Skt Valentin

Vanwege het verwarrende reisschema van deze week, zijn er wat creatieve oplossing voor overnachtingen bedacht. Op maandag reden we na het werk naar Tsjechie om daar onze zusterfabriek te bezoeken. We arriveerden om half elf s’avonds en kwamen te recht in een prachtig welness hotel, waar we nog een echte Tsjechische Budweiser konden drinken alvorens naar bed te gaan.

Op dinsdag hadden we een meeting van een hele dag in de fabriek en omdat ik op woensdag naar Nederland zou rijden met Kati en Niki, hadden we besloten dat het handig zou zijn als ik in de buurt van Linz een hotelletje zou zoeken en me daar zou laten afzetten. Dan had ik in ieder geval al een derde van de afstand afgelegd. Op de heenweg hadden we al gekeken wat de beste plek voor een motel / hotel zou zijn en we hadden Skt Valentin uitgekozen.

Dus de secretaresse gebeld om een hotelletj te boeken en een routebeschrijving op te sturen. Rond half vijf vertrokken we uit Tsjechie en om half zeven bevonden we ons in Skt Valentin op zoek naar het hotel. Alhoewel de naam romantisch aandeed, zag het dorp er vooral in de regen erg triest uit. Toen we na de speurtocht het hotel hadden gevonden en ik aanbelde, kreeg ik een sjagreinige vrouw te horen die meldde dat ze er zo aan zou komen. Eenmaal binnen, werd mijn paspoort uit mijn handen gerukt, een sleutel in mijn handen gepleurd en moest ik haar volgen naar een kamerdeur, waar iets werd gegromd in de trand van dit is je kamer.

Hoewel ik redelijk bereisd ben heb ik nog nooit zo een kleine kamer gezien.Voldoende ruimte voor twee kleine bedden , een wastafel en een douche. Geen telefoon, geen bureau, geen zeepjes, niets! Het werk dat ik voor deze avond had gepland werd dan ook direct opgeschort, want ik had niet echt zin om uren in bed met een laptopje op mijn schoot te gaan zitten. Dus dan maar op zoek naar een restaurant om in ieder geval het eerste gedeelte van de avond positief door te brengen.

Na een wandeling van ruim een half uur in lichte regenval, vond ik een uitstekend restaurant; “restaurant feinschmecker”. Na een romige aspergesoep, een mossel / calamaris schotel en een kaasplankje, allen vergezeld door uitstekende Oostenrijkse wijnen, besloot ik in een licht rozige en totaal bevredigde staat op zoek te gaan naar een cafe om wat te lezen en het restant van de avond door te brengen.

De lichte regenval was inmiddels overgegaan in stromende regen en aangezien ik geen regenkleding bij me had en ze het fenomeen afdakje niet kennen in Skt Valentin, was dit een helse tocht terug. Toen ik het helemaal had gehad met de regen, besloot ik het eerste het beste cafe te bezoeken. En dit was live soap TV. Het cafe bestond uit lange tafels, waarvan er twee gevuld waren. Ik ging er strategisch tussen in zitten, zodat ik tijdens het lezen de mensen aan de tafels goed kon bestuderen. De rechtertafel was niet echt interessant. Hier zaten een viertal kerels gezellig te kletsen onder het genot van een aantal pilsjes. De linkertafel daarentegen was behoorlijk interessant.

Er was ruimte voor acht personen, maar er waren er negen. Het resultaat was dat de meest beschonken persoon een beetje knikkebollen en continu puffend licht apart zat aan een andere tafel. Pas toen een van de anderen de tafel verliet werd hij tot de hoofdtafel toegelaten. Maar het gedrag aan de tafel was typisch haantjesgedrag. Aan de tafel zat een niet onaantrekkelijke vrouw, die duidelijk van alle aandacht genoot en alle mensen waren in een strijd verwikkeld om haar die aandacht te geven. Een van de mannen, het was een spier / vleesklomp, met korte haren en aan de achterkant van zijn hoofd een plukje haar, dat in een vlechtje was gestopt, besloot opeens dat vlechtje los te halen en met het plukje haar te gaan spelen. Aan de troep te zien die tijdens dit spelen naar beneden dwarrelde, viel op te maken dat dit vlechtje niet zo vaak los kwam. Ik denk dan ook niet dat hij echt punten scoorde met deze actie. Een andere vent met een kaal hoofd en een fout sikje zat continu met zijn wenkbrauwpiercing te spelen. En zo had iedereen zijn eigenaardigheden.

Onderwijl zat de vriendelijke serveerster met enig overgewicht een beetje met mij te flirten, wat al met al de avond toch nog behoorlijk interessant maakte.