China terug te brengen naar Hong Kong. Na ingecheckt te zijn in het YMCA, moest ik nog drie uurtjes doden alvorens ik Gerard zou treffen. Een hele aangename manier om tijd te doden is het hebben van een massage, wat ik dan ook had. De kwaliteit van massage’s verschilt nogal en dit was een nogal kwebbelzieke tante, die verder geen verstand van massage had.

Om zes uur nestelde ik me in de bierstube tegenover het hotel van Gerard, in afwachting van zijn belletje. Na hem op zijn hotelkamer opgehaald te hebben, gingen we naar de executive lounge van zijn hotel om al wat versnaperingen en een paar wijntjes weg te werken. Hierna op naar een Japans restaurant, alwaar ik Gerard de vrije hand liet. Toen we wilden bestellen werd er ontkennend gereageerd op mijn verzoek voor een pilsje. Ook de saké en de cocktails werden afgewezen. Omdat we dachten dat dit een grap moest zijn, besloten we een tweede serveerster te polsen en deze wist ons te informeren dat de drankvergunning niet meer aanwezig was. Het resultaat was dat we het verder heerlijke eten wegspoelden met veel te veel thee. Hierdoor werden de toiletbezoeken, die normaliter pas na een aantal liter bier plaatsvinden al heel erg vroeg ingezet.

Na het eten van Kowloon naar Hong Kong Island, alwaar we in een irish pub terecht kwamen, waar een heleboel mensen met een belachelijke groene hoed op gore zwarte bocht, genaamd guiness zaten weg te werken. We deden aan deze trend niet mee en namen gewoon een carlsberg. Het bleek St Patricks day te zijn, wat blijkbaar voor een aantal mensen het excuus is om eens per jaar je gruwelijk te bezatten. Wij hebben dat excuus niet nodig. Hoe verder we in onze kroegentocht afdwaalden van de Irish pub, des te minder groene hoedjes kwamen we tegen.

In de resterende avond, die qua gedrag redelijk in lijn lag met de standaard Eindhoven stap avonden, zagen we nog een aantal vissende pinda’s. Op een gegeven moment werd Gerry door beugelbekkie aangesproken en haar vriendin werd heel subtiel mijn kant op gemanouvreerd, om zo Gerry vrij te spelen. In het algemeen was het heel erg interessant om te zien hoe de kaarten werden geschud in deze kroeg. Het was een groot jachttafereel. Maar om de Wilhelmina sfeer erin te houden, was onze interesse voornamelijk gericht op het nuttigen van vloeibaar goud voor ondergetekende en wat minder blaasbelastende alcoholische versnaperingen voor Gerry

Toen ik in de taxi naar huis zat, wist ik dat ik de dag erna een aantal dode vogeltjes in mijn mond tegen zou komen, ik wist alleen nog niet hoeveel. Het waren er twee!