Gedachten over China

Zodra je de Gobi woestijn achter je laat kom je China binnen.
In de buurt van Peking zie de door de grijze sluier de lappendeken van industriegebieden. Tussen Peking en Shanghai is het een komen en gaan van fabrieken, allen subtiel verborgen achter deze grijze sluier.
Na de landing bevind je je op de achterbank van een luxe limousine en zie je de meest afgetakelde auto's, waarvan je je verbaasd dat ze nog kunnen rondrijden tussen de nieuwste en duurste limousines rondrijden.
Langs de weg zie je fabrieken afgewisseld met krottenwijken. Totdat je in Suzhou aankomt, waar je hotel omgeven is met luxe appartementen.
Daar ga je dan eten in het restaurant, waar er beroepen bestaan als deuropenhouder en bierinschudder (deze staat continu naast je te wachten om je lege pilsje weer te vullen). Hierbij is de prijs van een pilsje meer dan het dagloon van bovengenoemde mensen, terwijl de managers in jouw fabriek een gelijkwaardig salaris als jij zelf hebben.
Dan stel je toch de vraag, wat is beter?

• Leven in een land, tussen eeuwigdurende smog, nooit blauwe lucht en een afgrijselijke tegenstelling tussen arm en rijk, oftewel "het communisme";
• Leven in een land met blauw lucht, waar alle ambitie en werklust wordt weggesubsidieerd en genivelleerd, oftwel "het kapitalisme".

Ergens klopt er hier iets niet.