Schaatsellende

Ik had me voorgenomen om de gehele Zaterdag te besteden met het bekijken van de Olympische spelen. Vooral ook omdat ik wist dat de 5.000 meter schaatsen voor mannen op het programma stond. Aangezien Eurosport een 24 uurs olympisch programma uitzendt, verheugde ik me er al op om het schaatsen hier te bekijken.

Maar aangezien ik geen gids heb, en aangezien ik geen enkele voorbereiding had gedaan om te zien wanneer de wedstrijd begon, was het na afloop van elke sport spannend of het dan nu tijd was voor het schaatsen. Toen de vrouwenijshockey wedstrijd Zweden – Rusland op TV was, begon ik te twijfelen en ik besloot de ouders van Isis te bellen om te controleren wanneer het schaatsen zou beginnen. Ik kreeg te horen dat Kramer en Verheijen net aan de start stonden. Blijkbaar was voorronde vrouwenijshockey voor Eurosport belangrijker dan een schaatswedstrijd waarbij al medailles te winnen waren. Licht ontgoocheld besloot ik te wachten tot rond een uur of elf op BVN het olympisch programma met Mart Smeets op TV zou komen.

Normaal probeer ik het kijken naar programma’s met Mart Smeets te vermijden, vanwege het egocentrische karakter van de over de top presentator die allang met pensioen had moeten gaan. In alle interviews komt naar voren hoe goed hij wel niet is en hoeveel hij wel niet weet. Maar goed, toch maar proberen omdat ik de wedstrijd wilde zien. Dit liep dus uit op de teleurstelling die ik had kunnen verwachten. Geen enkel beeld van de wedstrijd, alleen een Mart die een beetje tegen Sven aan zat te slijmen en vervolgens zijn kennis via Boogerd en Veldkamp probeerde ten toon te spreiden. Vervolgens werd er over de lange carriere van Veldkamp gesproken en in plaats van zijn glorieuze momenten, zoals zijn Olympische medailles te tonen, werd het meest dramatische moment van zijn carriere in Salt lake getoond. Lekker goedkoop scoren.

Vanaf nu is het gezicht van Mart definitief het signaal om met mijn duim de afstandbediening te beroeren.